Αίσθηση προκαλεί η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου, στις εργασίες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την οποία έκανε αναφορές στη διεθνή συγκυρία, αλλά και την κατάσταση στην Ελλάδα, ειδικά σε ό,τι αφορά το δημογραφικό και τις επιπτώσεις του, είχε η προσφώνηση του αρχιεπισκόπου
Στην προσφώνησή του ο κ. Ιερώνυμος επισημαίνει ότι η σύγκληση του ανωτάτου διοικητικού οργάνου της Εκκλησίας μας «πραγματοποιείται ενώ η γενικότερη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή μας από την Γάζα έως την Συρία και την Ουκρανία παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη και επώδυνη».
Ειδικά για τη Γάζα λέει ότι «παρακολουθούμε την συνεχιζόμενη μείζονα ανθρωπιστική κρίση. Καλούμε τα άμεσα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά και τα λοιπά ισχυρά μέρη, να επιδείξουν σωφροσύνη, ειλικρινή διάθεση και καλή πίστη σε διαπραγματεύσεις, ώστε να επιτευχθεί η ειρηνική συνύπαρξη στην κρίσιμη αυτή περιοχή του πλανήτη, όπου καλούνται να υπάρξουν από κοινού ο Ιουδαϊσμός, ο Ισλαμισμός και ο Χριστιανισμός.
» Ζητούμε να γίνουν σεβαστές οι θεμελιώδεις αρχές και πρόνοιες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου περί προστασίας των αμάχων κατά την διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων και να αποφευχθούν πανταχόθεν ενέργειες που πλήττουν αμάχους. Ουδέποτε στην ανθρώπινη ιστορία ο κύκλος του αίματος επέλυσε διεθνή προβλήματα, αντιθέτως τα όξυνε και τα κατέστησε δυσεπίλυτα η και όλως ανεπίλυτα».
Ο κ. Ιερώνυνος επικεντρώθηκε στη συνέχεια στις διώξεις κατά των Χριστιανών: «Ιδιαίτερη ανησυχία μας προκαλεί η ανά τον κόσμο αύξηση των διώξεων κατά των Χριστιανών, και ιδιαιτέρως στην Νιγηρία, όπου συντελούνται συνεχείς σφαγές, από ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, ενώ και η αναγκαστική “φυγή” του αδελφού αρμενικού λαού από το Αρτσάχ/Ναγκόρνο Καραμπάχ φαίνεται να ακολουθείται από συστηματική πολιτισμοκτονία, η οποία υπενθυμίζει την κατάσταση καταστροφής στα Κατεχόμενα Κυπριακά Εδάφη μετά το 1974».
«Ελπίζουμε επίσης το ζήτημα μεταξύ της Ιεράς Μονής Σινά και του Αιγυπτιακού Κράτους να επιλυθεί οριστικά και δίκαια, ούτως ώστε να γίνουν σεβαστά τα θρησκευτικά και λοιπά δικαιώματα της Μονής και της Αδελφότητος», πρόσθεσε.
Για την κατάσταση στην Ελλάδα, ο αρχιεπίσκοπος είπε ότι «η Πατρίδα μας συνεχίζει να αντιμετωπίζει υπαρξιακές τω όντι προκλήσεις και μάλιστα σε περίοδο μακροχρόνιας ειρήνης και εθνικής κυριαρχίας: δημογραφικές, πνευματικές, πολιτισμικές. Η δημογραφική κρίση καθίσταται επικίνδυνη ακόμη και γι αυτή την φυσική επιβίωση του αρχαίου και ενδόξου Έθνους μας στην ιστορική γη του.
» Χωρίς υπερβολή, ο γενικός πληθυσμός έχει κυριολεκτικά καταρρεύσει, ενώ το ήμισυ του ελληνικού πληθυσμού κατοικεί στο Λεκανοπέδιο Αττικής.
» Είναι πρόδηλο ότι αυτή η κατάσταση της πληθυσμιακής υπερσυγκέντρωσης στο Αττικό Λεκανοπέδιο δεν είναι βιώσιμη και σαφώς επιδεινώνει το δημογραφικό πρόβλημα, και όχι μόνο, αφού η δυσχερής αστική ζωή είναι πηγή διαφόρων προβλημάτων, μεταξύ άλλων και ψυχολογικών.
» Σχολεία κλείνουν κατά εκατοντάδες στην επαρχία, ακόμη και στην Αττική. Φοβούμαι πως τόσο η διάγνωση της αιτιολογίας του προβλήματος, όσο και οι επί τη βάσει αυτής της ανάγνωσης προτεινόμενες λύσεις δεν θα αποφέρουν ουσιαστικά και σημαντικά αποτελέσματα.
» Η βαθύτερη ουσία πολλών προβλημάτων της σύγχρονης κοινωνίας είναι άλλη από τα επιφαινόμενα, είναι πνευματική, είναι κρίση ενεργού πίστεως και αξιών, άμεσα συνδεδεμένη με την εκκοσμίκευση και τις αξίες της. Εκεί εντοπίζεται και ο πυρήνας του δημογραφικού, της αποδόμησης της οικογένειας ως θεμελιώδους και πρωταρχικής ατομικής και κοινωνικής αξίας, της ενδοοικογενειακής βίας, της βίας των ανηλίκων, πολλών καταχρήσεων, εξαρτήσεων, ψυχολογικών προβλημάτων, ακόμη και της απληστίας, της επιδίωξης του υλικού κέρδους. Χωρίς την σωστή διάγνωση της αιτιολογίας των κοινωνικών προβλημάτων είναι αδύνατη η ουσιαστική και αποτελεσματική θεραπεία τους».
Συνέχισε λέγοντας ότι «εντός του πλαισίου του δημογραφικού προβλήματος, το μεταναστευτικό αποκτά μεγίστη σημασία, διότι αφ’ενός η συρρίκνωση του αυτόχθονος ελληνορθόδοξου πληθυσμού και αφ ετέρου η συνεχής εγκατάσταση ξένων πληθυσμών, δύναται, προϊόντος του χρόνου, να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ όσα ενδεχομένως θεωρείται ότι θα επιλύσει (κυρίως οικονομικά και ασφαλιστικά).
» Αυτό τελευταία καθίσταται προφανές σε πολλές δυτικές κοινωνίες, όπου εμφανίζονται φαινόμενα διάρρηξης και αποδόμησης της κοινωνικής συνοχής εξ αιτίας της δημιουργηθείσης ετερογενούς καταστάσεως. Χρειάζεται, λοιπόν, σύνεση, σοφία, ευθυκρισία, ισορροπία και ενότητα, όχι ακρότητες και πόλωση».
Στην πατρίδα μας και στον κόσμο, είπε ακόμη ο κ. Ιερώνυμος, «βιώνουμε μία περίεργη κατάσταση εκκρεμούς. Αυτό το εκκρεμές του κακού κινείται άλλοτε προς την παθητικότητα, άλλοτε προς έναν ζήλο «ου κατ επίγνωσιν» και εκδηλώνεται είτε με αδιαφορία και ακηδεία περί τα πνευματικά είτε με καταθλιπτική παραίτηση είτε με μανιακές αναζητήσεις νοήματος και προσκόλλησης στα φθαρτά. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει δυστυχώς και σε διεθνές επίπεδο, όχι μόνο σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό, όπου λαοί ολόκληροι κατακρεουργούνται με καθοδήγηση, δυστυχώς, ηγετών που έπρεπε να έχουν προτεραιότητα την ευθύνη και όχι το μίσος, με συνέπεια η ανθρωπότητα να ματώνει άνευ λόγου και σκοπού».
Αν επιθυμούμε ενορίες ζωντανές και ποιμένες δραστήριους, είπε ακόμη, «οφείλουμε σήμερα να επενδύσουμε σε αυτούς -και σας καλώ σήμερα να στηρίξετε- τρεις μεγάλους άξονες που αφορούν το μέλλον της Εκκλησίας μας». Όπως διευκρίνισε είναι η στήριξη της ιερατικής οικογένειας, οι Σχολές Μαθητείας Υποψηφίων Κληρικών και τρίτον η δια βίου εκπαίδευση των κληρικών.