Της Χριστίνας Αλεξοπούλου*
Η Ελλάδα αλλάζει, αφήνοντας πίσω της θεωρητικές προσεγγίσεις και ανέξοδες διακηρύξεις. Αλλάζει, με το συνεκτικό σχέδιο που εφαρμόζει, με συνέπεια, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχοντας να αντιμετωπίσει παθογένειες ετών και μία αντιπολίτευση που στον βωμό του πρόσκαιρου πολιτικού κέρδους δεν διστάζει να εργαλειοποιεί ακόμη και ανθρώπινες τραγωδίες.
Τα έργα δεν είναι πια υποσχέσεις ή σχέδια σε χαρτί. *Είναι εργοτάξια σε πλήρη εξέλιξη, με τους μηχανικούς πλέον να μην επαρκούν –όταν το 2019 αναζητούσαν εργασία- γιατί η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα ανοιχτό κέντρο ανάπτυξης. *Είναι οικονομική αναβάθμιση που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Η ανεργία πλέον αποτυπώνεται σε χαμηλότερο ποσοστό από το 2008, ενώ μέσα σε πέντε χρόνια έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 500.000 νέες θέσεις απασχόλησης. *Είναι επενδύσεις που αναδιαμορφώνουν τη χώρα και ενισχύουν την κοινωνική συνοχή.
Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας από την αντιπολίτευση, που αρκείται στη στείρα ρητορική. Εφαρμόζουμε ένα συνεκτικό πλάνο μετασχηματισμού του κράτους, της οικονομίας και των υποδομών. Ένα σχέδιο βασισμένο στη σοβαρότητα. Μετρήσιμο και αποτυπωμένο σε έργα και αριθμούς.
Η Πατρών – Πύργου είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ένα έργο-σύμβολο για την Αχαΐα και τη Δυτική Ελλάδα, που βάλτωσε εξαιτίας ιδεοληπτικών επιλογών της προηγούμενης κυβέρνησης, προχώρησε και υλοποιείται νωρίτερα από τα χρονοδιαγράμματα. Ένας δρόμος που είχε μετατραπεί σε παγίδα θανάτου γίνεται πλέον σύγχρονη υποδομή, διασφαλίζοντας ανθρώπινες ζωές.
Προφανώς, δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα τα ζητήματα έχουν λυθεί. Δεν υπάρχει άλλωστε μαγικός τρόπος για να ξεριζωθούν δεκαετίες δυσλειτουργιών. Για να προχωρήσουν όμως οι αλλαγές, απαιτείται συμμετοχή κι ένα κράτος πιο λειτουργικό. Χρειάζεται βούληση από όλους: από την κορυφή της κρατικής ιεραρχίας έως κάθε επίπεδο της διοίκησης. Αυτό ακριβώς είναι το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η αξιολόγηση, μια τομή που εγγυάται τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και την αποδοτικότητα. Εγγυάται γρήγορες αλλαγές στο βαθύ Κράτος που στεκόταν, πολλές φορές, εμπόδιο στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Διότι είναι βαθιά πεποίθησή μας ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική μεταρρύθμιση αν δεν αξιολογείται η αποτελεσματικότητα κάθε κρίκου της αλυσίδας.
Παράλληλα, κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι αναμετράται με τις μεγάλες προκλήσεις, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Το ίδιο έκανε και στην τραγωδία των Τεμπών. Δεν κρυφτήκαμε, δεν αναζητήσαμε δικαιολογίες, δεν προσπαθήσαμε να αποφύγουμε ευθύνες. Αντιμετωπίσαμε την κατάσταση με σοβαρότητα και προχωρήσαμε σε σημαντικές παρεμβάσεις. Η Δικαιοσύνη προχωρά ανεμπόδιστα και με ταχύτητα, γιατί η κυβέρνησή μας φρόντισε να της δώσει όλα τα απαραίτητα εργαλεία. Καταργήσαμε γραφειοκρατικές διαδικασίες που καθυστερούσαν τις δίκες, εξασφαλίσαμε την άρση απορρήτου κρίσιμων επικοινωνιών, θεσπίσαμε τον Οργανισμό Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και συστήσαμε Προανακριτική Επιτροπή.
Ταυτόχρονα, η μεγαλύτερη ευθύνη της Πολιτείας είναι να διασφαλίσει ότι τέτοιες τραγωδίες δεν θα επαναληφθούν. Γι’ αυτό προχωρούμε σε βαθιές αλλαγές στον σιδηρόδρομο. Αναβαθμίζουμε τις υποδομές, επιταχύνουμε την εφαρμογή σύγχρονων συστημάτων τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης, αυξάνουμε τις επενδύσεις σε τεχνολογίες παρακολούθησης των δικτύων. Όχι, δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα λύθηκαν. Αλλά, για πρώτη φορά, υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο και αδιαπραγμάτευτη πολιτική βούληση να υλοποιηθεί. Γι’ αυτό, το 2027, ο ελληνικός σιδηρόδρομος θα είναι ασφαλέστερος από ποτέ.
Η αλήθεια, όμως, δεν εξυπηρετεί την αντιπολίτευση. Γι’ αυτό καταφεύγει στη λάσπη, στις ύβρεις, στη διαστρέβλωση. Αντί να στηρίξει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, επιδιώκει την πολιτική εκμετάλλευση μιας εθνικής τραγωδίας. Είναι αδιανόητο να κατηγορείται η κυβέρνηση ότι «συγκάλυψε» ένα έγκλημα, τη στιγμή που εμείς εξασφαλίσαμε όλες τις θεσμικές εγγυήσεις ώστε η Δικαιοσύνη να αποδώσει ευθύνες. Η εργαλειοποίηση του πόνου δεν είναι πολιτική στάση. Είναι υποκρισία, είναι κυνισμός, είναι πολιτικός αμοραλισμός.
Η κοινωνία, ωστόσο, δεν παρασύρεται από λαϊκιστικές εξάρσεις και δεν θα παίξει στα ζάρια την πολιτική σταθερότητα. Ξέρει καλά ποιος εργάζεται για το μέλλον και ποιος επενδύει στον διχασμό. Όση λάσπη κι αν ρίξει η κλίκα που επιζητά το χάος, αλλά φοβάται τις εκλογές όπως τον ψύλλο στον κόρφο της, η κοινωνία δεν την ακολουθεί κι αυτό αποτυπώνεται παντού. Υπέβαλαν πρόταση δυσπιστίας, με μισόλογα για εκλογές, γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν, ακόμη κι αν «χτίσουν» ανίερες συμμαχίες μεταξύ τους.
Όπως είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Ένας αισιόδοξος βλέπει μια ευκαιρία σε κάθε καταστροφή, ενώ ένας απαισιόδοξος βλέπει μια καταστροφή σε κάθε ευκαιρία». Έχουμε επιλέξει την αισιοδοξία της δράσης. Δεν στεκόμαστε στις δυσκολίες, αλλά τις μετατρέπουμε σε αφετηρίες προόδου. Τα έργα που υλοποιούνται, η ανάπτυξη που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και οι μεταρρυθμίσεις που προχωρούν αποδεικνύουν ότι η χώρα μας προχωρά μπροστά, ενώ η συντριβή της τοξικότητας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κοινωνική συνοχή.
Τέλος, με περηφάνια μπορώ να πω, για ακόμη μια φορά, ότι η παράταξή μας συνεχίζει να δίνει μάχες για την Ελληνική κοινωνία, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Με τομές, λύσεις και σεβασμό στη χώρα και στους θεσμούς. Αλλά δεν είναι μόνο οι επιμέρους μάχες που μετρούν, ακόμα κι αν κάποιες χάνονται. Είναι ο πόλεμος που δίνουμε για ένα σύγχρονο, λειτουργικό κράτος -κι εκεί πρέπει να κερδίσουμε. Γιατί αυτή ήταν και είναι η πρώτιστη πολιτική αξία τις παράταξής μας: Να μαχόμαστε για την Ελλάδα, ακόμη κι αν υπάρχει κόστος για τη ΝΔ. Αυτή είναι η αποστολή μας και θα κερδίσουμε ξανά την πλειοψηφία στην κοινωνία, η οποία αξιολογεί αυστηρά, αλλά είναι δίκαιη!
*Τέως Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Βουλευτής ΝΔ Αχαΐας
