«Μεγάλες αλλαγές και τομές» ζήτησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρώτη συνεδρίαση του νέου υπουργικού συμβουλίου.
Ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, προανήγγειλε ότι το δημοσιονομικό πλεόνασμα θα είναι 3,5% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 2,5%.
Ο νέος «τσάρος» της οικονομίας, Κυριάκος Πιερρακάκης, υπενθύμισε ότι θα τηρήσουμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας για τα πρωτογενή πλεονάσματα και τη μείωση του χρέους.
Αυτό άλλωστε αξίωσε και η Moody’s, που αναβάθμισε μεν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε επενδυτική βαθμίδα, αλλά αξίωσε να ανακοπεί η μεταρρυθμιστική κόπωση. Και κυρίως να συνεχιστεί η αυστηρή δημοσιονομική διαχείριση.
Η νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει φυσικά να κάνει μια καινούργια αρχή, με συγκεκριμένα μέτρα, μήπως και καταλαγιάσει το αίσθημα θυμού και δυσαρέσκειας που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, με «πολλαπλασιαστή» την τραγωδία των Τεμπών.
Όραμα όμως δεν βλέπουμε. Ούτε σχεδιασμό μακράς πνοής, σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά.
Δεν υπάρχουν πολλά που θα δικαιολογούσαν μεγάλη αισιοδοξία για το νέο κυβερνητικό σχήμα.
Ούτε δομικές αλλαγές είδαμε. Όσο ενθαρρυντικό κι αν είναι το γεγονός ότι μπήκε για πρώτη φορά στο «γήπεδο» η γενιά των 40ρηδων.
Τα παγκόσμια γεγονότα δεν επιτρέπουν όμως στη νέα κυβέρνηση καμία ανάπαυλα.
Η διατλαντική συμμαχία έχει διαρραγεί, η Ευρώπη οδηγείται σε έναν εμπορικό πόλεμο με τις ΗΠΑ και ετοιμάζεται να ρίξει στο… φούρνο 800 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς, σε βάρος της πραγματικής οικονομίας και του κράτους πρόνοιας.
Δεν πρόκειται για μια μικρή διατλαντική «παρεξήγηση» για την οποία μπορεί να γίνει φιλική διαπραγμάτευση. Ο Τραμπ αλλάζει τον κόσμο και τη Δύση. Προκαλεί «ρήγματα», που θα επηρεάσουν και τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό των «27».
Η Ευρώπη θα μετατρέπεται σε «πολεμική ένωση» με την πάροδο των ετών, θέτοντας σε κίνδυνο τις μελλοντικές γενιές και τους Ευρωπαίους ηγέτες, που θα πρέπει να λαμβάνουν επειγόντως αποφάσεις οι οποίες θα επηρεάζουν την ίδια την πολιτική σταθερότητα των χωρών τους.
Ο εν αναμονή καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς, υπερασπίστηκε μάλιστα σε συνέντευξή του στον Economist την ιδέα της οργάνωσης της νέας Ευρώπης σε «ομόκεντρους κύκλους». Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, δηλαδή.
Πού θέλει και, κυρίως, πού μπορεί να βρεθεί η Ελλάδα; Γιατί αν μείνουμε στη λογική «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι», διακυβεύεται η ίδια η θέση μας στη νέα Ευρώπη.
