Το δύσκολο καλοκαίρι του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης φαίνεται να τελείωσε- τουλάχιστον αυτό ελπίζουν.
Η απόρριψη της πρότασης -όπως και αν επετεύχθη στη Βουλή– για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής,που θα ερευνούσε πιθανές ποινικές ευθύνες του Λευτέρη Αυγενάκη και του Μάκη Βορίδη για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, άνοιξε το δρόμο για τις …διακοπές.
Άραγε, οι εκπρόσωποι του έθνους που μετείχαν σε αυτή την διαδικασία – δεν θέλω να χρησιμοποιήσω επίθετο-θα πάνε από σήμερα στις εκλογικές τους περιφέρειες υπερήφανοι ότι έπαιξαν τον θεσμικό ρόλο του βουλευτή;
Και εμείς; «Εμείς οι ίδιοι στεκόμαστε απογοητευμένοι και παρακολουθούμε με απογοήτευση. Η αυλαία έκλεισε, αλλά όλα τα ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά», για να παραθέσουμε τον Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Το Μαξίμου ήθελε να εξασφαλίσει πως οι προτάσεις της αντιπολίτευσης τυπικά θα απορριφθούν. Να αθωωθούν οριστικά ο Λευτέρης Αυγενάκης και ο Μάκης Βορίδης. Χωρίς καν να φτάσει το θέμα στον «φυσικό δικαστή». Για να μην υπάρξει στο μέλλον η δυνατότητα να κατατεθεί νέα πρόταση για προανακριτική για τους δύο πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ο σοφός και πάντα πολύ προσεκτικός στις παρεμβάσεις του Ευαγγελος Βενιζέλος χαρακτήρισε τους χειρισμούς της κυβέρνησης στη Βουλή «ευτελισμό των θεσμών». Μια τέτοια κρίση- είπε -«καθίσταται όμως σχεδόν αυτόματα κρίση νομιμοποίησης».
Βαριά κουβέντα, αναμφίβολα, από τον πολύπειρο πολιτικό και έγκριτο συνταγματολόγο.
Μια άποψη που φαίνεται άλλωστε να αποδέχονται σιωπηρά όλοι οι συνταγματολόγοι. Αλλωστε, ουδείς εξ αυτών έχει βγει, μέχρι τώρα τουλάχιστον, να στηρίξει τους κυβερνητικούς χειρισμούς.
Το Μαξίμου απάντησε βέβαια στον Βενιζέλο «η καταληκτική αναφορά της ανάρτησης σε δήθεν κρίση εσωτερικής εμπιστοσύνης που καθίσταται κρίση νομιμοποίησης δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας».
Μιας και ξεκινήσαμε με τον Μπρέχτ, ο μεγάλος Γερμανός ποιητής έλεγε ότι «μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε»
Στο θεατρικό του έργο με τίτλο «Η απόφαση» και σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, ο Μπρέχτ έγραφε : « Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις: οργή κι επιμονή. Γνώση κ’ αγανάκτηση. Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία. Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε».
Και αυτή η πεισματάρα «πραγματικότητα» δεν μπορεί να αλλάξει ετσιθελικά. Με μαζική προσέλευση «ταχυδρόμων» που κάνουν το καθήκον τους στο έθνος και τη δημοκρατία με επιστολικές ψήφους. Και μάλιστα στις τρεις τα ξημερώματα.
