“Ο Μπακογιάννης έχασε εκ των έσω”. Αυτό ισχυρίστηκε σοβαρός συνομιλητής μου λέγοντας μου ότι ναι. υπήρχαν κι άλλες αιτίες αλλά αυτή ήταν η κυρίαρχη. Μια αιτία ήταν η αποχή (πολλοί Αθηναίοι έχουν φύγει από το κέντρο και ζουν σε Κηφισιά, Βουλιαγμένη, δεν ψηφίζουν πια). Άλλη ήταν το γεγονός ότι συνασπίστηκαν όλοι εναντίον του ακόμη και οι του Κασιδιάρη.
Αυτό “το ήττα εκ των έσω” όμως; “Ο Μπακογιάννης ξεκαθάρισε ότι θα είναι για τελευταία φορά Δήμαρχος, μετά θα περάσει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Άρα τον κοντένεις από τώρα. Αν έβγαινε Δήμαρχος σίγουρα με έναν εξαιρετικό απολογισμό, θα ήταν παντοδύναμος και θα μπορούσε κάποια στιγμή να κοιτά ακόμη και πρωθυπουργία” μου εξήγησε.
Και πρόσθεσε: “Τόσοι υπουργοί στην Αθήνα και δεν σήκωσαν ένα τηλέφωνο να καλέσουν ψηφοφόρους τους ώστε να μην χαθεί η πρωτεύουσα; Να έχει κερδίσει εύκολα από την πρώτη Κυριακή και να έχουν τελειώσει”
Δεν πιστεύω στις θεωρίες συνωμοσίας. Δεν μπορείς να τις αποδείξεις, δεν ξέρεις που αρχίζει η αλήθεια και που το ψέμα. Τα άκουσα όλα αυτά, αλλά εγώ θεωρώ ότι στην περίπτωση Μπακογιάννη έχει γίνει κάτι πολύ χειρότερο από την εσωτερική υπονόμευση. Και έχει καταγραφεί σε όλη την Ελλάδα, όχι μόνο στην Αθήνα. Είναι πλέον η τρομερή σε έκταση αδιαφορία των πολιτών να αξιολογούν τα δημόσια πρόσωπα.
Υπάρχουν δήμαρχοι που έχουν αφήσει τις πόλεις τους βρωμερές και τρισάθλιες. Χωρίς οράματα και χωρίς ουσιαστικό έργο. Σπάταλοι και επικίνδυνοι. Εκλέγονται εύκολα. Υπάρχουν και άλλοι όπως η ξεχωριστή περίπτωση του Κ. Μπακογιάννη που σου έχουν φτιάξει τον δρόμο στο σπίτι σου, έχουν βάλει νέα φώτα, σε καθαρίζουν, σου ανοίγουν θέατρα, δράσεις και χώρους. Δεν σε ενδιαφέρει αν θα εκλεγεί, δεν πας καν να ψηφίσεις.
Αυτή η συγκλονιστική εξέλιξη για τα κοινά με έχει τρομάξει. Ξεκινώντας από το Σχολείο και φτάνοντας στα ψηλά της διοίκησης έχουμε σταματήσει ως πολίτες, να αξιολογούμε. Δεν αξιολογούμε πια κανέναν! Ούτε τον μαθητή, ούτε τον καθηγητή, ούτε τον Δήμαρχο. Ότι κάτσει! Όταν τιμωρείται ένας άνθρωπος που έχει τεράστιο έργο και επιβραβεύεται ένας άλλος που είναι καταστροφικός, καταλαβαίνει κανείς ότι η κοινωνία μας είναι πια σαθρή και παρακμιακή.
