Είμαστε συντετριμμένοι που η ένδοξη Ρομπέρτα Φλακ έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί, 24 Φεβρουαρίου 2025», αναφέρεται σε δήλωση του εκπροσώπου της. «Πέθανε ειρηνικά περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της. Η γνωστή τραγουδίστρια έσπασε τα όρια και τα ρεκόρ. Ήταν επίσης μια περήφανη εκπαιδευτικός».
Η Flack γεννήθηκε το 1937 στο Black Mountain της Βόρειας Καρολίνας από γονείς μουσικούς. Η μητέρα της Irene ήταν μέλος εκκλησιαστικής χορωδίας, και μυήθηκε στη θρησκευτική και κλασική μουσική από νωρίς. Άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία εννέα ετών και στα 15 της έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο Howard για να σπουδάσει μουσική με πλήρη υποτροφία, μια από τις νεότερες μαθήτριες που έγιναν αποδεκτές στην ιστορία του σχολείου.
Στα 19 της, ως νέες απόφοιτη Χάουαρντ φιλοδοξούσε να γίνει τραγουδίστρια της όπερας, πριν αναλάβει μια θέση δασκάλας στη Βόρεια Καρολίνα. Παράλληλα με αυτό το έργο, η Flack άρχισε να παίζει σε νυχτερινά κέντρα τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα, υφαίνοντας στοιχεία κλασικής, μπλουζ, λαϊκής, Motown και ποπ. Η δεξιοτεχνία της οδήγησε την Φλακ να εγκαταλείψει οριστικά τη διδασκαλία.
Γνώρισε τον πιανίστα της σόουλ τζαζ και τραγουδιστή Les McCann, ο οποίος με τη σειρά της τη σύστησε στην Atlantic Records – στις αρχές του 1969 ηχογραφούσε το πρώτο της άλμπουμ «First Take». Στις σημειώσεις της αρχικής έκδοσης, η McCann έγραψε: «Η φωνή της άγγιξε, χτύπησε, παγίδευσε και κλώτσησε κάθε συναίσθημα που γνώρισα ποτέ. Γέλασα, έκλαψα και ούρλιαξα για περισσότερα».
Χρειάστηκε, ωστόσο, μέχρι το 1971 και μια τοποθέτηση στο soundtrack του «Play Misty for Me» του Clint Eastwood, προτού η διασκευή της στη λαϊκή μπαλάντα του Ewan MacColl «The First Time Ever I Saw Your Face» να γίνει η πρώτη της μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ.
Έμεινε έξι εβδομάδες στο Νο 1 το 1972, κερδίζοντας ένα βραβείο Grammy για το ρεκόρ της χρονιάς το 1973. Το Killing Me Softly With His Song της χάρισε το ίδιο βραβείο το 1974, κάνοντας την Flack την πρώτη καλλιτέχνιδα που κέρδισε σε δύο συνεχόμενα χρόνια (κατόρθωμα που επαναλαμβάνεται από τους U2 και την Billie Eilish). Εκείνη τη χρονιά σημείωσε άλλο ένα Νο 1 στις ΗΠΑ με το «Feel Like Makin’ Love».
Η εντυπωσιακή γκάμα επιρροών και συνεργατών της Flack ήταν απόδειξη της πολυεπιστημονικής της προσέγγισης και του ιδιότυπου στυλ της. Έκανε ντουέτο με τον Μάικλ Τζάκσον, έκανε περιοδεία με τον Μάιλς Ντέιβις και διασκεύασε τους Λέοναρντ Κοέν και Λόρα Νάιρο.
Μετά την αρχική της επιτυχία, συνδέθηκε με την ανάπτυξη της ήσυχης καταιγίδας, μιας βαθιάς, ώριμης και μηρυκαστικής παραφυάδας της R&B που αργότερα ενέπνευσε τους Erykah Badu, τον D’Angelo και τους Fugees (των οποίων η δική τους άποψη για το Killing Me Softly θα συναγωνιζόταν το Flack για να είναι η οριστική έκδοση). Πιο πρόσφατα, το 2012, ο Flack κυκλοφόρησε μια σειρά από διασκευές των Beatles σε ένα άλμπουμ με τίτλο Let It Be Roberta.
Κάποτε είπε σε έναν δημοσιογράφο: «Αυτό που θεωρώ τον εαυτό μου είναι μια τραγουδίστρια με ψυχή, καθώς προσπαθώ να τραγουδώ με όλο το συναίσθημα που έχω στο σώμα και στο μυαλό μου. Ένας άνθρωπος με αληθινή ψυχή είναι αυτός που μπορεί να πάρει το τραγούδι οποιουδήποτε και να ξεπεράσει όλα τα ελαττώματα, την τεχνική και απλά να σε κάνει να ακούσεις».
Μετά από αδιαθεσία που ένιωσε πάνω στη σκηνή το 2018, ο μάνατζέρ της αποκάλυψε ότι η Φλακ είχε υποστεί εγκεφαλικό μερικά χρόνια νωρίτερα.
Η Φλακ παντρεύτηκε μία φορά, το 1966, με τον μουσικό της τζαζ Steve Novosel – το ζευγάρι χώρισε το 1972.
