Εν μέσω σκληρής ύφεσης, προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι πολλών προβληματικών επιχειρήσεων δεν βάζουν "νερό στο κρασί τους" και φτάνουν στα άκρα τιμωρώντας και τους εαυτούς τους. Ας μας επιτραπεί μια περίπτωση από τον χώρο των ΜΜΕ. Οι εργαζόμενοι στον τηλεοπτικό σταθμό Alter και την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" βρίσκονται σε πολύμηνες επισχέσεις εργασίας. Και στα δυο Μέσα υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα προτάσεις για να επαναλειτουργήσουν. Τι έλεγαν; Να μειωθεί το προσωπικό, να "κουρευτούν" αποζημιώσεις και να καταβληθούν με δόσεις τα οφειλόμενα. Οι εργαζόμενοι απάντησαν "όχι σε όλα".Όμως υπάρχει μια πραγματικότητα:
1. Και τα δυο ΜΜΕ είναι καταχρεωμένα και απολύτως ζημιογόνα. Για παράδειγμα εν μέσω ύφεσης δεν είναι δυνατόν μια ημερήσια εφημερίδα 56 σελίδων, ένα τυπογραφείο, ένα ατελιέ και ένα portal, να απασχολούν 850 υπαλλήλους...
2. Ένας ικανός αριθμός εργαζομένων έχει και δεύτερη ακόμα και τρίτη εργασία όταν οι περισσότεροι συνάδελφοί τους έχουν μόνον μια.
3. Η διαφήμιση έχει περιοριστεί δραματικά, ενώ οι Τράπεζες δεν χρηματοδοτούν. Πώς να χρηματοδοτείται μια επιχείρηση Τύπου εν μέσω καταστροφής λες και ζούμε εποχές παχιών αγελάδων;
Το δίλλημμα είναι προφανές: Να επαναλειτουργήσουν τα δυο Μέσα αντιμετωπίζοντας την σκληρή ύφεση με περικοπές ώστε να διασωθούν οι φωνές τους και πάνω από τις μισές θέσεις εργασίας; Ή στο "όλα ή τίποτα" που αξιώνουν οι εργαζόμενοι να κάτσει η μπίλια στο "τίποτα"; Γιατί εκεί θα κάτσει.