Μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών και των Ελλήνων πολιτικών υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά: Οι πρώτοι εννοούν ότι λένε και υπογράφουν, οι δεύτεροι όχι. Για παράδειγμα όταν η κυβέρνηση λέει ότι τα μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή ΔΕΝ θα εφαρμοστούν αν δεν διευθετηθεί πρώτα το χρέος, δεν το εννοούν οι άνθρωποι, το λένε για επικοινωνιακούς λόγους προς τους ιθαγενείς της χώρας.
Δυστυχώς, μαθημένοι αλλιώς οι Ευρωπαίοι παίρνουν σοβαρά την "απειλή" - η οποία αναμεταδίδεται από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ της Ευρώπης δημιουργώντας το σχετικό κλίμα - και την αντιμετωπίζουν δεόντως. Έτσι την ώρα που ο πρωθυπουργός δήλωνε έτοιμος να φορέσει γραβάτα γιατί έρχονται "πολύ καλά νέα", οι δανειστές ετοίμαζαν νέες δεσμεύσεις ώστε να εξασφαλιστούν.
Πρόκειται για κατάντια βέβαια. Το να συνομιλεί η χώρα επί 15 μήνες για την αξιολόγηση και να μην έχει καταλάβει τίποτε για το πως σκεπτονται και ενεργούν οι απέναντι της, περιγράφει την τραγικότητα μας: Όχι μόνο αναξιόπιστοι αλλά και ασήμαντοι.
Τα γράφω όλα αυτά γιατί θέμα χρέους δεν υπαρχει. Οι δανειστές μας έχουν αποφασίσει ακόμη και να το κουρέψουν σιωπηρώς και γενναία κάποια χρόνια μετά, όταν οι κοινωνίες τους θα το έχουν ξεχάσει και άλλα θα τους απασχολούν. Θα το κουρέψουν και η είδηση θα είναι ένα μονόστηλο σε μια εσωτερική σελίδα ποιος να νοιαστεί;
Τι κανεί αυτή η κυβέρνηση; Για να κατευνάσει την οργή όσων έχουν υποστεί τα νέα μνημονιακά μέτρα που ψηφίζει, εχει επινοήσει δηθεν την διευθέτηση του χρέους. "Μπορεί να πήραμε σκληρά μέτρα αλλά καταφέραμε να μειώσουμε το χρέος" θέλει να είναι η ατάκα της προς τους ιθαγενείς. Τι καταφέρνει όμως;
Να χάνει χρόνο που μεταφράζεται σε επιπρόσθετα μέτρα. Να εξαγριώνει τις κοινωνίες άλλων χωρών που θεωρούν ύβρι να θέλουν οι διαρκώς δανειζόμενοι Έλληνες και σκόντο. Το πρωί τα πήραν και το μεσημέρι θέλουν νέο παζάρι; Να αποπροσανατολίζουν την εθνική οικονομία η οποία αντί να αφεθεί επιτέλους στις ραγες της ιδιωτικής έστω ανάπτυξης, σκλαβώνεται από τις επιτπωσεις των χειρισμών των κυβερνώντων.
Μιλάμε για κατάσταση φρίκης. Να μην υπάρχει θέμα χρέους και αυτοί να φωνάζουν από το πρωί μέχρι τι βράδυ ότι υπάρχει. Νομίζουν ότι μπορούν να κυβερνούν με ανύπαρκτα σχέδια επί χάρτου
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
