Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα ελπίζει
Η οριστική παραίτηση Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια θετική εξέλιξη. Υπήρξε ο μύθος ότι δήθεν πήρε ένα κόμμα του 3% και το έκανε κυβέρνηση με 36%.
Ποτέ δεν συνέβη αυτό. Έχω εξηγήσει πως από συγκυρίες ο Καμμένος πήρε 11%, η Χρυσή Αυγή 7,5%, ο Λεβέντης 4,5% (και τώρα όλοι αυτοί είναι στα σπίτια τους).
Ο κ. Τσίπρας δεν πήρε μόνος του ποτέ το 36%. Τι ήταν όμως από μόνος του; Ένας σκληρός εκπρόσωπος του ψεύδους, της λάσπης, των τεχνασμάτων και της τοξικότητας.
Είναι αυτός που ενώ η Αριστερά έστω και από συγκυρίες έφτασε στην εξουσία, αντί να την μετατρέψει σε έναν μόνιμο θρίαμβο του χώρου, την μετέτρεψε σε παράδειγμα προς αποφυγή.
Είναι αυτός που από τον Φεβρουάριο του 2016 μέχρι και σήμερα δεν είχε σχέδιο για τίποτε, έχανε παντού σε δημοσκοπήσεις και κάλπες και περιφρόνησε την λαϊκή βούληση και την Αριστερά συνεχίζοντας παρά τις συνεχείς ήττες του την καταστροφή του χώρου, πάντα με την τοξικότητα και την πολιτική ευτέλεια.
Στην πορεία, ο κ. Τσίπρας εξελίχθηκε σε βαρίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ . Πίσω από τον άλλο μύθο ότι χωρίς αυτόν δεν υπάρχει μέλλον, η τοξικότητα που μόνο αυτός έχει ως προσόν, πέρασε και στο κόμμα. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν. Έφτασε στο 17,8% και η συνέχεια θα ήταν χειρότερη αν συνέχιζε στην ηγεσία.
Ο Τσίπρας - βαρίδι, απειλούσε πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ με εξαφάνιση (δηλαδή με επιστροφή στα μονοψήφια ποσοστά) αφού επιτέλους έγινε κατανοητό ότι δεν εξέφραζε τίποτε. Η παραίτηση του σκορπά λοιπόν ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ γοργά θα αποτοξινωθεί, θα οργανωθεί, θα έχει σχέδια, θα συνομιλήσει με την κοινωνία. Χωρίς Τσίπρα το μπορεί.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
