Τι να τους πιάσουν 100 φορές, τι 200
Οι αρχές συνέλαβαν έναν Βούλγαρο ο οποίος κράτησε και βίαζε επί ώρες μια οικιακή βοηθό. Ο καλός αυτός άνθρωπος, το 2015 είχε φυλακίσει μια φοιτήτρια και την βίαζε καθημερινά.
Το 2019 αποφυλακίστηκε με το νόμο Παρασκευόπουλου χωρίς ποτέ να ελεγχθεί αν είχε σωφρονιστεί. Οι αρχές βεβαιώνουν ότι πέραν του νέου περιστατικού υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι έχει διαπράξει κι άλλα παρόμοια εγκλήματα.
Και έτσι αργά και βασανιστικά επανερχόμαστε στην ίδια ερώτηση: Γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως μέριμνα ώστε το κατά συρροή έγκλημα να έχει αυξανόμενες ποινές; Ποιος είναι ο λόγος που ολόκληρο το πολιτικό σύστημα αλλά και η Δικαιοσύνη, αντιμετωπίζουν την 110η ΙΔΙΑ παρανομία λες και είναι η πρώτη αφήνοντας τον μόνιμο εγκληματία κάθε φορά έξω;
Πορτοφολάδες, βάνδαλοι, κλέφτες, ταραχοποιοί ένας ολόκληρος κόσμος αδιανόητης παραβατικότητας με θύμα την ομαλή καθημερινότητα, δεν φοβάται να αφήσει αποτυπώματα, να δράσει χωρίς κουκούλα ή και και να συλληφθεί, αφού ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ.
Κάποιοι γνωρίζουν ότι ακόμα και αν πάνε φυλακή για λίγο, θα περάσουν καλά δεν τους τρομάζει η ιδέα. Το ζήτημα της κατά συρροή εγκληματικότητας είναι σήμερα η ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ που κρατά ζωντανή της δράση των εγκληματιών.
Όταν μετά από 100 συλλήψεις ο εισαγγελέας τον αφήνει και πάλι ελεύθερο λες και είναι η πρώτη φορά που σε παρανομεί γιατί να μην συνεχίσει; Τι 100 τι 200 φορές;
Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Η Ελλάδα διαθέτει διαπρεπείς νομικούς, ψυχολόγους, εξειδικευμένους επιστήμονες. Μπορεί να θεσμοθετήσουν μια νέα αντιμετώπιση της κατά συρροή εγκληματικότητας. Τι περιμένει η κυβέρνηση;