Τα φυλασσόμενα σύνορα της κυρίας Τσαπανίδου
Παρακολουθώ τηλεοπτικά την κυρία Τσαπανίδου και αναζητώ το τηλεκοντρόλ να αλλάξω κανάλι. Και αλλάζω. Στον δημόσιο λόγο της, κυριαρχούν το ψεύδος και η αγένεια - διακόπτει συνεχώς τους πάντες - και ειλικρινά λυπάμαι γι αυτό.
Στους δύσκολους καιρούς πάντα υπάρχει η ευκαιρία να διακριθεί κανείς αντιμετωπίζοντας την μετριότητα και την κακότητα. Η κυρία Τσαπανίδου δεν το κάνει. Αντίθετα εκπροσωπεί την ευτέλεια στην πολιτική.
Την άκουγα να λέγει ότι επί ΣΥΡΙΖΑ τα σύνορα της χώρας ήταν... φυλασσόμενα και πως απλώς "τότε οι ροές ήταν μεγάλες". Πώς να το σχολιάσεις αυτό; Τι να της πεις;
Δεν είδε ότι πέρασαν 1.200.000 άνθρωποι μεταξύ των οποίων και έμποροι ναρκωτικών, κατάσκοποι. τζιχαντιστές και ότι άλλο μπορούσε να φέρει η πολιτική των ανοικτών συνόρων;
Δεν έμαθε ότι από τον Έβρο περνούσαν τα σύνορα περπατώντας ομάδες εκατοντάδων αγνώστων ανθρώπων με την αστυνομία να απομακρύνεται και να κάνει ότι δεν τους βλέπει;
Δεν γνωρίζει ότι ακόμη και σήμερα σε τυχαίους ελέγχους της ΕΛΑΣ, συλλαμβάνονται διαρκώς αλλοδαποί που δεν γνωρίζει κανείς πότε και πως ήρθαν και δεν έχουν χαρτιά; Είναι από τότε.
Δεν είδε ότι τα ελληνικά νησιά απέκτησαν μετανάστες διπλάσιους από τον πληθυσμό τους; Δεν έμαθε ότι οι συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών εκεί, ήταν τραγικές με πείνα, βία και αρρώστιες;
Δεν άκουσε ότι η Ευρώπη έκλεισε τα σύνορα της Ελλάδας με τα Σκόπια γιατί ήμασταν μια χώρα - σουρωτήρι που δεν είχε σύνορα ούτε σταματούσε κανέναν; Όλα αυτά έγιναν με φυλασσόμενα σύνορα;
Η αλήθεια είναι πικρή. Όλα αυτά έγιναν γιατί η χώρα ήταν ακυβέρνητη, παντού. Δεν είχαν σχέδιο για τίποτε, δεν υπήρχε σχέδιο ούτε για τους μετανάστες. Μια χώρα ξέφραγο αμπέλι. Και πως μας περιγράφει εκείνη την περίοδο η κυρία Τσαπανίδου; Είχαμε φυλασσόμενα σύνορα. Αλλάζεις κανάλι και γλυτώνεις.