Ποτέ δεν θα γράψουν Σαίξπηρ...
Η εφαρμογή των αλγορίθμων στο αμερικανικό δικαστικό σύστημα ή η σημαντική συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης στη σύγχρονη Ιατρική, είναι δυο παραδείγματα σοβαρών εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Μπορεί όμως ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής να γράψει Σαίξπηρ; "Όχι" απαντά ο καθηγητής του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης εξηγώντας πως ένας σύγχρονος αλγόριθμος μπορεί να μάθει εξαιρετικά αγγλικά και να μιμηθεί άπταιστα το ύφος του Βρετανού συγγραφέα. όμως, «τα σύγχρονα πειράματα αποδεικνύουν πως η δημιουργική γραφή των αλγορίθμων δεν έχει ειρμό και νόημα», θα πει.
Πράγματι το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο γλαφυρό μυθιστόρημα γραμμένο από μηχανή, αλλά το αποτέλεσμα απέτυχε αφού θύμιζε περισσότερο ασυνάρτητη ποίηση.
Ο Δασκαλάκης σε μια εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, απάντησε σε δεκάδες ερωτήσεις και αποτύπωσε με εξαιρετική λεπτομέρεια το επίπεδο διείσδυσης της τεχνητής νοημοσύνης στον σημερινό τρόπο ζωής.Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο αφού πλανάται διαρκώς το πιο καίριο ερώτημα: πού μας οδηγεί η μετεωρική άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης;
Από τη στοχευμένη ψηφιακή παραπληροφόρηση μέχρι την ανεργία που φέρνει ο αυτοματισμός, και από το εντυπωσιακό πάντρεμα τεχνολογίας και ιατρικής μέχρι τις καινοτομίες στην αγροτική παραγωγή, η τεχνητή νοημοσύνη μετασχηματίζει συνεχώς και ριζικά τον τρόπο με τον οποίο δομείται η ανθρώπινη κοινωνία και εμείς μοιάζει να είμαστε απλοί παρατηρητές.
Ωστόσο, όχι δεν είμαστε. Φαίνεται ότι οι μηχανές πάντα θα είναι μηχανές χωρίς συνείδηση και οι άνθρωποι πάντα άνθρωποι με συνείδηση. Αυτές δεν θα μπορούν να γράψουν ένα πραγματικό κείμενο ζωής,εμείς θα μπορούμε. Κι όπως έχω υποστηρίξει, τη ζωή την καθοδηγούν τα κείμενα.
