Πολεμώντας κάθε δημιουργία

Ποιοι πολεμούν με μανία κάθε δημιουργία;

O Αλέξης Παπαχελάς μας θυμίζει μια ιστορία και μέσα από αυτήν μια τροματική παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας. Πρώτα η ιστορία:

Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, άνθρωπος αυτοδημιούργητος, ο οποίος είχε πετύχει απόλυτα στη ναυτιλία όταν αποφάσισε να κάνει κάτι μεγάλο στον τόπο του.

Να δημιουργήσει την μεγάλη τουριστική μονάδα Costa Navarino ώστε να απογειώσει τουριστικά ολόκληρη την Μεσσηνία.

Μετά η παθογένεια: Οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ δυσκολίες που συνάντησε ήταν αδιανόητες. Η γραφειοκρατία τού ζήτησε 3.000 άδειες, ένα κομμάτι της Αριστεράς πολέμησε το έργο με μανία (ΣΣ η πλουτοκρατία που πίνει το αίμα του εργάτη) ενώ μέρος της τοπικής κοινωνίας το είδε ως απειλή.

Οι θεωρίες συνωμοσίας έδιναν κι έπαιρναν: «Τα χρήματα δεν είναι δικά του, αλλά των Εβραίων», «θέλει να κάνει σανατόριο για φυματικούς». Στο τέλος όμως τα κατάφερε.

Αυτό που πολεμούσαν με λύσσα τράβηξε μια ολόκληρη περιοχή προς τα πάνω. Της έδωσε όραμα, ταυτότητα, σχέδιο για να γίνει καλύτερη. Οι τοπικοί επιχειρηματίες, που τον έβλεπαν σαν απειλή, κατάλαβαν ότι και οι ίδιοι έχουν μόνο να κερδίσουν από την αναβάθμιση του brand.

Κανείς δεν θυμάται τώρα τον πόλεμο που υπέστη, ούτε τις δυσκολίες που συνάντησε. ΟΛΟΙ εισπράττουν από το όραμα του Κωνστανατακόπουλου (που οι ίδιοι κάποτε πολεμούσαν).

Και καταλήγει ο Αλέξης Παπαχελάς: "Σκεφθείτε πόσα άλλα έργα, όπως το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, πολεμήθηκαν με μανία και σήμερα τα αναγνωρίζει η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας, πέρα από κόμματα και τάξεις, για την αξία τους.

Σκεφθείτε πού θα ήταν η Ελλάδα σήμερα εάν το ελληνικό κράτος και τα διαχρονικά «πολυβόλα του ακραίου λαϊκισμού» μάς άφηναν να πετύχουμε αυτά που μπορούμε ως Ελληνες, ως χώρα".

Και εγώ θα προσθέσω: Σκεφθείτε ποια είναι τα κόμματα που διαχρονικά συντηρούν αυτή την ισοπεδωτική παθογένεια, και τρέφονται μέσα από αυτήν. Σκεφθείτε παρακαλώ.