Περπατώντας...

Περπατώντας...

Νομίζω ότι η καραντίνα, είναι μια μεγάλη προσωπική ευκαιρία για τον καθένα μας. Η καραντίνα σου χαρίζει χρόνο να ξαναβρείς τον εαυτό σου, ενώ ταυτόχρονα σε απαλλάσσει για λίγο από τα προβλήματα και την ρουτίνα της καθημερινότητας, που κάνουν ακριβώς το αντίθετο: Σου κλέβουν το χρόνο.

Ομολογώ ότι τις δυο πρώτες μέρες εγκλεισμού λόγω καραντίνας στο σπίτι ένιωσα μια μικρή ασφυξία. Στη συνέχεια όμως ο χρόνος άρχισε να λειτουργεί μοναδικά υπέρ μου.

Και σωματικά και νοηματικά βίωσα μια αποτοξίνωση, επιλέγοντας να κάνω πράγματα που είχα εγκαταλείψει. Βιβλία, μουσική, τεμπελιά, γράψιμο και στο τέλος τι νομίζετε; Περπάτημα. 

Αυτό το τελευταίο με ξάφνιασε. Έχοντας συνηθίσει να μετακινούμε ακόμα και σε κοντινές αποστάσεις με το δίκυκλο, έβλεπα περίπου με τρόμο μια απόσταση 400-500 μέτρων.

Τις μέρες της καραντίνας λοιπόν αποφάσισα να κάνω χρήση του sms με το 6. Περπατούσα κοντά στο σπίτι έχοντας βάλει στο κινητό μια εφαρμογή που μετρούσε τα βήματα, τα μέτρα και τις... θερμίδες.

Μετά από 10 μέρες συνειδητοποίησα ότι ασυναίσθητα, μεγάλωνα διαρκώς και τον χρόνο περπατήματος και τις αποστάσεις. Τότε αποφάσισα να βάλω καθημερινό όριο στην απόσταση τα 6 χιλιόμετρα και στο χρόνο την μια ώρα και κάτι. Οι αλλαγές ήταν εντυπωσιακές και τις απαριθμώ: 

Ευεξία και καλή διάθεση, δυνάμωμα και καλύτερη γράμμωση του σώματος, όρεξη για δουλειά, επιστροφή του χιούμορ στις προσωπικές μου σχέσεις. Όλα αυτά και πολλά άλλα ξεκούραστα! Καμία σχέση δηλαδή με την προ καραντίνας περίοδο. 

Φυσικά γνωρίζω ότι τα παραπάνω μπορεί να ακουστούν παράταιρα όταν πιέζεται κανείς οικονομικά, είναι σε αναστολή εργασίας, η επιχείρηση του έχει κλείσει κ.ο.κ. Ωστόσο, περπατώντας μια ώρα την ημέρα, όλα φαίνεται να αντιμετωπίζονται πιο αισιόδοξα.

Αντίθετα μέσα στον κύκλο των προβλημάτων ένας κλεισμένος στο σπίτι άνθρωπος τι να σου κάνει; Ξέρετε τι λέω λοιπόν; Από σήμερα ξεκινήστε να περπατάτε!