Οι τέσσερις σακούλες
Το έχω ξαναγράψει νομίζω αλλά αξίζει τον κόπο να το επαναλάβω: Το Ντουμπάι έγινε ένας παγκόσμιος τουριστικός προορισμός με ένα συνολικό ποσό 110 δισ. δολαρίων.
Με τα χρήματα αυτά κατασκευάστηκαν ολόκληρα νησιά, ουρανοξύστες, μέχρι και χιονοδρομικά κέντρα. Το εγχείρημα πέτυχε, το Ντουμπάι είναι πια ένας σπουδαίος τουριστικός προορισμός.
Η σύγκριση τώρα: Η Ελλάδα πήρε από την ΕΕ επιχορηγήσεις 200 δισ. ευρώ, ενώ το διάστημα 1995-2007 η δανείστηκε από τις αγορές άλλα 200 δισ. ευρώ. Γίναμε μήπως Ντουμπάι αφού είχαμε τα ΤΕΤΡΑΠΛΑΣΙΑ χρήματα; Όχι. Και μάλιστα όχι μόνο δεν φτιάξαμε τεχνητά νησιά και χιονοδρομικά κέντρα μέσα στο κατακαλόκαιρο αλλά (εδώ θέλω να το πάω), δεν μπορέσαμε να λύσουμε ούτε το πρόβλημα των σκουπιδιών.
Τα (ξανα) σκέφτομαι όλα αυτά διαβάζοντας ότι εν έτη 2019, τα απορρίμματα "πνίγουν" τα ελληνικά νησιά. Οι εικόνες στην τουριστική υποτίθεται Ελλάδα είναι τριτοκοσμικές. Λόφοι από σπασμένα έπιπλα, στρώματα, καρέκλες, πλαστικά, δίπλα στους δρόμους σε ξεχειλισμένους κάδους. Φυσικά ούτε λόγος για τα ποσοστά της ανακύκλωσης.
Κι όμως. Ένα μικρό νησάκι, οι Λειψοί, από το 2010 έχει βάλει γυαλιά σε όλους. Ο εκεί Δήμος δίδει τέσσερις σακούλες διαφορετικού χρώματος σε κάθε σπίτι. Σε κάθε σακούλα συλλέγονται διαφορετικά υλικά που μια συγκεκριμένη ημέρα τη βγάζουν στο δρόμο.
Με λίγα λόγια, ο Δήμος Λειψών όχι μόνο έχει πετύχει ανακλυκλωση σε ποσοστό 70%, αλλά έχει και σημαντικά έσοδα που καλύπτουν το 1/3 του συνολικού κόστους των υπηρεσιών καθαριότητας. Σημειώστε ότι κανείς δεν πετά πια ανακαταμένα σκουπίδια στους Λειψούς, γιατί ο Δήμος θα τον εντοπίσει αμέσως!
Ιδού λοιπόν η μέθοδος: Η ανακύκλωση γίνεται μέσα σε κάθε σπίτι και η περισυλλογή διαφορετικές μέρες. Δεν χρειάζονται 400 δισ. ευρώ για να το κάνουμε εδώ στην Ελλάδα. Χρειάζεται μόνο κάθε Δήμος να το οργανώσει σωστά.
Πήραμε λοιπόν 400 δισ. ευρώ αλλά το μυαλό το είχαμε στο πελατειακό - κομματικό κράτος και τα βολέματα ημετέρων για να επανεκλεγούμε. Τα σκουπίδια ας είναι στους δρόμους. Ποιος νοιάζεται;