Οι εκλογές που δεν... γίνονται

Οι εκλογές που δεν... γίνονται

Χαριτολογώντας, έλεγα σε όποιον με ρωτούσε, ότι σε όλη την χώρα υπάρχουν μόνο δύο πρόσωπα που λένε όχι στις πρόωρες εκλογές.

Ο Μητσοτάκης και... εγώ! Όλοι μα όλοι οι υπόλοιποι (πολιτικοί δημοσιογράφοι, ΜΜΕ, καφετζούδες, αστρολόγοι, μάγοι, οραματιστές) αφού είχαν αναγγείλει 5-6 φορές πρόωρες εκλογές, τώρα το είχαν δεμένο ότι θα γίνουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Μου προκαλούσε μια αμηχανία αυτή η καθολική αμφισβήτηση των λόγων του πρωθυπουργού, αλλά όπως εξηγούσα εκλογές δεν θα γίνουν για 10 συγκεκριμένες παραμέτρους.

Δεν θα σας κουράσω υπενθυμίζοντας ποιες αλλά αυτή τη φορά θα σας πω τις καινούργιες αιτίες που μαζί με τις 10 παλιές απέκλειαν τις πρόωρες εκλογές: 

Πρώτον, παρά τη μεγάλη ενεργειακή κρίση, η Ν.Δ. όχι μόνο κρατά την απόσταση ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει και σταθερή εισροή ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, ένας στους 10 ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ κατευθύνεται προς Ν.Δ. και ένας στους 12 ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ κάνει το ίδιο. Στα ποιοτικά στοιχεία είναι ιδιαίτερα σημαντικό πως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ του 2019 έχουν στην πλειονότητά τους θετική γνώμη για τον πρωθυπουργό. 

Δεύτερον, στους κεντρώους ψηφοφόρους εν συνόλω η δημοτικότητα του κ. Μητσοτάκη φτάνει το 55%, όταν του Αλέξη Τσίπρα είναι στο 29%. 

Τρίτον, ο πρωθυπουργός έχει συντριπτική υπεροχή έναντι του Αλέξη Τσίπρα στη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής.

Τέταρτον, ο πρωθυπουργός υπερέχει σε όλες τις μετρήσεις σε δύο θέματα που αναμένεται να μας απασχολήσουν το φθινόπωρο: τη διαχείριση της ακρίβειας και την κοινωνική πολιτική. 

Όλα τα παραπάνω του δίνουν το δικαίωμα να πιστεύει πως ακόμα και αν έχει, όπως ο ίδιος είπε, κάποια πολιτική φθορά, θα παραμείνει σε απόσταση ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα θα ενισχύσει το ηγετικό του προφίλ, εμμένοντας στην εξάντληση της τετραετίας, αλλά και αντιμετωπίζοντας και αυτή την κρίση. 

Τέλος ο πρωθυπουργός πιστεύει πως ο χειμώνας που έρχεται θα είναι πράγματι τόσο δύσκολος που α) Δεν μπορεί να αφεθεί σε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση και β) η Ευρώπη θα αναγκαστεί να δώσει κεντρικά λύση, κάτι που θα βοηθήσει και την Ελλάδα, η οποία έχει ζητήσει εδώ και καιρό μια συνολική ενίσχυση για την αντιμετώπιση της κρίσης.