Συγκλονίζει μια έκθεση του Eonomist που αποκαλύπτει ότι σχεδόν 3 δισ. άνθρωποι, δηλαδή ζει τo 37,1% του παγκόσμιου πληθυσμού, ζει σε απολυταρχικά καθεστώτα χωρίς ίχνος Δημοκρατίας.
Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι στις αρχές του 21ου αιώνα η απολυταρχία ήταν σε υποχώρηση. Ξαφνικά επεκτείνεται και μάλιστα σκληρά.
Σήμερα πληθαίνουν τόσο οι χώρες που διολισθαίνουν στον κεκαλυμμένο ολοκληρωτισμό όσο και εκείνες που, πετώντας το δήθεν εκσυγχρονισμένο προσωπείο τους, υποχωρούν στον γύψο της δικτατορίας.
- Ιράν και επιστροφή στον πρωτοεπαναστατικό αντιδυτικισμό, στην ξενοφοβία, στη μαζική βία. Εν ψυχρώ δολοφονίες διαδηλωτών, αθρόες συλλήψεις, αντιδιαδηλώσεις, μετά τη φωτιά που άναψε η θανάσιμη κακοποίηση της Μαχσά Αμίνι από την αστυνομία ηθών.
Ο Ραϊσί, που εξοπλίζει τη Ρωσία με drones – καμικάζι και προμηθεύει την Κίνα με πετρέλαιο, ήταν το 1998 ένας από τους εισαγγελείς της Επιτροπής Θανάτου, που καταδίκασε σε απαγχονισμό 5.000 αντιφρονούντες.
- Ρωσία και ο ατελεύτητος πόλεμος στην Ουκρανία. Προσάρτηση ουκρανικών εδαφών διά βεβιασμένων δημοψηφισμάτων και νέες απειλές για χρήση πυρηνικών. Ο Πούτιν έχει επιχειρήσει 22 στρατιωτικές παρεμβάσεις, τις περισσότερες από κάθε άλλον αυταρχικό ηγέτη.
- Ακόμα η διά νόμου ισόβια προεδρία του Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα, του Πολ Καγκάμε στη Ρουάντα, του Ορτέγα στη Νικαράγουα.
- Η χούντα του Ερντογάν, με φυλακίσεις, διωγμούς δημεύσεις περιουσιών.
- Ορμπαν, Λουκασένκο, Μαδούρο, Μόντι, υπονομεύουν ανεξάρτητους θεσμούς.
Τι κάνουν όλοι αυτοί; Διενεργούν εκλογές, για τα μάτια του κόσμου αφού πάντα τις κερδίζουν λογοκρίνοντας τον Τύπο, χειραγωγώντας τους πολίτες, κατηγορώντας για (κατασκευασμένα) εγκλήματα πολιτικούς αντιπάλους, αντικαθιστώντας την πολιτική ιδεολογία με την έχθρα προς τη Δύση, καταφεύγοντας σε θεωρίες συνωμοσίας.
Κυνηγούν τα ΜΜΕ με επιβολή εξουθενωτικών προστίμων ή κλείνοντάς τα. Και τέλος ας πούμε και μια πικρή αλήθεια. Όλοι αυτοί οι αυταρχικοί ηγέτες - στην πραγματικότητα δικτάτορες - δεν είναι μόνοι. Μοιράζοντας χρήμα σε ημέτερους (δικαστικούς, στρατιωτικούς, αστυνομικούς κ.α.) δημιουργούν μια κοινωνία βολεμένων που τους στηρίζει και τους θέλει στην εξουσία. Αυτή η κοινωνία των βολεμένων δεν ενοχλείται από την βία, την νοθεία και το έλλειμα δημοκρατίας.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
