Με την εξουσία νομίζουν ότι είναι μικροί θεοί
Το 1975 ο εμβληματικός σκηνοθέτης Τζον Χιούστον παρουσιάζει την ταινία "Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς". Πρωταγωνιστούν δυο κορυφαίοι βρετανοί ηθοποιοί ο Σον Κόνερι και ο Μάικλ Κέιν. Μαζί τους και ο επίσης κορυφαίος Κρίστοφερ Πλάμερ.
Πρόκειται για ένα διαμάντι του κινηματογράφου που περιγράφει πως η εξουσία αλλιώνει εντελώς τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που την κατακτά και τον μετατρέπει σε έναν αυταρχικό δυνάστη που αδυνατεί να δει τα όρια μεταξύ της χρηστής διακυβέρνησης και της καταστροφής. Το χειρότερο: Πως μετατρέπει τον άνθρωπο αυτόν, σε κάποιον που νομίζει ότι είναι αθάνατος και αήττητος...
Σον Κόνερι και Μάικλ Κέιν είναι δυο Βρετανοί στρατιώτες - λιποτάκτες από τον στρατό της αποικίας στην Ινδία και σαν τυχοδιώκτες περιπλανώνται κάπου στο ανεξερεύνητο Αφγανιστάν. Καταλήγουν σε μια απομονωμένη φυλή.
Εκεί ένα τυχαίο περιστατικό (ένα βέλος καρφώνεται στο στήθος του Κόνερι όχι στο σώμα του αλλά σε ένα δερμάτινο κάτω από τα ρούχα του). Οι απολίτιστοι ιθαγενείς τον θεωρούν Θεό, τον προσκυνούν και τον κάνουν αρχηγός τους με απόλυτη εξουσία. Είναι ο αθάνατος που περίμεναν σύμφωνα με τις παραδόσεις τους.
Ο Μάικλ Κέιν κάνοντας πλιάτσικο έχει μαζέψει έναν ολόκληρο θησαυρό από κοσμήματα και άλλα χρυσά αντικείμενα της φυλής και περιμένει να φύγουν αμέσως, πλούσιοι πια. Ο Σον Κόνερι όμως έχει ήδη αλλοτριωθεί. Πιστεύει ότι όντως είναι ένας επίγειος Θεός, απολαμβάνει την δουλικότητα και τον σεβασμό που του δείχνουν και κυρίως την δυνατότητα κάθε εντολή του να εκτελείται.
Ξαφνικά ο Κόνερι αποκαλύπτεται ότι είναι κοινός θνητός. Μια κοπέλα που θέλει να την παντρευτεί με το ζόρι τον δαγκώνει και βγαίνει αίμα. Οι ιθαγενείς αντιλαμβάνονται ότι είναι ένας απλός άνθρωπος, ένας απατεώνας και όλα αλλάζουν: Ο υποταγμένος λαός γίνεται σκληρός τιμωρός και ο κυβερνήτης - Θεός ένα αδύναμο ανθρωπάριο που δεν μπορεί να καθορίσει την μοίρα του.
Δεν έχει σημασία το τέλος (ο Μάικλ Κέιν κυκλοφορεί με ένα σάκο, λέει αυτήν την ιστορία και για να τον πιστέψουν δείχνει το κεφάλι του Κόνερι που έχει μέσα στον σάκο με το στέμμα ακόμη επάνω). Σημασία έχει ότι σαράντα χρόνια μετά την ταινιά αυτή, ζούμε παντα την λογική της. Δείτε δίπλα στην Τουρκία: Ο Ερντογάν νομίζει ότi είναι Θεός και Αθάνατος... Ίσως και κάποιοι μικρότεροι "Θεοί" στην Ελλάδα.