Με όρους Α. Παπανδρέου

Με όρους Α. Παπανδρέου

Όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά το γνωρίζουν (ή πρέπει να το γνωρίζουν). Η Ελλάδα λειτουργεί τα τελευταία 38 χρόνια με παπανδρεϊκούς όρους.

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε την εξουσία στη χώρα επέβαλε με έναν απόλυτο τρόπο το δικό του καθεστώς που στηριζόταν στον κομματισμό παντού, την άλωση του κράτους, την αναξιοκρατία, την υποδούλωση όλων των Θεσμών. 

Σε όλα τα δεινά στη λειτουργία της χώρας υπήρχε και ένα ακόμη που συνέτριψε την ίδια την πολιτική: Το ψεύδος. Με βάση τους παπανδρεϊκούς όρους της πολιτικής αντιπαράθεσης καταργήθηκε η ηθική πλευρά της πολιτικής. 

Για παράδειγμα ο αυριανισμός έγινε όπλο των δημοκρατικών δυνάμεων(;), έβγαζαν στο δρομο τον κόσμο γιατί δήθεν εδιωχναν τις βάσεις με σύνθημα "ο αγώνας τώρα δικαιώνεται", άλλαζαν εκλογικούς νόμους ανάλογα με το τις τους έλεγαν οι δημοσκοπήσεις, δολοφόνησαν λέξεις και νοήματα, και στο τέλος κατάφεραν οι πολίτες να ψηφίζουν με βάση την ψευδολογία και την αερολογία και όχι τα πεπραγμένα.

Τα μνημονεύω όλα αυτά γιατί εν έτει 2020 η χώρα και το πολιτικό σύστημα, εξακολουθούν να λειτουργούν με τους ίδιους παπανδρεϊκούς όρους. Ψεύδονται, δεν έχουν κανέναν σχέδιο για τίποτε (εξαιρώ σε αυτή τη χρονική στιγμή τον κ.Μητσοτάκη ατομικά) και πορεύονται μόνο με λεκτικές παραπλανητικές εφορμήσεις στα μυαλά των πολιτών. 

Ένα από τα πάμπολλα παραδείγματα είναι οι κανιβαλισμοί των δήθεν αναρχικών στο κέντρο της Αθήνας ή στο Μαρούσι. Η αντιπολίτευση δεν έχει πει ούτε μια λέξη για το πως θα σταματήσουν να σπάνε καταστήματα αθώων συνανθρώπων, πως θα καταλαμβάνουν ξλενα κτίρια, πως δηλαδή θα γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα (μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά).

Αυτοί οι πολιτικοί, με βάση τους παπανδρεϊκούς όρους που εξακολουθούν να υπηρετούν, μιλάνε για αστυνομικό κράτος (!), για βία κατά των... συλληφθέντων δήθεν αναρχικών,  κάνουν ότι μπορούν όχι να λυθεί το πρόβλημα, αλλά να υπονομεύσουν την κυβέρνηση (δηλαδή τον αντίπαλο). Αυτή είναι η πρακτικλη τους ΠΑΝΤΟΥ στη δημόσια ζωή.

Πρόκειται για πολιτικούς μιας άλλης εποχής, που δεν μπορούν να βοηθήσουν τη χώρα να ξεφύγει προς τα εμπρός. Την κρατούν με το ζόρι στη δεκαετία του 80 γιατί είναι οι ίδιοι ανίκανοι να οραματιστούν μια άλλη Ελλάδα αντάξια των δυνατοτήτων της. Αυτούς τους πολιτικούς δεν τους χρειαζόμαστε αλλά που είναι οι άλλοι;