Λαϊκιστές και ακροδεξιά

Λαϊκιστές και ακροδεξιά

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που βιώνει τον λαϊκισμό και την αδυναμία των εκάστοτε κυβερνώντων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Συμβαίνει σχεδόν παντού στον πλανήτη - και στην Ευρώπη - και προφανώς είναι μέρος της γενικευμενης παρακμής που ζούμε.

Στην Καταλωνία ένας ανεκδιήγητος δήθεν ηγέτης έχει ξεσηκώσει την εκεί κοινωνία για μια δήθεν ανεξαρτησία  χωρίς να έχει πει τα δεινά που θα έρθουν αν ποτέ αυτό γινόταν πράξη: Σύνορα με διαβατήρια, έξοδος από το ευρώ, στοπ στις ευρωπαϊκές ενισχύσεις, δασμοί στα προϊόντα, ο ορισμός της οικονομικής καταστροφής και της πλήρους ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Οι ηγέτες που επιδιώκουν την δήθεν ανεξαρτησία, στην πραγματικότητα οδηγούν την Καταλωνία σε μια φυλακή χωρίς τέλος. Είναι ηγέτες τύπου Φάραντζ που "ζουν" μέσα από τα συνθήματα και τις ατάκες. 

Ο Φάραντζ πέτυχε το οδυνηρό Brexit για την Βρετανία με το απλοϊκό σύνθημα "να ξαναπάρουμε τη χώρα μας πίσω". Μόλις την... ξαναπήρε και άρχισαν τα δύσκολα, φρόντισε να εξαφανιστεί από τη δημόσια ζώη.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των απανταχού λαϊκιστών. Έχουν την ικανότητα να πείθουν αγράμματους και απαίδευτους, ενίοτε και ακόμη περισσότερους αλλά όταν πρέπει να περάσουν στην πράξη αποδεικνύονται άχρηστοι και επικίνδυνοι. Δεν μπορούν να ασκήσουν καμία μορφή εξουσίας στα σοβαρά.

Φυσικά στην περίπτωση της Καταλωνίας αντάξιος νάνος της πολιτικής απαδείχθη ο Ραχόι ο οποιος ενώ θα μπορούσε εύκολα να κατατροπώσει τον λαϊκισμό με πειστικά επιχειρήματα, του... επετέθη με αατυνομικές δυνάμεις, προσθέτοντας σε αυτόν πολίτες που εναντιώνονται στην βια και την επιβολή τετελεσμένων.

Τέλος πρέπει να πούμε ότι ο λαϊκισμός σε συνδυασμό με την  πολιτική ανεπάρκεια, δίνει οξυγόνο στην ακροδεξιά. Εκεί που νομίζαμε ότι έιχαμε ξεμπερδέψει με αυτήν πιστεύοντας ότι επικράτησε οριστικά η Δημοκρατία, φαίνεται ότι γύρίζουμε πίσω... 

Με λαϊκιστές και ανεπαρκείς ηγέτες η Δημοκρατία των ψεμάτων, των ανύπαρκτων θεσμών και των κουρελιασμένων Συνταγμάτων, δεν πείθει.