Η κουλτούρα της άρνησης

Υποβλήθηκε από ουτις στις Τρί, 08/01/2019 - 18:20.

Συχνά υποστηρίζω ότι είμαστε μια ακυβέρνητη χώρα. Δεν υπάρχει κανένα εθνικό σχέδιο σε κάθε τομέα, ενώ τα Υπουργεία υπολειτουργούν χωρίς πυξίδα και οδικούς χάρτες. Απλώς εφαρμόζουν κοινοτικά προγράμματα (κι αυτά με καθυστέρηση).

Ένα πρόσφατο παράδειγμα απόλυτης ακυβερνησίας και διαχειριστικής ανικανότητας, είναι τα hot spot στην Μόρια και αλλού.

Εκεί υποτίθεται ότι μια αριστερή κυβέρνηση που έχει τον ανθρωπισμό σαν κύρια σημαία της και που είχε καταγγείλει την Αμυγδαλέζα σαν σύγχρονο Νταχάου, θα διέπρεπε, προσφέροντας φιλοξενία και θαλπωρή στους απελπισμένους και χιλιο-ταλαιπωρημένους πρόσφυγες - μετανάστες.

Οι Ευρωπαίοι καταγγέλλουν πλέον την ελληνική κυβέρνηση ως αποκλειστικά υπεύθυνη για το τραγικό χάλι στην Μόρια: Παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που μας έστειλαν (και τα οποία τα διαθέτουν σε ημέτερους με παράνομες αναθέσεις), άνθρωποι ζουν με ποντίκια, στα περιττώματα στο κρύο και στη λάσπη, τρέφονται με σκουπίδια, βιασμοί και αυτοκτονίες είναι συχνό φαινόμενο, η κατάσταση είναι σοκαριστική.

Γιατί αυτή η κυβέρνηση έχει αποτύχει ακόμη και σε ένα ανθρωπιστικό ζήτημα στο οποίο θεωρητικά θα μπορούσε να διαπρέψει; Διότι είναι ανίκανη να διαχειριστεί οτιδήποτε.

Πρόκειται για ανθρώπους που πορεύτηκαν με την κουλτούρα της άρνησης. Τι πιο εύκολο να καταγγέλεις αυτόν που ενεργεί; Τι πιο εύκολο να βρίσκεις κενά στην πρακτική του ή αν αυτά δεν υπάρχουν, να αρκούν ιδεολογικές κορώνες για να τον εκθέτεις;

Οι άνθρωποι αυτοί ποτέ δεν διοίκησαν οτιδήποτε και ούτε το μπορούν. Πάντοτε μόνο μιλούσαν και μάλιστα πολλές φορές οι συνεχείς καταγγελίες ήσαν αρκετές για να συγκροτούν μικρά κόμματα και να έχουν δημόσιο λόγο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ψήφιζαν πάντοτε "όχι σε όλα" στη Βουλή και πως κάθε φορά που "οι άλλοι" προσπαθούσαν να διορθώσουν πορείες καταστροφής (π.χ. ασφαλιστικό Γιαννίτση) και πάλι καταψήφιζαν με καταγγελίες φυσικά.

Έκαναν καριέρες μιλώντας. Έτσι συνεχίζουν και τώρα. Μπαίνουμε στον 5ο χρόνο διακυβέρνησης της χώρας από αυτούς και τι κάνουν; Καταγγέλουν τους προηγούμενους.

Η κουλτούρα της αδράνειας είναι το μόνο που τους εκφράζει. Το να διαχειρίζονται οτιδήποτε, τους είναι και άγνωστο και ιδιαίτερα βαρύ, δεν το μπορούν.