Επικίνδυνος ο Τραμπ
Ο Τραμπ είναι παντελώς ανίκανος. Δεν έχει καμία απολύτως δυνατότητα να διευθύνει μια χώρα όπως οι ΗΠΑ που επί δεκαετίες ελέγχουν πολλαπλώς την παγκόσμια κοινότητα. Είναι λίγος. Για να το λέμε πιο σώστα: Επικίνδυνα λίγος.
Είναι η απόδειξη ότι ποτέ ένας λαϊκιστής δεν μπορεί να κυβερνήσει. Ακόμη και αν έχει στα χέρια του το σύνολο της εξουσίας το μόνο που μπορεί να κάνει είναι με λογίδρια - τσιτάτα να υποκρίνεται ότι κυβερνά, να κάνει δηλαδή ότι κάνει και όταν είναι στην αντιπολίτευση. Σχέδιο δεν υπάρχει ποτέ στα πλάνα ενός λαϊκιστή.
Η απόφαση Τραμ έφερε την παραίτηση του αρμόδιου κ. Μάτις ο οποίος με μια επιστολή-μανιφέστο, απέρριπτε το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής Τραμπ. Κορυφαίοι Ρεπουμπλικανοί, συμπεριλαμβανομένου του Μιτς Μακόνελ, επικεφαλής του κόμματος στη Γερουσία, όχι μόνο καταδίκασαν την απόσυρση από τη Συρία, αλλά και χρέωσαν στον Τραμπ ότι δεν ξέρει να ξεχωρίζει φίλους από εχθρούς.
Γεγονός είναι ότι η αποχώρηση των ΗΠΑ σε αυτή την κρίσιμη φάση στη Συρία, αποτελεί ομολογία ήττας και αφήνει όλη την πρωτοβουλία για την πολιτική λύση (και τον διαμοιρασμό των σφαιρών επιρροής) στην τρόικα Ρωσίας - Τουρκίας - Ιράν!
Το πλήγμα για το διεθνές κύρος της Αμερικής θα είναι πολύ μεγάλο, αφού είναι βέβαβιο ότι θα συνοδευτεί από ένα κυνικό ξεπούλημα των Κούρδων, τους οποίους θέλει να αποδεκατίσει ο Ερντογάν.
Ο Τράμπ είναι πλέον ο καθρέφτης του λαίκιστή - ηγέτη. Σύντομα θα μνημονεύεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Όπως δεν μπορούν όλοι να γίνουν εξαιρετικοί μουσικοί, σπουδαίοι γιατροί, εμβληματικοί φιλόσοφοι,, έτσι δεν μπορούν όλοι να γίνουν ικανοί κυβερνήτες. Χρειάζονται ειδικά προσόντα και σίγουρα όχι ο λαϊκισμός.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
