Υπέρ των αρίστων
Σε έναν αγώνα εφηβικού πρωταθλήματος μπάσκετ ανάμεσα στις δυο κορυφαίες ομάδες της περιοχής μου, άγνωστο γιατί, αποφάσισα να σουτάρω από τα 7 μέτρα. Σκόραρα. Γεμάτος θάρρος το επανέλαβα στην επόμενη επίθεσή μας. Σκόραρα και πάλι, οπότε απτόητος συνέχισα.
Συνολικά σούταρα 8 φορές, σε 8 συνεχόμενες επιθέσεις και σκόραρα σε όλες! Πέτυχα 16 πόντους και ήμουν αυτός που έδωσε τη νίκη στην ομάδα μου, κάτι σπάνιο, γιατί υπήρχαν παίκτες καλύτεροι εμού. Ήταν όμως η μέρα μου. Όλα έμπαιναν.
Αποχωρώντας από το γήπεδο, φίλαθλοι και μεγαλύτεροι παίκτες (της πρώτης ομάδας) μου έδιναν συγχαρητήρια και εγώ ένοιωθα δυο μέτρα. Την επόμενη ημέρα η αθλητική εφημερίδα της πόλης με μνημόνευε: "Μεγάλη νίκη στο εφηβικό πρωτάθλημα με σκόρερ τον...". Έκοψα το απόκομα και επί μέρες το κοιτούσα (τωρα δεν ξέρω καν που το έχω καταχωνιάσει).
Τα γράφω όλα αυτά γιατί εμβρόντητος είδα στα μίνι πρωταθλήματα μιας άλλης περιοχής - της Εύβοιας αλλά φαντάζομαι και αλλού - να συμφωνούν οι διοικήσεις των ομάδων να ΜΗΝ δημοσιοποιούνται οι σκόρερς των παιδικών και εφηβικών ομάδων. Να γράφονται μόνο τα ονόματα των νεαρών παικτών χωρίς τους πόντους δίπλα από αυτά.
Να με συγχωρείτε αλλά το βρηκα τόσο ανόητο που ακόμα δεν ξέρω πως να το σχολιάσω. Είναι σα να έχουμε ένα διαγωνισμό πιάνου από παιδια και οι διοργανωτές να ζητούν να μην.... ακούμε τη μουσική τους: Τα παιδιά να ακουμπούν τα πλήκτρα αλλά η μουσική τους να μην ακούγεται για να είναι ολα ίσα!
Υπό αυτή την έννοια, θεωρώ σοβαρή κίνηση της νέας Υπουργού Παιδείας, σημαιοφόροι των σχολείων να ειναι οι άριστοι και όχι "ένα παιδί απ΄όλα" δια κληρώσεως.Το παιδί δεν θέλει να κρύβεις κάτω από το χαλί τις αξίες, για να μην νοιώθει υποτίθεται δεύτερο. Θέλει να μετρά τον εαυτό του, να βλέπει που υπερτερεί και που όχι.
Εκεί στην Εύβοια για παράδειγμα, αν ένα παιδί βάζει 30 πόντους, ένα άλλο που δεν σκόραρε μπορεί να είναι διάνοια στα μαθηματικά και ένα τρίτο που έβαλε μόλις τρεις πόντους έξοχο στο πιάνο. Και τα τρία μπορούν να συνυπάρχουν αναγνωρίζοντας το ένα την αξία του άλλου.
Να γράφετε τους πόντους των παιδιών και να τα ακούτε όταν παίζουν πιάνο. Και οι καλύτεροι να αναγνωρίζονται. Και στα σχολεία ο σημαιοφόρος πρέπει να είναι ο άριστος των αρίστων.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
