Δημόσιο και συνδικαλιστές

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς, λίγες εβδομάδες πριν την τραγωδία στα Τέμπη:

"Επιδιώκουμε, με κάθε τρόπο, οι Νεοέλληνες να διοριστούμε στο δημόσιο, όχι για να υπηρετήσουμε τις κοινές ανάγκες και κοινωνικές προτεραιότητες, αλλά μόνο και αποκλειστικά για την ιδιοτελή εξασφάλισή μας:

Να είμαστε ισόβια αμειβόμενοι από τον μόχθο των άλλων, για τη θέση που κατέχουμε και όχι για το έργο που παράγουμε. 

Ανεξέλεγκτοι στη φυγοπονία μας ή στην ανικανότητά μας, με εξασφαλισμένη ατιμωρησία, ακόμα και για εγκληματικές παραλείψεις ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Ασύδοτοι στις συνδικαλιστικές μας διεκδικήσεις, ξεδιάντροποι στη ραθυμία μας, βάναυσοι στον αυταρχισμό μας...

... Ως σήμερα ο δημόσιος τομέας, σε μέγιστο βαθμό, ήταν και είναι το θεσμικό πλαίσιο απροκάλυπτης τυραννίας και βασανισμού του πολίτη".

Πλέον ο δημόσιος τομέας δεν είναι μόνο του βασανισμού του πολίτη αλλά και της θανάτωσής του. Όπως είχα προβλέψει προ ημερών, θα αποδειχθεί ότι είναι οι άνθρωποι που ευθύνονται για την τραγωδία των Τεμπών και μάλιστα με έναν οδυνηρά χυδαίο τρόπο. 

Οι σταθμάρχες ήταν τρεις και έγιναν ένας, αφού οι άλλοι έφυγαν χωρίς άδεια. Άφησαν τον πιο άπειρο γιατί είχαν φύγει για τριήμερο. Ο Επιθεωρητής πήρε 30 μέρες αναρρωτική από το τηλέφωνο, μέσω άλλου δημόσιου υπαλλήλου φυσικά, παρακάμπτοντας κάθε δεοντολογία και λογική. 

Στα παραπάνω προσθέστε τα πέντε ολέθρια λάθη στην διάρκεια των δρομολογίων που δεν απέτρεψαν την τραγωδία.

Ποιοι είναι πίσω από όλα αυτά; Τα ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ συνδικάτα που νομίζουν ότι τα νοσοκομεία δεν ανήκουν στους ασθενείς αλλά σε αυτούς, τα σχολεία στους καθηγητές και όχι στους μαθητές και φυσικά ο ΟΣΕ σε αυτούς που σας περιέγραψα πιο πάνω και όχι στους επιβάτες.

Τώρα δεν θα βγάλουν άχνα για όσα φοβερά θα αποδειχθούν για το χάος στον ΟΣΕ. Το δικό τους χάος. Πάλι θα μιλάνε για προσλήψεις, για ευθύνες όποιου κυβερνά κάθε φορά, ότι δήθεν είχαν προειδοποιήσει και άλλα συναφή. 

Πιστοί και πειθήνια όργανα των κομμάτων που τους βάζουν μπροστά σαν δήθεν ανεξάρτητες κινήσεις, με μοναδικό έργο την φθορά όποιου κυβερνά και την διαιώνιση του βολέματος όλων τους.

(ΥΓ: Και κλείνω πάλι με μια φράση του Χρήστου Γιανναρά: «Εφυγεν ο Τούρκος και ήρθεν ο δημόσιος υπάλληλος» – αυτή η φράση προσδιόρισε καίρια, στη μετεπαναστατική Ελλάδα, τον ρόλο και τη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Σχεδόν 200 χρόνια τώρα)