Απαίδευτοι

Απαίδευτοι

Πράγματι η κοινωνία των ανθρώπων είναι τραγικά άνιση και αυτό δημιουργεί χαμένες ζωές, βασανιστική καθημερινότητα, φοβερά αδιέξοδα. Αυτή η ανισότητα ωστόσο δεν είναι μόνον οικονομική όπως θα νόμιζε κανείς, κυρίως είναι αξιακή. Η ανισότητα που καταστρέφει την ανθρώπινη κοινωνία έχει να κάνει με την παιδεία.

Από την μια πλευρά υπάρχουν οι ελάχιστοι που μπορούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει. Μέσα από μια ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ που τους προσφέρει ακόμη και το DNA τους, αξιολογούν αμέσως τον ψεύτη πολιτικό, τον ασήμαντο δημοσιογράφο, το κακό κείμενο, το φαιδρό από το σπουδαίο.

Οι άνθρωποι αυτοί, διαπιστώνουν πολύ γρήγορα μια ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ, ενός κόσμου που λειτουργεί μέσα από την ασημαντότητα. Συνήθως γίνονται μοναχικοί, μιλούν όλο και λιγότερο (περισσότερο τους αρέσει να ακούν, ή να διαβάζουν...), είναι συγκροτημένοι και επιλέγουν την αποχή...

Στην άλλη πλευρά, έχουμε μια τρομακτική πλειοψηφία ανθρώπων που όχι μόνον δεν τους αρέσει να ακούν αλλά εμφανίζονται να τα ξέρουν όλα. Και επειδή τα ξέρουν όλα, μπορεί να σε βεβαιώνουν ότι ο Σώρρας θα τους διαγράψει τα χρέη, ότι μας κυβερνούν αριστεροί, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστές, ότι μας ψεκάζουν.

Στην πλευρά αυτή οι άνθρωποι τρέχουν σε μάγισες για να δουν το μέλλον τους, διάβασαν ότι στις 25 Απριλίου θα γίνει η δευτέρα παρουσία όπως βεβαιώνουν οι Γραφές, ότι ο Τραμπ θα αλλάξει τον κόσμο και πολλά αντίστοιχα.

Δεν είναι τα χρήματα που χωρίζουν τους ανθρώπους. Πλούσιοι αυτοκτονούν από πλήξη, γίνονται ναρκομανείς, πρωταγωνιστούν στην παρακμή με απίστευτο κιτς. Φτωχοί, ξέρουν να ζήσουν επιλέγοντας την ουσία της ζωής που μπορεί να ξεκινά από ένα ηλιοβασίλεμα και να καταλήγει στις σωστές επιλογές των φίλων του συντρόφου, ενός βιβλίου.

Είναι η παιδεία που σαν μια αόρατη διαχωριστική ζωή χωρίζει τους αποτυχημένους από τους επιτυχημένους. Και αυτός ο διαχωρισμός δεν έχει να κάνει απολύτως με το χρήμα όπως είπαμε (μακάρι να υπάρχει...), αλλά με την γνώση και την συγκρότηση.

Είναι ένα ερώτημα ζωής λοιπόν που κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει στον εαυτό του. Σε ποια πλευρά θα ενταχθώ; Θα αφήσω την ελεεινή πλευρά μου να σύρεται και να φέρεται από ψεύτες πολιτικούς, από τερατολόγους, θα βγάζω χολή στο διαδίκτυο εναντίον ένος νεκρού παιδιού (όπως έγινε στο τροχαίο των 4 νεκρών), ή θα δώσω την σκληρή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μάχη να αυτο-συγκροτηθώ;

Όλοι όσοι (νομίζουν ότι) ξέρουν τι πρέπει να γίνει για να σωθεί η πόλη τους, η Ελλάδα ή και ο κόσμος ολόκληρος, έχουν κάποια ιδέα για τι πρέπει να κάνουν για να σώσουν τον εαυτό τους;

Μάλλον δεν έχουν, οπότε πορεύονται σε μια χαμένη ζωή. Ευτυχώς γι αυτούς, θα το καταλάβουν πολύ αργά ή και ποτέ (αλλά έτσι πορεύονται)