Η ιστορία ενηλικίωσης μιας έφηβης που θα μεγαλώσει απότομα μέσα σε μία ημέρα, όταν θα χρειαστεί να φύγει από το σχολείο για να πάει με τον φίλο της στο νοσοκομείο.
Μια καταιγίδα που έρχεται στην πόλη αλλά κυριαρχεί και στην ψυχή της 15χρονης, η οποία θα υποβληθεί σε άμβλωση, αλλά στη συνέχεια τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.
Αυτό είναι το κεντρικό θέμα της νέας, μικρού μήκους, ταινίας της Σοφίας Γεωργοβασίλη «Αναμνήσεις μιας εφηβικής καταιγίδας» («Memoir of A Veering Storm»), η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
«Η έμπνευση για την ταινία ήρθε από την ιστορία ενός φίλου μου όπως μου τη διηγήθηκε. Βασίζεται σε όσα βίωσε στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών. Κάπως ταυτίστηκα λίγο με την ιστορία, βρήκα και κοινά στοιχεία», λέει η σκηνοθέτρια.
Πρόκειται για ένα θέμα που αναμφίβολα απασχολεί πολλές γυναίκες και τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το νομοθετικό πλαίσιο και τα κινήματα για τα δικαιώματα της άμβλωσης στην Αμερική και στην Πολωνία.
Αυτό που ενδιέφερε τη Γεωργοβασίλη ήταν να δει την ψυχολογική διάσταση μιας τέτοιας επέμβασης και έτσι αποφάσισε να γυρίσει αυτή την ταινία.
«Ολες αυτές οι σκοταδιστικές φωνές που ακούγονται τα τελευταία χρόνια και η φασαρία που έχει γίνει γύρω από τα αναπαραγωγικά δικαιώματα, δεν ήταν πολύ επίκαιρα την περίοδο που έγραφα το σενάριο. Συνέβη παράλληλα με την ταινία», εξηγεί.
Η τελευταία δουλειά της σκηνοθέτριας και ηθοποιού ξεκίνησε τη διαδρομή της από το φεστιβάλ του Βερολίνου και στη συνέχεια ταξίδεψε σε άλλες πόλεις και διοργανώσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Μάλιστα, το φιλμ, διάρκειας 14 λεπτών, βραβεύτηκε πρόσφατα στην Ταϊβάν, στη Νότιο Κορέα, στη Λετονία και συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 2022.
Την Κυριακή θα προβληθεί στην αίθουσα «Δαναός 2» στο πλαίσιο του 5ου Παιδικού και Εφηβικού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας, στην ενότητα με τις εφηβικές ταινίες μικρού μήκους από ανερχόμενες Ελληνίδες δημιουργούς.
Τα συγκεκριμένα φιλμ απευθύνονται σε θεατές ηλικίας από 15 ετών και πάνω. «Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία και νομίζω ότι στο τμήμα όπου συμμετέχω επίσης υπάρχουν γυναικείες φωνές που καλό είναι να ακούγονται, ειδικά σε αυτό το πλαίσιο.
Λέμε λίγο τα αυτονόητα, αλλά είναι δυστυχώς σημαντικό στην εποχή μας να τα ορίζουμε. Υπήρχε πάντοτε αυτή η πρόθεση, απλώς δεν τους δινόταν ο χώρος», σημειώνει η ίδια.
Το φεστιβάλ επέστρεψε φέτος φιλοξενώντας μέχρι τις 20 Νοεμβρίου 100 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους από 34 χώρες, καθώς και ενδιαφέροντα αφιερώματα για όλες τις ηλικίες.
«Το σύνθημά μας είναι “As it was, but not the same”. Εχουμε την αίσθηση ότι και το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε έχει την ανάγκη να ξαναγυρίσει σε μια πιο αθώα εποχή όπως ήταν το 2019.
Aλλά συγχρόνως όλοι έχουμε αλλάξει, είμαστε διαφορετικοί», τονίζει η Καλλιόπη Χαραλάμπους, διευθύντρια του φεστιβάλ, και συμπληρώνει ότι η επιλογή των ταινιών έγινε με αυτό το κριτήριο. «Χρειαζόμαστε ιστορίες αισιόδοξες, συμπερίληψης, αποδοχής και αγάπης. Kαι πιο πολύ από όλους αυτές τις ιστορίες έχουν ανάγκη να τις ακούσουν τα παιδιά μας».