Το παγκόσμιο μπάσκετ, έστω και με χαρακτηριστική καθυστέρηση και ισχνά αντανακλαστικά στα κελεύσματα των νέων εποχών, «αντιγράφει» το μοντέλο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Η διεξαγωγή των πρωταθλημάτων των Εθνικών ομάδων, ανά ήπειρο, θα τελείται ανά τέσσερα χρόνια, αντί της διετούς συχνότητας που ίσχυε, ενώ σπουδαιότερη αλλαγή αποτελεί η τέλεση των προκριματικών αγώνων για τα ηπειρωτικά και Παγκόσμια πρωταθλήματα, καθώς και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σε διοικητικό επίπεδο, η Παγκόσμια ομοσπονδία, εκτός του θεσμικού ρόλου της, θα ανακτήσει τον έλεγχο για την οργάνωση του αθλήματος, καθώς είχε διαπιστωθεί ότι στις περισσότερες ζώνες, υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές και κανονισμοί, ενώ και η δημιουργία διαφόρων «λιγκών» (Ευρωλίγκα, Αδριατική, Βαλτική) έχει προκαλέσει σύγχυση στην καθοδήγηση του αθλήματος.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η θέση του γενικού γραμματέα σε κάθε ζώνη, θα αντικατασταθεί απ’ αυτή του εκτελεστικού διευθυντή που πρέπει να εφαρμόζει τις αποφάσεις του κεντρικού γραφείου της FIBA, η οποία θα συγκροτήσει και 11μελή εκτελεστική επιτροπή.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
