Πρώτος σταθμός της διεθνούς φεστιβαλικής πορείας της ελληνικής ταινίας για το 2021 είναι η Τεργέστη. Τέσσερα κινηματογραφικά έργα μας θα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του 32ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της ιταλικής πόλης, που θα διεξαχθεί διαδικτυακά, λόγω της πανδημίας, από τις 21 μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 2021.
Το Φεστιβάλ αυτό έχει στραμμένο το ενδιαφέρον του στην κινηματογραφική παραγωγή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Συγκεκριμένα:
Στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μεγάλου μήκους θα προβληθεί η ταινία «Παρί» του Σιαμάκ Ετεμάντι, ενώ στο αντίστοιχο για αυτές του μικρού μήκους θα προβληθούν το «Goads» της Ίριδος Μπαγλανέα και η «Βούτα» του Δημήτρη Ζάχου.
«Το βλέμμα του Οδυσσέα»
Ιδιαίτερη σημασία, αναφορικά με τη σύνδεση του σήμερα με το χθες και τη συνέχεια της τροχιάς προς την εξωστρέφεια του ελληνικού σινεμά, έχει η προβολή της ταινίας «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Οι ταινίες των διαγωνιστικών προγραμμάτων
•
«Παρί»
Στο «Παρί» (συμπαραγωγή Ελλάδος, Ολλανδίας και Βουλγαρίας), ο Ιρανός σκηνοθέτης Σιαμάκ Ετεμάντι αφηγείται μια ιστορία με φόντο τη σημερινή Αθήνα, στην οποία ο ίδιος ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια. Η εξαφάνιση ενός Ιρανού φοιτητή στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο ωθεί τη μητέρα του σε μια αμφίσημη περιπέτεια αναζήτησης. Ελληνική εταιρεία παραγωγής είναι η Heretic. Ερμηνείες: Melica Foroutan, Shahbaz Noshir, Σοφία Κόκκαλη.
•
«Βούτα»
Στη «Βούτα» του Δημήτρη Ζάχου, η ιστορία εκτυλίσσεται στις παρυφές μιας μεγαλούπολης και έχει θέμα τη σχέση ενός εφήβου με τον πατέρα του. Ο τελευταίος μόλις βγήκε από τη φυλακή. Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από ένα είδος περιστεριού, τη Βούτα, που πέφτει από ψηλά με ιλιγγιώδη ταχύτητα επιβραδύνοντας λίγο πριν από την πρόσκρουσή της στο έδαφος.
•
«Goads»
Στο «Goads», η Ίρις Μπαγλανέα επιχειρεί μια σύντομη καταβύθιση στην ψυχολογία ενός κοριτσιού, θέλοντας να συνθέσει μια ιστορία ενηλικίωσης. Φόντο της ταινίας είναι το φυσικό τοπίο γύρω από το Λιτόχωρο.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτός το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
