Ένα παλιό μηχανοστάσιο και τέσσερις σιδηροδρομικοί σταθμοί «ανοίγουν» για να υποδεχτούν ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Οι παλιοί σιδηροδρομικοί σταθμοί Καλαμάτας, Τρίπολης, Πάτρας και Μεσολογγίου, για μια βραδιά, μετατρέπονται σε θερινά σινεμά και προβάλλουν βραβευμένες σύγχρονες ελληνικές ταινίες.
Μουσείο ηλεκτροκίνητου σιδηρόδρομου
Η έναρξη της διαδρομής θα πραγματοποιηθεί στο παλιό μηχανοστάσιο του ΟΣΕ -έναν ιδιαίτερα industrial χώρο, ο οποίος στεγάζει το νέο Μουσείο σιδηροδρόμου, στην πόλη του Πειραιά, την Τετάρτη 16 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, με την -βραβευμένη στο Φεστιβάλ Βερολίνου- ταινία «Digger» του Τζώρτζη Γρηγοράκη, σε avant premiere, παρουσία του σκηνοθέτη [Υμηττού 43, Λεύκα - Πειραιάς].
Μουσείο ηλεκτροκίνητου σιδηρόδρομου
Ένα σιρκουί τεσσάρων και μία εβδομάδων, που θα πραγματοποιηθεί φέτος τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, ανοιχτό για το κοινό, με χορηγό δράσης την Ολυμπιακή Ζυθοποιία.
Με τη συγκεκριμένη δράση, παλιοί σταθμοί αποκτούν ξανά ζωή, ενώ δίνεται η δυνατότητα, κυρίως, στο κοινό της περιφέρειας, να απολαύσει αντιπροσωπευτικές ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, καθώς επίσης να γνωρίσει και να συνομιλήσει με κάποιους από τους συντελεστές τους.
H επιλογή των πόλεων έγινε με βάση τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους στο ιστορικό γεγονός της επανάστασης του 1821 και η ενέργεια τελεί υπό την Αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021».
Αρωγοί στην ενέργεια είναι ο ΟΣΕ και η ΓΑΙΑΟΣΕ. Λόγω των έκτακτων περιοριστικών μέτρων λόγω πανδημίας, η είσοδος στο χώρο της προβολής θα πραγματοποιηθεί μόνο με προσκλήσεις. Για το πρόγραμμα (ημερομηνίες / ταινίες) στις υπόλοιπες πόλεις θα υπάρξει άμεσα ενημέρωση.
Με φόντο μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου
Η ταινία «Digger» αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Έλληνα δημιουργού με πρωταγωνιστές τον Βαγγέλη Μουρίκη, τον Αργύρη Πανταζάρα, τη Σοφία Κόκκαλη, τον Βασίλη Μπισμπίκη, την Μαριάνθη Παντελοπούλου και τον Μιχάλη Ιατρόπουλο.
Ο Βαγγέλης Μουρίκης -με ταινίες στο ενεργητικό του όπως οι: «Απόντες», «Ο Βασιλιάς», «Αγρύπνια» αλλά και οι πιο πρόσφατες «Νορβηγία», «Στράτος, το Μικρό Ψάρι» και η τελευταία του δουλειά «Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς»-, υποδύεται εδώ έναν άντρα που ζει και δουλεύει μόνος σε ένα κτήμα, στη μέση ενός ορεινού δάσους.
Τα τελευταία χρόνια παλεύει με έναν εχθρό που διαταράσσει την πλούσια άγρια φύση στο βουνό, επεκτείνεται επιθετικά και απειλεί τον ίδιο και την περιουσία του.
Ένας τεράστιος εκσκαφέας αχόρταγα καταβροχθίζει μέρα νύχτα το έδαφος σε μια απομακρυσμένη περιοχή, κάπου στη βόρεια Ελλάδα.
Η ντόπια κοινωνία είναι διχασμένη ανάμεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν τις εξορυκτικές εργασίες και αυτούς που τις πολεμούν.
Τους μεν ενδιαφέρει να έχουν μια θέση εργασίας και τους άλλους να διατηρηθεί η φύση. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι εκρηκτική.
Η μεγαλύτερη απειλή, όμως, για τον πρωταγωνιστή, έρχεται με την ξαφνική επιστροφή του γιου του, μετά από 20 χρόνια.
Με φόντο μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου, οι δύο άνδρες συγκρούονται μετωπικά, με τη φύση γύρω τους ως τον μόνο παρατηρητή, που τελικά δίνει την πιο απρόσμενη λύση.
Πρόκειται για ένα χαμηλότονο γουέστερν που ανιχνεύει τη σχέση ενός πατέρα και ενός γιου που θα αναγκαστούν να συνυπάρξουν, με φόντο μια αθέατη Ελλάδα.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
