Ένας ακόμα καλύτερος Γούντυ Άλλεν στην τελευταία ταινία του όπου ασχολείται με θέματα που σχετίζονται με τη μεταφυσική, την πίστη στον Θεό και τη μετά θάνατον ζωή - και όλα φυσικά κάτω από την «ομπρέλα» του μοναδικού χιούμορ του που πάντα θα μας εκπλήσσει.
Η έξοχη φωτογραφία του Ντάριους Κόντζι καταγράφει σε όλες τις λεπτομέρειές της την ηλιόλουστη Γαλλική Ριβιέρα της δεκαετίας του 1920, μιας περιόδου την οποία ο αιώνια ρομαντικός νοσταλγός του παρελθόντος Γούντι Αλεν λατρεύει.
Ηταν άλλωστε μια περίοδος που τα μέντιουμ, η μεταφυσική και οι συνεδρίες επικοινωνίας με τους πεθαμένους απασχολούσαν πολύ κόσμο.
Το καστ των δεύτερων ρόλων είναι και αυτό υπέροχο, όπως θα περίμενε κανείς από μια ταινία του Αλεν. Η Τζάκι Γουίβερ είναι η πάμπλουτη Αμερικανίδα που επιθυμεί να επικοινωνήσει με τον μακαρίτη σύζυγό της, η Μάρσια Γκέι Χάρντεν υποδύεται τη μητέρα της Σόφι που συγχρόνως είναι και ατζέντισσά της και η Αϊλίν Ατκινς είναι σκέτη απόλαυση στον ρόλο της θείας του Στάνλεϊ που προσπαθεί να πείσει τον ανιψιό της ότι είναι πολύ πιο ευχάριστο να είναι κανείς ανοιχτός σε όλα και όχι αμφισβητίας.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
