Είναι ο πιο διάσημος αυτο-ακρωτηριασμός στην ιστορία της τέχνης, ποια ήταν όμως η αφορμή του; Η αγάπη; Η ζήλια; Ή μήπως η εκδίκηση; Ο λόγος που ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ πήρε την απόφαση να κόψει το αυτί του παραμένει άγνωστος για περισσότερο από έναν αιώνα.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που έγινε για εκείνον τον καιρό στην Προβηγκία, η μακάβρια διαδικασία ήταν αποτέλεσμα της είδησης του επικείμενου γάμου του αδελφού, οικονομικού υποστηρικτή και προστάτη του καλλιτέχνη, Τεό, με τον δεσμό που διατηρούσε.
Έτσι, η έρευνα αμφισβητεί ευθέως τη δημοφιλή θεωρία ότι ο Βαν Γκογκ έκοψε το αυτί του μετά από μια έντονη διαφωνία του με τον συνάδελφό του Πολ Γκογκέν.
Η διαφωνία του καλλιτέχνη για τον επικείμενο γάμο του αδελφού του ήταν γνωστή στους ερευνητές, καθώς ο ζωγράφος φοβόταν ότι το γεγονός θα απειλούσε την εγγύτητα της σχέσης του με τον αδελφό του αλλά και θα προσέθετε οικονομικά βάρη στον Τεό, με αποτέλεσμα να θέτει σε κίνδυνο την τακτική ενίσχυσή του προς τον μικρό αδελφό, ο οποίος μέχρι τότε δεν είχε καταφέρει να πουλήσει ούτε έναν καμβά. Ωστόσο, οι ερευνητές θεωρούσαν ότι τον είχε πληροφορηθεί μετά το συμβάν με το αυτί.
Ο συγγραφέας - ερευνητής, ωστόσο, Μάρτιν Μπέιλι αποκαλύπτει στο νέο του βιβλίο ότι ο Βαν Γκογκ έγινε γνώστης των γαμήλιων σχεδίων του αδελφού του πριν από τον ακρωτηριασμό, μέσω ενός γράμματος του αδελφού του, στις 23 Δεκεμβρίου 1888.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Βαν Γκογκ είχε πράγματι έναν καβγά με τον Πολ Γκογκέν, κατά τον οποίο ο στενός του συνεργάτης τον απείλησε ότι θα επιστρέψει στο Παρίσι, το οποίο φαίνεται επίσης να ενίσχυσε την απελπισία του δημιουργού της «Έναστρης Νύχτας», χωρίς όμως να είναι η πρωταρχική αιτία, σύμφωνα με τον συγγραφέα.
Μόλις ο ζωγράφος έκοψε το αυτί του με το ξυράφι, το τύλιξε σε ένα κομμάτι χαρτιού και πήγε στο αγαπημένο του πορνείο, όπου το έδωσε σε μια από τις νεαρές κοπέλες που εργάζονταν εκεί. Ανοίγοντάς το, όπως ήταν φυσικό, η γυναίκα έχασε τις αισθήσεις της, ενώ ειδοποιήθηκε η αστυνομία, η οποία συνέλαβε τον καλλιτέχνη.
Χωρίς μέλλον και ο (μικρός) ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι επιστρέφει στα ποσοστά του 2012 όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέγραφαν στο 3,5%.
Όπως συνέβη και με άλλα κόμματα (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Λεβέντης), ανέβηκε στο κύμα της διαμαρτυρίας, εκμεταλλεύτηκε την αντιμνημονιακή οργή της πλειοψηφίας (λόγω του Σαμαρά, αυτό το επινόησε) και έφτασε να γίνει κυβέρνηση.
