Ο Γκροσμπάρντ, που πέθανε πριν από λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 83 ετών, είχε ξανασυνεργαστεί με τον Ντε Νίρο στο εξαιρετικό και άκρως υποτιμημένο φιλμ νουάρ «Καυτές μαρτυρίες» («True confessions», 1981), ένα ατμοσφαιρικό δράμα εποχής τοποθετημένο στην Αμερική της δεκαετίας του 1940 στο οποίο ο ιερέας ήρωας Ντε Νίρο και ο αστυνομικός ήρωας του Ρόμπερτ Ντιβάλ έπλασαν ένα αξέχαστο ντουέτο αδελφών που ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους.
Δεν έγινε ποτέ μεγάλο όνομα - και εδώ που τα λέμε το ίδιο το ονοματεπώνυμό του δεν του το επέτρεπε: Ούλου Γκροσμπάρντ. Χαμηλών τόνων, ενώ ο ίδιος απέφευγε τις φωτογραφίσεις κατάφερε να οδηγήσει αρκετούς από τους ηθοποιούς ταινιών του στα Οσκαρ χωρίς ο ίδιος να προταθεί ποτέ.
Γεννημένος στο Βέλγιο το 1929, ο Γκροσμπάρντ - του οποίου το αρχικό επάγγελμα ήταν αδαμαντοτεχνίτης - σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ προτού τον απορροφήσει ο κόσμος του θεάτρου στον οποίο άρχισε να εργάζεται το 1957. Αφοσιωμένος περισσότερο στο θέατρο παρά στον κινηματογράφο, ο Γκροσμπάρντ ήταν ο πρώτος που ανέβασε στη σκηνή το «Επαθλο» του Αρθουρ Μίλερ αλλά και τον «Αμερικανό βούβαλο» του Ντέιβιντ Μάμετ.
It's the bureaucracy* stupid
Το σύνολο των πολιτικών μας αλλά, δυστυχώς και των επιφανών της δημοσιογραφίας, όλοι εις τας Αθήνας, περί άλλων τυρβάζουν όταν αναφέρονται στα φαινόμενα καθυστέρησης που βιώνει καταστροφικά η χώρα.
Δεν χρειάζεται να πω ονόματα αλλά άκουγα στον ΣΚΑΙ δίδυμο δημοσιογράφων να συζητά με εκπρόσωπο φορέα στη Θεσσαλία.
