Ο Κλιντ Ίστγουντ έχει περάσει οριστικά στους μεγάλους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Όταν το 1965, σε ηλικία 35 χρόνων, πρωταγωνιστούσε στα γουέστερν σπαγκέτι, καθιερώνοντας τον χαρακτήρα του μοναχικού, λιγομίλητου, ημι – παράνομου, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει, ότι ο άνθρωπος αυτός θα γινόταν ένας μεγάλος ποιητής του σινεμά.
Ο Κλιντ Ίστγουντ καταφέρνει να σκηνοθετεί ταινίες που διαφέρουν η μία από την άλλη. Είναι εντελώς απρόβλεπτος στο τι θα γυρίσει και στο τι θέλει ακριβώς να πει. Υπάρχει βέβαια μια τρομερή ικανότητα στην αφήγηση. Ο Ίστγουντ γυρίζει ταινίες που δεν περισσεύει ούτε λείπει ένα δευτερόλεπτο. Όμως εκεί που είναι αξεπέραστος είναι στα μηνύματά του.
Η κορυφαία ίσως ταινία είναι το «Million Dollars Baby» (2004). Εκεί περιγράφει με έναν εκπληκτικό τρόπο πως η αναζήτηση του αμερικάνικου ονείρου είναι ανέφικτη.
Στο «η ζωή μετά», ο Κλιντ Ίστγουντ, στα 80 χρόνια του θα πει: «Κάντε ότι πρέπει στη ζωή (σας) τώρα». Αυτό έχει τη μέγιστη σημασία, πριν φτάσει κανείς στο θάνατο (για να δει τη ζωή μετά). Τρεις ξεχωριστές ιστορίες που στο τέλος «ενώνονται» με τρεις πρωταγωνιστές που βιώνοντας την εμπειρία του θανάτου, συνέρχονται στη ζωή.
Ο Κλιντ Ίστγουντ ξεκίνησε να σκηνοθετεί στα 57 του, περνώντας ένα σπουδαίο μήνυμα προς όλους. Ξεκινά τώρα αυτό που θέλεις. Μην σταματάς να προχωράς. Ίσως αυτό να λέει και στην τελευταία του ταινία.
Το μεγαλύτερο έγκλημα του Σαμαρά δεν ήταν ότι έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993 και έφερε το ΠΑΣΟΚ για μια οκταετία. Το μεγαλύτερο έγκλημα του ήταν η καταγγελία των μνημονίων από τα Ζάππεια.
Δηλητηρίασε έναν ολόκληρο λαό βαφτίζοντας ασθένεια ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. (Όλες οι άλλες χώρες χάρις στα μνημόνια βγήκαν από την κρίση σε χρόνους ρεκόρ).
