Κουβέλης: Ο Παπαδήμος συνεχίζει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης.

Την πλήρη διαφωνία του με την πολιτική της κυβέρνησης Παπαδήμου εκφράζει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Φ. Κουβέλης. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα 4η Εξουσία τονίζει την ανάγκη μιας άλλης πολιτικής. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Η κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου αποτελεί έναν πολιτικό νεωτερισμό για την ελληνική πραγματικότητα. Κάποιοι θεωρούν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μελλοντικό σχήμα, το οποίο να μετατραπεί σε κυρίαρχο; Συμφωνείτε σε κάτι τέτοιο;

 Δεν μπορώ να το αποκλείσω. Το ζητούμενο όμως είναι ποια πολιτική θα εκφράσει το τυχόν νέο κόμμα που θα δημιουργηθεί και με ποιο πολιτικό προσωπικό και κοινωνικές δυνάμεις. Θεωρώ, πάντως, ότι η επιλογή του κ. Παπαδήμου-και τούτο ανεξάρτητα από την εκτίμηση που μπορεί να έχει κανείς στο πρόσωπό του-αποτελεί ήττα της πολιτικής.

 Γνωρίζουμε ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν αντιτίθεται σε συνεργασίες, αρκεί αυτές να βασίζονται σε προγραμματική σύγκλιση των κομμάτων που θα τις απαρτίζουν. Σε ποια κυβέρνηση συνεργασίας, λοιπόν, και με τι προϋποθέσεις θα μπορούσε να συμμετάσχει η Δημοκρατική Αριστερά;

Δεν είμαστε αδιάφοροι για το πολιτικό περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας. Δεν είμαστε η κλειστοφοβική Αριστερά που αναζητεί την παρουσία της στην περιχαράκωσή της. θέλουμε να επηρεάζουμε το μέγεθος της κυβερνητικής εξουσίας. Η Αριστερά οφείλει να διεκδικεί την πολιτική παρουσία της ως "κυβερνώσα Αριστερά" προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, όμως,  οι "κυβερνήσεις συνεργασίας" προϋποθέτουν προγραμματικές συμφωνίες, πολιτικές συγκλίσεις και συμπτώσεις. Η τυχόν κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει με δεσμευτικό πολιτικό προγραμματικό περιεχόμενο να μπορεί να μετατοπίσει την πολιτική από τη βαθιά συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση. Χωρίς τις προϋποθέσεις αυτές, η οποιαδήποτε συζήτηση για κυβερνήσεις συνεργασίας αποτελεί "άσκηση επί χάρτου" .  

Κύριε Κουβέλη, έχετε διαγράψει μακρά διαδρομή στο χώρο της Αριστεράς. Μέχρι σήμερα η συνεννόηση μεταξύ των αριστερών κομμάτων και σχηματισμών, αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα. Θα μπορούσε κάποτε να επιτευχθεί και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;

 Η απλουστευτική αντιμνημονιακή στάση δεν αποτελεί από μόνη της στοιχείο που μπορεί να οδηγήσει σε «συνασπισμό εξουσίας της αριστεράς», με δεδομένες τις υπαρκτές και μεγάλες διαφορές και αντιθέσεις  για το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής και ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης κρίσης. Υποστηρίζω τη συμπόρευση ευρύτερων δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ιδιαίτερα μέσα συνθήκες ρευστοποίησης της κοινωνίας και αποσύνθεσης του παλαιού κομματικού συστήματος. Η ανασύνθεση και η ανασυγκρότηση του ευρύτερου δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου είναι αναγκαία. Η μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις οικονομικού φιλελευθερισμού και η μετακίνηση άλλων δυνάμεων της αριστεράς σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις διαμορφώνουν την ανάγκη συγκρότησης του σοσιαλιστικού χώρου. Εργαζόμαστε αποφασιστικά για αυτό το πολιτικό σχέδιο, για τη μετακίνηση  της πολιτικής  από τη συντηρητική  θέση που σήμερα  βρίσκεται προς  ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση.

Οι πολίτες έχουν βρεθεί στα όρια της αντοχής τους. Βλέπουν συνεχώς νέους φόρους και νέα χαράτσια να μειώνουν το βιοτικό τους επίπεδο. Υπάρχει άλλος δρόμος εξόδου από την κρίση; Μπορούμε με κάποιο τρόπο να δούμε μια αχτίδα ελπίδας στο μέλλον;

Ο κ. Παπαδήμος ανέλαβε να προωθήσει ουσιαστικά την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης και ειδικότερα την εκταμίευση της έκτης δόσης και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης. Καλείται μάλιστα να εφαρμόσει και νέα μέτρα. Όσο η χώρα θα καλείται να εφαρμόζει τις εισηγήσεις της τρόικας για απολύσεις, κατάργηση του κατώτατου μισθού, περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων, τόσο η κοινωνία θα οδηγείται σε αποδιάρθρωση και βέβαια θα διογκώνεται η ύφεση και η ανεργία, και δεν θα διαμορφώνεται καμία προοπτική ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση.Προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση είναι η αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής με επιλογές που θα υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνία. Όπου ο πολίτης  θα αποτελεί τη σταθερή και αταλάντευτη αναφορά και δέσμευση της πολιτικής.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η λύση είναι η επιστροφή στη δραχμή…

Η επιστροφή της χώρας στη δραχμή είναι ένα καταστροφικό ενδεχόμενο. Θα οδηγήσει τη χώρα σε απομόνωση και θα δημιουργήσει τεράστια οικονομικά προβλήματα. Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Η νέα δραχμή δε θα γίνεται αποδεκτή σε πολλές διεθνείς αγορές κρίσιμων αγαθών. Θα υπάρξει ανικανότητα καταβολής μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών. Και βεβαίως το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών θα ανατραπεί με το δεδομένο ότι θα χρωστάμε σε ευρώ και θα πληρώνουμε με δραχμές.

Πηγή: 
http://molonoti.gr

Δείτε επίσης