Όταν οι Παπανδρέου και Σαμαράς ως πρωθυπουργοί έπαιρναν μνημονιακά μέτρα, δεκάδες βουλευτές τους αποχωρούσαν από το κόμμα, άλλοι δεν ψήφιζαν και τους διέγραφαν, κάποιοι πήγαν σπίτι τους εγκαταλείποντας την πολιτική. Δείτε τώρα την ποιοτική διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: Ούτε ένας βουλευτής τους δεν εγκαταλείπει την καρέκλα και τα 6-7.000 ευρώ τον μήνα. Είναι πειθήνιοι δημόσιοι υπάλληλοι, άφωνοι, ετερόφωτοι, υποταγμένοι.
Πρόσωπα που έλαμψαν στην ελευθερία του λόγου (Ζουράρις), στην φθήνεια των τηλεπαραθύρων (Παπαχριστόπουλος), στις Τέχνες (Μουμουλίδης), στην δημοσιογραφία (Κούλογλου) κ.α. τώρα κρύβονται είτε εξαφανιζόμενοι, είτε ψελλίζοντας ανοησίες για να δικαιολογήσουν την φοβερή αναντιστοιχία πράξεων και λόγων τους.
Τότε, οι της επάρατης Δεξιάς επέλεγαν παραιτήσεις και διαγραφές. Τώρα οι της "ηθικής" δεξιάς (συγγνώμη "αριστεράς") επιλέγουν τις καρέκλες και την δουλοπρέπεια. Τότε τα μνημονιακά μέτρα ήταν ήπια. Τώρα βιβλικών διαστάσεων καταστροφικά.
Το πρόβλημα δυστυχώς δεν περιορίζεται στην σύγκριση συμπεριφορών μεταξύ των τότε βουλευτών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που έβγαιναν στα κεραμίδια με τους τώρα δήθεν "αριστερούς" βουλευτές που έχουν βολευτεί προκλητικά ως κρατικοδίατοι, αυτοί και οι οικογένειές τους. Το πραγματικό πρόβλημα είναι το φοβερό αδιέξοδο που βιώνει η χώρα και που περιγράφεται με μια φράση: Και μετά την ψήφιση των μέτρων τι;
Αν η ψήφιση των μέτρων και η επερχόμενη αξιολόγηση θα έφερνε την Ελλάδα στην αφετηρία μιας νέας πορείας που θα στηριζόταν στην ανάπτυξη, στον εκσυγχρονισμό του κράτους, την κοινωνική δικαιοσύνη, την λειτουργία της Δημοκρατίας, την αξιοκρατία, τότε ναι, να ψηφιστούν τα αιμοσταγή αυτά μέτρα. Όμως η πορεία θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη.
Μετά την ψήφιση των μέτρων, η ανεργία θα αυξηθεί, η αγορά θα ζήσει νέο κύκλο λουκέτων μικρών κυρίως επιχειρήσεων, η φοροαποφυγή θα είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης για χιλιάδες ελέυθερους επαγγελματίες, τα κρατικά έσοδα θα μειωθούν κι άλλο, επενδύσεις δεν θα έρθουν, κι άλλοι Έλληνες θα μεταφέρουν σε Βουλγαρία, Κύπρο κ.α. δραστηριότητες.
Τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα συνεχίσουν να βουλιάζουν, οι Τράπεζες θα αδυνατούν να δανειοδοτήσουν, οι καταθέσεις θα μειώνονται, τα capital control θα είναι πάντα εδώ. Οι οφειλέτες Δημοσίου θα ξεπεράσουν τα 5.000.000, η παραοικονομία θα οργιάσει.
Σε όλα τα παραπάνω θα υπάρξουν και χειρότερα! Θα ξεκινήσουν μαζικές κατασχέσεις λόγω οφειλών στο Δημόσιο και πλειστηριασμοί ΟΛΩΝ των ακινήτων για οφειλές προς τις Τράπεζες (πλην όσων έχουν ενταχθεί στο νόμο Κατσέλη). Τότε άνεργοι Έλληνες ή με μισθούς πείνας θα αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς διωγμούς που δεν διανοήθηκαν ούτε οι της επάρατης Δεξιάς.
Η ψήφιση των μέτρων και η θετική αξιολόγηση που κάποια στιγμή θα υπογραφεί ΔΕΝ ΣΩΖΟΥΝ την ελληνική κοινωνία που αντιθέτως θα βυθιστεί σε μια πρωτοφανούς έκτασης ανέχεια από την οποία θα μπορέσει να βγει μόνο αν αυτή η κυβέρνηση των υποταγμένων 153 δουλοπρεπών δημόσιων υπαλλήλων - βουλευτών απομακρυνθεί.
Όσο έχουν την εξουσία 153 βολεμένοι, η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει πουθενά και αυτό δυστυχώς θα αποδεικνύεται καθημερινά. Μια λύση θα ήταν το απεργιακό κύμα να γίνει διαρκέιας αμέσως μετά την ψήφιση των μέτρων. Δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, γιατροί, αγρότες, ΟΛΟΙ να προχωρήσουν σε απεργία διαρκείας με αίτημα την αλλαγή των μνημονιακών μέτρων. Τότε η κυβέρνηση Τσίπρα θα έπεφτε με εκλογές που θα αναγκαζόταν να κάνει.
Μια δεύτερη λύση είναι να περιμένουμε την βέβαιη πτώση της κυβέρνησης στην επόμενη αξιολόγηση (Φθινόπωρο) όταν εν μέσω γενικής κοινωνικής κατακραυγής, θα έχει καταγραφεί ότι παρά τα μέτρα όλοι οι οικονομικοί δείκτες βουλιάζουν και χρειάζονται... κι άλλα μέτρα.
Σε κάθε περίπτωση ας μην ελπίζει κανείς σε τίποτε όσο κυβερνά την χώρα αυτή η μικρή παρέα περί τον Τσίπρα με τους 153 άφωνους. Ότι ζούμε εδώ και 16 μήνες θα συνεχιστεί είναι τόσο τραγικά απλό. Δεν μπορούν τίποτε περισσότερο από αυτό που τόσους μήνες κάνουν: Ακυβερνησία.