Η δήθεν προστασία "προσωπικών δεδομένων" ευνοεί το παραδικαστικό κύκλωμα και πλουτίζει δικηγόρους

Πόσες είναι οι καταδικαστικές αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου για τις οποίες το ελληνικό κράτος κατέβαλε αποζημιώσεις ζητά από τον Υπουργό Οικονομικών ο Νίκος Νικολόπουλος.

Ως παράδειγμα ο ανεξάρτητος βουλευτής αναφέρει την περίπτωση που «δικαστήρια της Βέροιας καθιστούν πλούσιο δικηγόρο κρατικής υπηρεσίας μόνο και μόνο γιατί δημοσιεύθηκε απλά και άνευ σχολίων η παραπομπή του σε δίκη μαζί με διάσημο πρόσωπο από την υπόθεση της εξαφάνισης του Άλεξ, δηλαδή σε σχέση με υπόθεση, η οποία απασχόλησε και απασχολεί την πανευρωπαϊκή κοινή γνώμη» αλλά και «εισαγγελέα που εισέπραξε  δεκάδες εκατομμύρια σε υπόθεση για την οποία το δημόσιο ταμείο κατέβαλε δεκάδες εκατομμύρια εξαιτίας άδικων, υπέρ του εισαγγελέα αποφάσεων».

Κατόπιν όλων αυτών ο Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκος Νικολόπουλος ερωτά τον Υπουργό Οικονομικών:

«1) Πόσες είναι οι καταδικαστικές αποφάσεις  του ευρωπαϊκού δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου  για τις οποίες το ελληνικό κράτος  κατέβαλε αποζημιώσεις;

– Να κατατεθεί αναλυτικός κατάλογος με όλες τις καταδικαστικές αποφάσεις  του ευρωπαϊκού δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου  για τις οποίες το ελληνικό κράτος  κατέβαλε αποζημιώσεις.

2) Πόσες από αυτές τις αποφάσεις  αφορούσαν παραβιάσεις της ελευθερίας του Τύπου από τα ελληνικά δικαστήρια;»

Δεν περιορίζεται όμως σ’ αυτά αλλά θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα και προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης:

«1)Τηρείται αρχείο ανά υπόθεση και στο σύνολο των καταδικών του ελληνικού κράτους από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και αν ναι πόσες είναι αυτές οι καταδίκες;

2) Μετά τις καταδίκες έχουν ληφθεί τα μέτρα που υποδεικνύει το ΕΔΔΑ δια των αποφάσεών του και ποιά συγκεκριμένα, ιδιαίτερα στο θέμα της ελευθερίας του Τύπου

3) Η απλή αναφορά των παραπομπών σε δημόσια δίκη προσώπων και ιδιαίτερα προσώπων που σιτίζονται από το δημόσιο πρυτανείο αποτελεί προσωπικό δεδομένο ,σύμφωνα με τον νόμο περί προστασίας τους;

4) Αποτελεί γνώρισμα δημοκρατικής πολιτείας η έκδοση  δικαστικών αποφάσεων οικονομικής εξόντωσης δημοσιογράφων με αιτιολογία ότι απλά δημοσιοποίησαν την παραπομπή σε δίκη ,που ήταν ,ούτως η άλλως δημοσιευμένη στο πινάκιο των δικαστηρίων σε δημόσια θέα και ενημέρωση;

5)Σκοπεύει να εξετάσει ουσιαστικά την καταστρατήγηση του νόμου με τέτοιες αποφάσεις ;

6) Έχει τρόπο αναζήτησης και ανεύρεσης τέτοιων αποφάσεων ή θα πρέπει να τον ενημερώσουμε εμείς αποδεικνύοντας ότι «καθένας κάνει ότι θέλει» στην Ελληνική Δικαιοσύνη κρυπτόμενος πίσω από έωλα επιχειρήματα περί ανέλεγκτης δικαστικής συνείδησης, άρα και του ανέλεγκτου πλουτισμού με τέτοιες αποφάσεις;

7) Μήπως βολεύει η καταστρατήγηση με πρόσχημα τις δήθεν παραβιάσει ς προσωπικών δεδομένων ,για να εξασφαλίζουν οι επώνυμοι λωποδύτες της πολιτικής και της δημοσιότητας  συσκότιση για το πότε, που και από ποιούς και πως διεξάγονται οι δίκες τους;»

Και το τελευταίο ερώτημα το θέτει στους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη:

«Για τις υπηρεσίες τις οποίες εποπτεύετε αντίστοιχα η υπόθεση Αλεξ θεωρείται εξακριβωθείσα και εξιχνιασθείσα και ο αντίστοιχος φάκελος έχει τεθεί οριστικά στο αρχείο παρότι ουδέν στοιχείο του αδικοχαμένου παιδιού έχει ανευρεθεί, ώστε να εικάζει  κανείς με βεβαιότητα περί της τύχη του;»