Γκοτσόπουλος: Τι θέλουμε και πώς θα το πετύχουμε στο ΔιεθνέςΦεστιβάλ Πάτρας;

Τις θέσεις του για το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, εκθέτει με άρθρο του ο Δημ. Σύμβουλος Πάτρας και δάσκαλος Ηλίας Γκοτσόπουλος, επισημαίνοντας:

"Αίσθηση προκάλεσε η προ εβδομάδος κοινή στάση-διαμαρτυρία της δημοτικής αντιπολίτευσης στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Οργανισμού Πάτρας. Το ζήτημα αφορούσε στην πρόταση της Δημοτικής Αρχής για το 29ο Διεθνές Φεστιβάλ.

Είναι η δεύτερη κοινή αντίδραση των παρατάξεων της αντιπολίτευσης το τελευταίο διάστημα. Η πρώτη θυμίζω, αφορούσε στους χειρισμούς της παράταξης Πελετίδη στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και την απομάκρυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή Θάνου Αμπαζή.

Οχτώ μήνες μόλις, από την ανάληψη των καθηκόντων της η νέα Δημοτική Αρχή, παρότι εξελέγη με τις "ευλογίες" της ελάσσονος αντιπολίτευσης, βρίσκει όλους απέναντί της και μάλιστα και στους δυο κορυφαίους θεσμούς που υπηρετούν τον πολιτισμό στην πόλη: στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και στον Πολιτιστικό Οργανισμό.

Η μεν πρώτη περίπτωση, αυτή του ΔΗΠΕΘΕ και ο όλος χειρισμός της, για κάποιους αποτέλεσε έκπληξη, ενώ δε θα ΄πρεπε. Η παράταξη Πελετίδη, εξ΄ αρχής αυτοπροσδιορίστηκε  ως τυπικό κομμουνιστικό μόρφωμα-σχήμα. Δεν αρνήθηκε ποτέ, αντίθετα τόνισε σε κάθε τόνο τη στενή πολιτική και οργανική σχέση με τον Περισσό. Πίστευε και πιστεύει στη "στράτευση της τέχνης" στην υπηρεσία των επιδιώξεων του Κόμματος. Διατηρεί ως εκ τούτου στον εαυτό της το δικαίωμα να επιλέγει και να προσφέρει στο λαό την "αληθινή και κοινωνικά χρήσιμη τέχνη", "αυτή που βρίσκεται σε διάσταση με την αστική τέχνη", αυτή που θα υπηρετεί τον υπέρτατο σκοπό, αυτόν της "ταξικής συνειδητοποίησης των μαζών". Και φυσικά ποιος άλλος θα μπορούσε να πραγματώσει τις επιδιώξεις, παρά ένα μέλος του Κόμματος. Προκύπτει έτσι εκ των πραγμάτων, ως φυσική αναγκαιότητα, η κομματική τοποθέτηση στο ΔΗΠΕΘΕ.

Καμιά έκπληξη λοιπόν.

Το μόνο ίσως αναπάντεχο της ιστορίας, η  ασύμμετρη αντίδραση από αντιπολίτευση και πολίτες…

Από την άλλη πάλι, το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας, ο κορυφαίος θεσμός της πολιτιστικής ζωής της πόλης.

Τι είναι αυτό που ανάγκασε τις δημοτικές παρατάξεις να προβούν σε κοινή δήλωση καταψήφισης και αποχώρησης; Μήπως είναι ο νέος χαρακτήρας και η κατεύθυνσή του, κατεύθυνση που η αρχή Πελετίδη επιχειρεί να δώσει;

Όχι. Αντιθέτως! Και αυτή είναι η έκπληξη.

Το φεστιβάλ απλά, δε έχει χαρακτήρα, δεν έχει κατεύθυνση!

Ο πολιτισμός, που για την αριστερά και μάλιστα την κομμουνιστική, θεωρούνταν για χρόνια προνομιακός (αν όχι σχεδόν αποκλειστικός) χώρος, τίθεται από την ίδια σε σοβαρή αμφισβήτηση και εν τέλει σε περιπέτεια.

Και ενώ η Πάτρα χρειάζεται ένα φεστιβάλ που θα εκπέμπει το στίγμα της πόλης, θα αποπνέει τη φιλοσοφία και τη δυναμική της, θα είναι εξωστρεφές και θα οικοδομεί σχέση με το κοινό,

ένα φεστιβάλ που θα δίνει την ευκαιρία στο συνδημότη μας και όχι μόνο, να έρθει σε επαφή με καλλιτεχνικές αξίες διεθνούς ακτινοβολίας.

ένα φεστιβάλ με ισόρροπη αντιπροσώπευση των τεχνών, με εξακτίνωση των δράσεών του, από άκρου εις άκρον της μεγάλης μας πόλης,

ένα φεστιβάλ που θα σέβεται και θα αναδεικνύει την τοπική δημιουργία και έκφραση,

που θα αγκαλιάζει και θα ενθαρρύνει την τοπική καλλιτεχνική κοινότητα και τη νεανική έκφραση,

που δε θα κοστίζει πολύ, αλλά θα αξίζει πραγματικά,

ένα φεστιβάλ πραγματικά διεθνές, που θα κάνει την πόλη προορισμό,

αντίθετα!

Εμείς εδώ περιορίσαμε και περιοριστήκαμε.

Δεν ανταποκριθήκαμε στο σύνθημα "πολιτισμός για όλους, παντού" και δε στηρίχτηκε η πολιτιστική πολυμορφία.

Αρνήθηκαν να δεχτούν το γεγονός ότι το φεστιβάλ μπορεί να είναι πλούτος και θέσεις δουλειάς για την πόλη και υπηρέτησαν ιδεολογήματα…

Τρόμαξε η ιδέα του διεθνούς. Φοβήθηκαν τον "πολιτιστικό ιμπεριαλισμό".

Θεωρήθηκε ο πολιτισμός πολυτέλεια.

Σχεδιάστηκε μίζερα και ενοχικά και αναδείχτηκε η εσωστρέφεια σε κυρίαρχη αντίληψη.

Προετοιμάστηκε πρόχειρα, φτωχά και τσαπατσούλικα ένα φεστιβάλ που δε μας αξίζει.

Ένα φεστιβάλ, ένα σκαλί ακόμη πιο κάτω…

Και δεν πρόκειται ούτε καν για ένα φτηνό φεστιβάλ. Πρόκειται πραγματικά για ένα φτωχό φεστιβάλ, που όμως κοστίζει ακριβά!

Η φετινή ευκαιρία φαίνεται να χάθηκε.

Το κακό μάλλον έγινε.

Ας γίνει όμως αυτό "αμιγές καλού".

Ας αρχίσει τώρα μια κουβέντα, με αρχή, μέση και τέλος και ας καταλήξουμε στο "τι φεστιβάλ θέλουμε και πώς θα το κάνουμε".

Και τότε στα σίγουρα οι θεοί της τέχνης θα συνωμοτήσουν και θα το πετύχουμε!"