Βάναυση κακοποίηση του θεσμού από τον Πολιτιστικό Τομέα του Δήμου Σαν να μην έγινε ποτέ

Κανένας δεν πήρε μυρωδιά ότι πραγματοποιήθηκε το καταξιωμένο τριήμερο τζαζ «Jazz+Πράξεις» του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας 2013, που από το 2003 αποτελεί υποδειγματικό πολιτιστικό γεγονός της πόλης και έχει προσφέρει δυνατές συγκινήσεις και εμπειρίες στο κοινό

Το χλιαρό καλλιτεχνικό πρόγραμμα, οι βεβιασμένες και αγχωμένες επιλογές και η παντελής έλλειψη προβολής οδήγησαν στην αποκαρδιωτική εικόνα της ελάχιστης προσέλευσης του κοινού

Ήταν πραγματικά αποκαρδιωτική η εικόνα των άδειων καθισμάτων στο Αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείο, όπου πραγματοποιήθηκε το τριήμερο τζαζ «Jazz+Πράξεις» του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας.

Ένας θεσμός που έχει κάνει περήφανη την πόλη, από την πρώτη του χρονιά, το 2003 που άρχισε η εξαιρετική του πορεία μέχρι πέρυσι. Ένας θεσμός που ανδρώθηκε και ωρίμασε βγάζοντας συχνά από την εξωστρέφεια αφού η φήμη του βγήκε εκτός τοπικών συνόρων και οι εκδηλώσεις του προκάλεσαν το αυξημένο ενδιαφέρον στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Σε πολλές συναυλίες που πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, πολλοί ήταν αυτοί που ταξίδεψαν από τις πόλεις αυτές για να παρακολουθήσουν τους καλλιτέχνες που έρχονταν στο «Jazz+Πράξεις». Πολλοί και έγκριτοι και οι δημοσιογράφοι από μεγάλα αθηναϊκά μέσα που έβρισκαν στο Αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου ξεχωριστό ενδιαφέρον και κάλυπταν τις συναυλίες με κολακευτικές κριτικές και εγκωμιαστικά σχόλια.

Αλλά και η υποδοχή των εκδηλώσεων και του τριημέρου από τον αθηναϊκό Τύπο ήταν θερμή και έφερνε με εντυπωσιακούς τίτλους στα πολιτιστικά ρεπορτάζ των αθηναϊκών εφημερίδων, με μεγάλα αφιερώματα σε τηλεοπτικά κανάλια αλλά και σε μεγάλης επισκεψιμότητας-ειδικές και γενικότερου ενδιαφέροντος- ελληνικές ιστοσελίδες το «Jazz+Πράξεις». Η είδηση των προσκεκλημένων του «Jazz+Πράξεις» προκαλούσε αυτόματο ενδιαφέρον και οι συνεντεύξεις που αφιέρωναν έγκριτοι δημοσιογράφοι των μεγαλύτερων αθηναϊκών εφημερίδων και περιοδικών προετοίμαζαν την επιτυχία της διοργάνωσης και έδιναν στο φεστιβάλ το διεθνή ρόλο που του άρμοζε.

Το τριήμερο έφτασε να έχει τη δική του περίοπτη θέση ανάμεσα στα σημαντικότερα διεθνή jazz φεστιβάλ σε ονομαστές ιστοσελίδες του εξωτερικού. Και βέβαια συγκινητική ήταν η υποδοχή των πατρινών ΜΜΕ που αγκάλιασαν με θέρμη το θεσμό.

Όλα αυτά τα χρόνια το καλλιτεχνικό επίπεδο που άγγιξε υψηλότατα επίπεδα και έτσι η διοργάνωση, που όμοιά της στο συγκεκριμένο ύφος δεν υπάρχει στην Ελλάδα, προκάλεσε δυνατές συγκινήσεις και ανεπανάληπτες εμπειρίες. Μουσικοί τεράστιου καλλιτεχνικού διαμετρήματος με τεράστια φήμη και εκτίμηση στο διεθνές στερέωμα πέρασαν από τη σκηνή του Αίθριου του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου και σε συνδυασμό με κορυφαίους Έλληνες ομοτέχνους τους δημιούργησαν τις συνθήκες για ένα γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο μεταμορφώνοντας την πόλη σε σταυροδρόμι του είδους.

Παράλληλα η ανταπόκριση του κοινού της πόλης αυξανόταν διαρκώς. Το κοινό ένοιωθε δική του υπόθεση το τριήμερο της τζαζ και το σημαντικότερο διευρύνθηκε εντυπωσιακά πλέον των φανατικών φίλων της τζαζ δίνοντας τη δυνατότητα και σε ανυποψίαστους ακροατές να ανακαλύψουν τη γοητεία και τη σαγήνη ενός ποιοτικού και όχι εύκολου μουσικού είδους. Και έτσι το κοινό, πιστό στο ραντεβού του κάθε Ιούνιο περίμενε πως και πως το «Jazz+Πράξεις».

Οι παραπάνω λόγοι είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που οδήγησαν στους εκάστοτε Προέδρους και Αντιδημάρχους του Πολιτιστικού Τομέα να κάνουν λόγο για «ναυαρχίδα του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας» αναφερόμενοι στο «Jazz+Πράξεις», να το εκθειάζουν και να το στηρίζουν εμπράκτως καθόλη τη διάρκειά του. Φυσικό αποτέλεσμα ήταν κάθε χρόνο να ξεπερνιέται η στάθμη της προηγούμενης διοργάνωσης.

Όλο αυτό το συγκροτημένο προφίλ ενός πολιτιστικού γεγονότος που ανέπνεε μόνο του και βρισκόταν σε διαρκή ανοδική πορεία, ήρθε ωστόσο φέτος να διακοπεί και να κακοποιηθεί βάναυσα από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Πατρέων, που με τρομερή αδιαφορία και προχειρότητα αντιμετώπισε το θεσμό και κατ΄ επέκταση το κοινό της πόλης.

Βιαστικά και εσπευσμένα προγραμμάτισε τη διεξαγωγή του «Jazz+Πράξεις» προτού καν ανακοινώσει το πρόγραμμα του Διεθνούς Φεστιβάλ, στο οποίο ανήκει. Με την επιλογή ενός χλιαρού καλλιτεχνικού προγράμματος, μίλια μακριά από τη λογική των αποκλειστικοτήτων, της παραγωγής και των παρθενικών εμφανίσεων στη χώρα μας που στο παρελθόν υπηρέτησε με συνέπεια το φεστιβάλ, έγινε η κακή αρχή. Με εξαίρεση την εμφάνιση του διακεκριμένου κρουστού Trilok Gurtu, που ωστόσο δεν βρίσκεται στο απώγειο της καριέρας του σήμερα, με τη φιλική συμμετοχή του Ντέιβιντ Λιντς από την εγχώρια τζαζ σκηνή, οι άλλες δυο μέρες σπαταλήθηκαν ως εξής: η πρώτη σε ένα πατρινό σχήμα που μπορεί κανείς να δει στις τοπικές μουσικές σκηνές(Χρήστος Ανεστόπουλος Group) και η τρίτη σε ένα κουαρτέτο που η φυσιογνωμία της μουσικής του έχει κινηματογραφικό χαρακτήρα και βέβαια δεν ταιριάζει στο ύφος του φεστιβάλ(Marios Strofalis Quartet).

Αλλά και προσπερνώντας το καλλιτεχνικό μενού, η εξοργιστική έλλειψη διαφήμισης του θεσμού και των εκδηλώσεων ευνούχισε κάθε προοπτική έστω και στοιχειώδους επιτυχίας.

Ενδεικτικά αναφέρουμε την παντελή έλλειψη έστω και αναφορών στα μέσα εκτός Πάτρας, την αναγκαστική απειροελάχιστη διαφήμιση στα τοπικά ΜΜΕ αφού η έναρξη της προβολής ταυτίστηκε με την έναρξη των εκδηλώσεων, την αποκαρδιωτικά ελάχιστη αφισοκόλληση(πολύ κακή η αφίσα που δεν της έδινες την παραμικρή σημασία) που έγινε την ημέρα της πρώτης συναυλίας του τριημέρου και τη μηδενική ύπαρξη τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σποτ.

Παραλείψεις που αποδείχτηκαν εγκληματικές αφού ο κόσμος δεν έμαθε καν ότι γίνεται το φεστιβάλ και βέβαια δεν προσήλθε στο Αίθριο, ανεξαρτήτως καλλιτεχνικών προτάσεων.

Χαρακτηριστικό του αλαλούμ που επικράτησε φέτος στη διοργάνωση είναι το γεγονός ότι παρότι η αφίσα και το σχετικό δελτίο τύπου που εκδόθηκε, διαφήμιζε την προπώληση εισιτηρίων σε τρία σημεία, κανένας καταστηματάρχης δεν έλαβε εισιτήρια, οπότε και να ρωτούσε κάποιος πόσο κάνουν και ακόμα περισσότερο να πήγαινε να τα προμηθευτεί, βεβαίως δεν θα μπορούσε να πάρει την παραμικρή απάντηση.

Ήταν βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια λοιπόν ότι τα καθίσματα στο Αίθριο θα έμεναν άδεια , ότι η εικόνα του φεστιβάλ προς τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες θα ήταν πολύ άσχημη και ότι οι κλυδωνισμοί για το στέρεο έως σήμερα οικοδόμημα του «Jazz+Πράξεις» θα ήταν καθοριστικοί.

Και βέβαια οι απορίες πολλές και βασανιστικές, αφού για τη στελέχωση ακόμα και του φετινού φτωχού προγράμματος δαπανήθηκαν χρήματα και μάλιστα σε μέρος του επιλέχτηκε η λύση να προσεγγιστούν καλλιτέχνες μέσω μάνατζερ και ελληνικού γραφείου και όχι με απευθείας επαφή με τον καλλιτέχνη. Και σίγουρα η ανταποδοτική δύναμη των εισιτηρίων ήταν εξαιρετικά μικρή.

Το χειρότερο ήταν ότι το «Jazz+Πράξεις 2012» για το κοινό ήταν σαν να μην έγινε ποτέ και για τον ίδιο το θεσμό σαν να σιώπησε. Το καλύτερο θα ήταν να ξεχάσουμε πολύ γρήγορα αυτή τη θλιβερή παρένθεση!