Ν. Νικολόπουλος: Να, γιατί παραιτήθηκα από υφυπουργός

Υποβλήθηκε από ουτις στις Τετ, 11/07/2012 - 21:32.

Σε κλειστή συγκέντρωση πολιτικών στελεχών ομάδας στήριξης μίλησε το βράδυ της Τετάρτης ο Αχαιός βουλευτής της Ν.Δ. Νίκος Νικολόπουλος στο ξενοδοχείο Patras Palace στην Πάτρα, μετά την παραίτησή του απο τη θέση του υφυπουργού Εργασίας. Παρόντες στην εκδήλωση είναι οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Λένα Καλεντζώτη, Σπύρος Πολίτης και Τασία Παπαντωνοπούλου, η σύζυγός του Τασία Μανωλοπούλου, ο επιχειρηματίας Νίκος Δούρος, ο πρώην Δήμαρχος Σάκης Γκοτσούλιας, τα στελέχη της Ν.Δ. κκ. Καρβέλκης και Ξυλιάς κ.α.

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του έχει ως εξής:

"Φίλες και φίλοι,

Θέλω μέσα από την ψυχή μου να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας.

Είναι πολύ σημαντική για μένα.

Με εσάς μοιράστηκα τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές,

τις νίκες αλλά και της ήττες, στον διαρκή αγώνα για ένα «καλύτερο αύριο».

Αυτό το «καλύτερο αύριο» μας έφερε εδώ σήμερα…..

Εσείς, οι δικοί μου άνθρωποι, συνεργάτες οι συνοδοιπόροι.

Εσείς μου δίνετε δύναμη, να προχωρώ

αλλά και εσείς μου δημιουργείτε το καθήκον και την υποχρέωση

να παλεύω για το δικό σας όφελος.

Με ξέρετε καλά.

Γνωρίζετε τα προτερήματα και τα ελαττώματα μου.

Όσα με χαρακτηρίζουν ως πολιτικό και ως άνθρωπο.

Ζούμε κάθε μέρα μαζί.

Ξέρετε την οικογένεια μου, ακόμη και τα… «κουταλοπήρουνα» μου

Δεν κρύφτηκα ποτέ, δεν φοβήθηκα ποτέ να «πέσω στην φωτιά» για κάτι που πιστεύω ότι είναι σωστό.

Έχω κάνει λάθη;

Μα και βέβαια.

Αμέτρητα.

Μόνον όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθη.

Μήπως και τώρα κάνω λάθος;

Μακάρι να έχω πέσει έξω.

Και το λέω μέσα από την ψυχή μου.

Θα είμαι ο πρώτος που θα ζητήσει συγνώμη!

ΕΔΩ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Φίλες και φίλοι,

Το άκουσα και το διάβασα και αυτό, τούτες τις δύσκολες μέρες.

Πως θέλει -τάχα- λεβεντιά και γενναιότητα να λες σε όλα ΝΑΙ.

Και πως δεν είσαι για τα ΔΥΣΚΟΛΑ, όταν λες όχι στην εξαθλίωση των πολιτών, στα νέα υφεσιακά μέτρα, στις νέες μειώσεις, μισθών και συντάξεων, εφάπαξ και επικουρικών, αναπηρικών, προνοιακών, πολυτεκνικών και άλλων επιδομάτων.

Αλήθεια εσείς τι λέτε;

Πέραν τούτου όμως έχει δικαίωμα ένας πολιτικός, άλλα να λέει προεκλογικά

και άλλα να λέει όταν καθίσει στην «πολυπόθητη» βαθουλωτή υπουργική καρέκλα;

Είναι ένα ερώτημα που αγγίζει πολλούς από εμάς και σε όλα τα κόμματα;

Αλήθεια πιστεύετε ότι έχει δίκιο ο κ. Βενιζέλος να με αποκαλεί «ρίψασπη»;

Η «ασπίδα» μου, ποιον έπρεπε να υπερασπιστεί στο Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας;

Εάν όχι τους εργαζομένους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους αδυνάτους, τους ανάπηρους, τους φτωχούς, τους πολύτεκνους;

Ποιους κ. Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ;

Μήπως την Τρόικα και τους δανειστές;

Τότε γιατί και εσείς, όπως και εμείς, μιλούσατε προεκλογικά για «καμία περαιτέρω μείωση»;

Αγαπητές μου και αγαπητοί μου συνεργάτες

Αλήθεια είναι κάποιος από σας που πιστεύει πως όταν σας έλεγα :

«Θα είμαι ΕΔΩ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ»,

πως τάχα εννοούσα πως το δύσκολο είναι να μείνεις «κολλημένος» στον Υπουργικό θώκο;

Ε, λοιπόν απλά και καθαρά έκανα αυτό που έλεγα σαν τομεάρχης: Εργασίας της ΝΔ.

Άλλωστε εσείς μου το μάθατε :

Πως τα Υπουργεία αλλά και η πολιτική εν γένει καταξιώνονται μόνον εάν προσφέρουν υπηρεσίες και «καρπούς γλυκείς» στο λαό και φέρουν θετικά αποτελέσματα για την Πατρίδα.

Ακόμη είναι κανείς που πιστεύει πως

«είναι άνευ σημασίας και άνευ αξίας»,

όπως είπε ο φίλος ο Δημήτρης Αβραμόπουλος,

εάν κάποιος Υπουργός παραιτείται για να υπερασπιστεί το ειδικό μισθολόγιο των ένστολων, για παράδειγμα, μιας και είναι θέμα των ημερών;

Αλήθεια, είναι άνευ σημασίας o κίνδυνος να σου κόψουν πάλι τον μισθό, την σύνταξη ή το εφάπαξ;

Εάν όντως είναι «τίποτα» οι επερχόμενες μειώσεις μισθών των αστυνομικών, των δικαστικών, των στρατιωτικών κ.α, όταν μάλιστα η ΝΔ δεσμευόταν για το αντίθετο, τότε και εγώ προσχωρώ στην αντίληψη του «δεν τρέχει τίποτα»!!!

Σφυρίζουμε αδιάφορα και προχωρούμε αγέρωχα και καμαρωτά, αφού δεν συμβαίνει τίποτα!!!

ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΩ

ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΗΝ ΝΔ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ

ΟΣΟ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ…

Φίλες και φίλοι,

Πάντα πριν και μετά από κάθε μεγάλη απόφαση γνωρίζετε ότι συναντιόμαστε.

Και αυτή η άλλη δέσμευση μας κρατάει πάνω από 25 χρόνια.

Πάντα πριν αποφασίσω σκέφτομαι εσάς, όχι με κανένα μικροκομματικό συμφέρον, αλλά γιατί εκπροσωπείτε τον μέσο Έλληνα πολίτη, που απαιτεί από τον αντιπρόσωπο του μόνον αυτόν να εκφράζει αφού ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ μόνο δικός του είναι.

Από την πρώτη φορά το ’86 που με εκλέξατε πρώτο στον Δήμο Πατρέων, εν συνεχεία για την θέση του Δημάρχου και από το ’89 Βουλευτή πέρασαν 25 χρόνια.

Ακόμα και σε μία μικρή περίοδο που έλειψα από τα έδρανα της Βουλής, ξέρατε ότι μπορούσατε να με συναντάτε πάντα, αδιαμεσολάβητα και καθημερινά.

Ασφαλώς θυμάστε τη συγκέντρωσή μας λίγο μετά την εκλογική συντριβή της Νέας Δημοκρατίας, το 2009, από την οποία φούντωσε σε όλη την Ελλάδα, το αίτημα για την ανάδειξη του νέου προέδρου της παράταξής μας από κάλπες στην βάση. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης πορείας που μας έφερε όλους μέχρι εδώ και τον Αντώνη Σαμαρά σήμερα, Πρωθυπουργό της χώρας.

Θυμάστε βέβαια και την συγκέντρωσή μας, εδώ στο ίδιο μέρος πάλι, πριν λίγες μέρες, αφότου μου ανατέθηκαν από τον Αντώνη Σαμαρά τα καθήκοντα του Υφυπουργού Εργασίας.

Ήσαν πολύ χαρούμενες στιγμές για όλους μας.

Γεμάτες όνειρα και ελπίδες…

Ήταν μεγάλη μου τιμή, που ο Αντώνης Σαμαράς με συμπεριέλαβε στην Κυβέρνηση, αλλά θεωρώ ακόμα μεγαλύτερη τιμή να κρατώ το λόγο μου σε σας.

Δεν θα πω περισσότερο λεπτομέρειες τώρα, άλλωστε «φρόντισαν» να δοθεί στην δημοσιότητα οι παραλήπτες, την άκρως εμπιστευτική επιστολή, που έδωσα στον Πρωθυπουργό.

Θα ευχηθώ όμως ακόμα και σε βάρος όποιου προσωπικού μου μέλλοντος, για μία ακόμη φορά, να έχω εγώ το άδικο!

Και έτσι, βρισκόμαστε πάλι εδώ.

Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για μένα, λίγο αφότου παραιτήθηκα από την θέση του Υφυπουργού.

Ήταν η πιο σύντομη θητεία που θα μπορούσατε να φανταστείτε εσείς, αλλά να φανταστώ και εγώ.

Πολλοί, κάνουν το μετά Χριστώ προφήτη.

Αφού πρώτα, και μέχρι τέλους, γευτούν τα «καλούδια» της εξουσίας, έρχονται μετά και λένε: «Είδωμεν το φως το αληθινόν…».

Εγώ σκέφτηκα ότι δεν ήθελα κανείς να μου αποδώσει αυτή την ιδιοτέλεια

Για τούτο και η παραίτηση μου ήταν άμεση. Όχι μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα στην «καρέκλα» του Υφυπουργού, ώστε να περιμένω την ώρα που το κυβερνητικό «σκάφος» θα κλυδωνίζεται, τότε και εγώ σαν τους άλλους, να βγω και να πω «δεν διάβασα το μνημόνιο», ή «δεν είδα, δεν κατάλαβα» και για τούτο «έμενα εκεί και ήμουν ένας σιωπηλός, καλός και Υφυπουργός».

Ε, αυτό κύριε Λούλη δεν είναι ίδιον, ούτε του χαρακτήρα μου, ούτε της μακράς πολιτικής διαδρομής μου!

Η διαφορά μας είναι πως εμένα με κρίνει ο λαός και εσάς οι κατά καιρούς πελάτες και εργοδότες σας. Εγώ απολογούμαι στην πλατιά μάζα των ανθρώπων με πολλαπλά προβλήματα και τεράστιες αγωνίες απλής επιβίωσης και εσείς, σε έναν συγκεκριμένο κύκλο, άλλων ζητούμενων και ποθούμενων.

Αυτό κύριε Κουβέλη δεν είναι μια απλή «προσωπική διαφορά». Ή μάλλον, ναι… Ίσως και να έχετε δίκιο. Είναι μια «προσωπική διαφορά»… Μεταξύ της δικής μου προσωπικότητας και της ιστορίας που γράφεται για τον λαό και την πατρίδα μας! Μεταξύ των δικών μου πολιτικών αρχών, και των αρχών εκείνων, που είτε από δεξιά, είτε από αριστερά προερχόμενοι, ξέρουν μόνο από ωραίες και φιλολαϊκές ρητορείες, αλλά όχι από αντίστοιχες πράξεις.

Και τώρα κάτι ακόμη θέλω να προσέξουμε φίλοι μου:

Πιστεύω ότι οι πράξεις και οι αποφάσεις των πολιτικών, πάντα, κρίνονται σε δύο χρόνους.

Πρώτα στον παρόντα χρόνο, αλλά πολύ πιο ψύχραιμα και σωστά, σε μελλοντικό χρόνο.

Ο δεύτερος και όχι ο πρώτος χρόνος, είναι συνήθως ο πιο σημαντικός στην πολιτική, η οποία ως τέχνη του εφικτού παράγει αποτελέσματα.

Κάποια, μπορεί να φαίνονται άμεσα.

Κάποια άλλα όμως, τα περισσότερα, φαίνονται στο μέλλον (άμεσο ή πιο μακρινό)

Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Παραιτήθηκα λοιπόν από την θέση του Υφυπουργού, ακριβώς γιατί πιστεύω σε αυτά που μόλις σας είπα!

Διαβάστε με προσοχή το περιεχόμενο της επιστολής μου και αυτό αρκεί.

Παραιτήθηκα, μετά από μεγάλη περίσκεψη και προβληματισμό, αλλά και με πόνο καρδιάς.

Όχι για την καρέκλα που εγώ θα χάσω!

Αλλά γιατί γνώριζα πως ο απόηχος αυτής της παραίτησης θα δημιουργούσε, έστω και παροδικά, τριγμούς στην προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά και της κυβέρνησής του.

Και αυτό δεν το ήθελα, και δεν το θέλω, με τίποτα!

Από την άλλη όμως, μου ήταν αδύνατο να σιωπήσω.

Να αποτελώ έναν από τους απλούς παραλήπτες

του «βουλωμένου γράμματος» της τρόικας, ενώ φλέγοντα ζητήματα τρέχουν, χωρίς να διαφαίνεται κανενός είδους επαναδιαπραγμάτευση,

όπως ξεκάθαρα, μετά από μένα, επανέλαβε ο κ. Στουρνάρας.

Και η άποψή μου, απαράλλαχτη μέχρι τώρα, είναι πως τα εργασιακά ζητήματα, δεν μπορούν να περιμένουν.

Έπρεπε να τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων από την πρώτη στιγμή.

Διαφορετικά, λίγο αργότερα η επαναδιαπραγμάτευση θα γίνει ο «επιτάφιος θρήνος», ενώ σε άλλα δεν θα έχουν κανένα νόημα ή θα είναι πολύ δύσκολο να αναστραφούν, τα οδυνηρά αποτελέσματα τους όπως για τους μισθούς, τις συντάξεις, τα κοινωνικά επιδόματα κ.α.

Κατά συνέπεια, επιμένω ότι αν δεν θέσουμε τώρα ορισμένα ζέοντα ζητήματα στο τραπέζι, ώστε να βρεθεί μια λύση, ο κίνδυνος να βρεθούμε μπροστά σε νέες περικοπές και σε ακόμα πιο επώδυνα μέτρα, ήταν και είναι κάτι παραπάνω από ορατός.

Φίλες και φίλοι,

Το είπα πολλές φορές μέχρι σήμερα και για άλλη μία φορά, δεν κουραστώ να κραυγάζω:

Εύχομαι να κάνω λάθος!

Μακάρι να διαψευστώ.

Και ας μου κοστίσει, όχι απλά την καρέκλα του υφυπουργού.

Ας τερματίσει και την ίδια την πολιτική μου καριέρα.

Όμως δεν το πιστεύω και για τούτο σας το λέω.

Η παραίτηση μου αυτή δεν σημαίνει ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ!!

Αποδέχομαι όποιο κόστος, αρκεί να μην πονέσει περισσότερο η κοινωνία μας και να αποδειχτεί συνεπής η παράταξή μας απέναντι στον λαό.

Τρέμω, ωστόσο, στην ιδέα πως μπορεί να μην κάνω λάθος.

Σκέφτηκα πως εγώ, που επί δύο χρόνια εργάστηκα πολύ σκληρά στο πλευρό του Αντώνη Σαμαρά, ώστε να στεριώσω την προσδοκία του λαού μας για μια καλύτερη τύχη στα εργασιακά, συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά και προνοιακά ζητήματα, θα πρόδιδα τον εαυτό μου και όλους εκείνους που με τίμησαν με την ψήφο τους.

Που τίμησαν τη Νέα Δημοκρατία!

Σκέφτηκα, ακόμα, πως μετά την πρώτη μας συνάντηση με την τρόικα στο υπουργείο, όπου απλά και μόνο παρασχέθηκαν δεσμεύσεις πιστής τήρησης των όρων του μνημονίου, υπήρχε ο κίνδυνος σε λίγο καιρό να γινόμουν ένα μεγάλο «βάρος» για τη νέα κυβέρνηση.

Γιατί από την ώρα που αποφασίστηκε, η τακτική απέναντι στους δανειστές να είναι, η επαναδιαπραγμάτευση σε δεύτερο χρόνο – με την οποία εγώ διαφωνώ – αυτό θα σήμαινε πως σε κάθε βήμα μου στο υπουργείο, θα μπορούσα να γίνω στόχος της αντιπολίτευσης, με βάση τα προεκλογικά κείμενα και τις δηλώσεις μου στον Τομέα Εργασίας, που βρίσκονται όλα αναρτημένα στο site της ΝΔ.

Και αυτό δεν θα έπληττε μόνο εμένα, αλλά συνολικά την προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά και της κυβέρνησης.

Γι’ αυτό εξάλλου, πίστευα και πιστεύω πως η επαναδιαπραγμάτευση θα έπρεπε να τεθεί από την αρχή, ώστε ο λαός να καταλάβει πως υπάρχει πλήρης αντιστοιχία μεταξύ των προεκλογικών δεσμεύσεων και των μετεκλογικών πράξεων.

Η περασμένη Παρασκευή ήταν μια εφιαλτική μέρα.

Μετά τη συνάντηση με την «τρόικα», στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου χιλιάδες σκέψεις.

Ήξερα πως δεν μου ήταν πλέον δυνατό, να συναντηθώ εκ νέου μαζί της, βάζοντας στο «ράφι» όλα και τα 18 μέτρα που δεσμευτήκαμε προεκλογικά.

Για παράδειγμα, οι νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών ή όπως των αναπηρικών και κοινωνικών επιδομάτων, του ειδικού μιισθολογίου, των εργασιακών σχέσεων κ.α.

Από εκείνη την συνάντηση και μετά εγώ είχα πάρει την απόφαση μου.

Αποφάσισα, ωστόσο, να υποβάλλω την παραίτησή μου αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση.

Γιατί η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, ήθελα και έπρεπε, να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης!

Γιατί όλοι μαζί, δώσαμε σκληρό αγώνα για να έχει η Ελλάδα κυβέρνηση.

Και πρέπει να έχει!

Και πρέπει να μπορεί να κυβερνηθεί!

Και πρέπει ο Αντώνης Σαμαράς να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας, με την Ελλάδα στον πυρήνα και όχι στο περιθώριο της Ευρώπης!

Αυτά, ξέρετε πως τα έλεγα πριν τις εκλογές, τα λέω και τώρα.

Όπως έλεγα και εγώ μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά μα και με όλη την ΝΔ, ότι «υπάρχει τρόπος να αλλάξει προς το καλύτερο το μνημόνιο και να διορθωθούν οι στρεβλώσεις και οι αδικίες».

Και το λέω και τώρα!

Γι’ αυτό και τονίζω πως όποιος πραγματικά αγαπάει τη Νέα Δημοκρατία,

πρέπει να τηρήσει πιστά την λαϊκή εντολή για επαναδιαπραγμάτευση

και για την εξάλειψη και των υφεσιακών μέτρων.

Αλλιώς θα κάνει τη Ν.Δ. παρένθεση και τον Αντώνη Σαμαρά πρωταγωνιστή στο «λεφτά υπάρχουν ΝΟ2»!

ΟΙ «ΑΙΤΙΕΣ» ΚΑΙ ΤΟ «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ»

Φίλες και φίλοι,

Στις μέρες που μεσολάβησαν από την ανακοίνωση της παραίτησής μου, ειπώθηκαν, ακούστηκαν και ψιθυρίστηκαν πολλά.

Τα ξέρω όλα!

Από την πρώτη στιγμή, σχεδόν όλοι αναζητούσαν το… «παρασκήνιο» της παραίτησής μου.

Λες και πρέπει να υπάρχει πάντα κάποιο σκοτεινό παρασκήνιο πίσω από μία πολιτική πράξη.

Δέχομαι πως το «παρασκήνιο» μπορεί να… πουλάει.

Να κάνει νούμερα στα κανάλια και να ανεβάζει το σασπένς.

Ας μην ξεχνάμε όμως, πως κάποιες φορές τουλάχιστον, δεν υπάρχει κανένα παρασκήνιο.

Πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν κρύβουν τίποτα άλλο πίσω από μια πράξη ή μια απόφασή τους, εκτός από αυτό ακριβώς που δημοσίως λένε.

Ευτυχώς ή δυστυχώς, τέτοιος άνθρωπος είμαι.

Και τίποτα άλλο δεν υπήρξε πίσω από την απόφασή μου να παραιτηθώ.

Υπήρξε μόνον η αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στον λαό και της αντιστοιχίας λόγων και πράξεων του πολιτικού ανδρός, που τιμάται πάνω από 25 χρόνια με την ψήφο της εκτίμησης και της εμπιστοσύνης του λαού της πολιτικομάνας Αχαΐας.

Έτσι με ξέρετε ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ και ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ.

Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι

που δεν λένε άλλα και εννοούν άλλα.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κρύβονται, ούτε από τα προβλήματα, ούτε από τις ευθύνες τους.

Δεν κρύφτηκα ποτέ..

Από τα γεγονότα της Πειραϊκής Πατραϊκής μέχρι και πρόσφατα με τις αποδοκιμασίες και τα «γιαούρτια» στην Κάτω Αχαγιά

Προσωπικά ξέρω πάρα πολλούς που στέκονται ΕΔΩ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.

Τους βλέπω εδώ μέσα, σε αυτή την αίθουσα, αλλά και έξω στην κοινωνία.

Φίλε και φίλοι,

Είπανε πως αιτία της παραίτησής μου ήσαν οι κακές σχέσεις μου με τον Γιάννη τον Βρούτση, τον υπουργό Εργασίας.

Ψέμα.

Οι σχέσεις μου με τον υπουργό ήσαν απολύτως συναδελφικές και ξεκαθαρισμένες.

Όπως και οι αρμοδιότητες που είχαμε. Εδώ έχω τα υπηρεσιακά έγγραφα της απόφασης.

Προσπερνάω και πολλά άλλα που ειπώθηκαν.

Ακόμα και αυτά που ενέπλεκαν την παραίτησή μου με σκοτεινές, ακόμα και παράνομες υποθέσεις.

Εδώ έχω το Ε9 και το ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ, που κάθε χρόνο δημοσιεύεται και στις τοπικές εφημερίδες. Εσείς έχετε την «ακτινογραφία» μου. Εσείς ξέρετε ότι αυτά τα φτηνά, χυδαία κόλπα και η λάσπη δεν έπιασαν τόπο 25 χρόνια τώρα. Εσείς ξέρετε πως τις τόσες φορές που μετωπικά συγκρούστηκα πολιτικά, πολλοί προσπάθησαν να με «λασπώσουν».

Μα γύρισε πάνω τους η … «λάσπη».

Ας μην γελιέται κανένας, λοιπόν.

Ειδικά οι λιβελογράφοι πρέπει να γνωρίζουν πως αντέχω άπειρη πολιτική κριτική, αλλά έχω και ένα όριο όταν θίγεται η τιμή και η υπόληψή μου και η πολιτική κριτική μετατρέπεται σε απλή λάσπη.

Ας μην δοκιμάζουν τις αντοχές μου!

Τους θυμίζω ότι υπήρξα κοντά δέκα χρόνια Γραμματέας αποκάλυψης σκανδάλων, ενώ η περίπτωση των Μεσογειακών και της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, άφησαν ανεξίτηλα σημάδια.

Ας αγοράσουν το βιβλίο μου «Μαύρο Κουτί» από τις εκδόσεις ΣΙΔΕΡΗ

Τέλος, σας το λέω και το εγγυώμαι.

Πήρα μια σοβαρή και επώδυνη πολιτική απόφαση, με μόνο μου γνώμονα την προσωπική πολιτική συνέπεια και την εντιμότητα απέναντι σε όσους με στήριξαν και με έστειλαν πάλι στη Βουλή αλλά και στον λαό, που με άκουσε ως Τομεάρχη Εργασίας και πίστεψε στην προοπτική που του δώσαμε, ψηφίζοντας τη Νέα Δημοκρατία.

Σε αυτή μου την απόφαση συνυπολόγισα και την «παραπολιτική» που δράττει εν αφθονία, αλλά περισσότερο από το πρόσωπο μου που θα «στραπατσαριστεί» από τις προσπάθειες να καταστώ αναξιόπιστος και γενικά «ύποπτος», έβαλα το πρόσωπο του ανθρώπου και του πολιτικού που υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια του και θα συνεχίσει να σας κοιτά στα μάτια…!!!

H ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Φίλες και φίλοι,

Το ξέρετε καλά πως εγώ «γεννήθηκα» μέσα στη Νέα Δημοκρατία.

Πως αυτό το κόμμα είναι το «σπίτι» μου.

Γράφτηκα τον Σεπτέμβριο του 1974.

Έγινα πρόεδρος της ΜΑΚΙ, της ΟΝΝΕΔ, της ΔΑΠ, της ΝΟΔΕ κ.α. από τότε αφιερώθηκα «καλογερικά» -θα έλεγα- στην παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Γι’ αυτό και καταλαβαίνετε ότι είμαι αληθινός όταν λέω πως δεν παραιτήθηκα για να φύγω από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά αντίθετα, πιστεύω πως και χωρίς κυβερνητική θέση μπορώ να συνεχίσω να προσφέρω στο κόμμα μου και στον Πρόεδρο μου.

Αυτό στοχεύω και αυτό θέλω.

Πάνω απ’ όλα όμως θέτω τους ανθρώπους, τους συμμαχητές, τους φίλους και τις φίλες μου.

Τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους, τους οποίους δώσαμε ορισμένες υποσχέσεις και πρέπει, απαρέγκλιτα να τις τηρήσουμε.

Θέλω οι αποφάσεις μου να κάνουν εσάς και τα τέσσερα «βλαστάρια» μου περήφανους.

Προεκλογικά, είχα ως σύνθημα το «εδώ στα δύσκολα».

Το εννοώ και το πιστεύω.

Και δύσκολα, πολύ δύσκολα, περνάει σήμερα ο λαός, χωρίς να φταίει!

Η κυβέρνηση, ακόμα και αν περνάει δύσκολα, γι’ αυτό είναι.

Ακριβώς πρέπει να περνάει εκείνη πιο δύσκολα, διευκολύνοντας τον λαό.

Αυτό θέλω και εγώ, κυρίως από το κόμμα μου.

Και από σήμερα αυτή την θέση παίρνω, που μου δώσατε εσείς και δεν μου την χάρισε ο μπαμπάς μου ή όποιος άλλος προστάτης..

Γι’ αυτό και ήδη είπα, ότι σαν γνήσιο τέκνο μιας παράταξης που δημιουργήθηκε σε πολύ δύσκολες εποχές φέρνοντας το φως της ελπίδας στον λαό και την πατρίδα, δεν προτίθεμαι να κάνω ούτε ένα βήμα πίσω από αυτά που δημοσίως υποστηρίξαμε προεκλογικά.

Δεσμεύομαι να μην δεχτώ νέες περικοπές μισθών και συντάξεων του λαού με την ψήφο που εσείς, μου δώσατε!!!

Πιστεύω πως είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα, αποδεικνύοντας πως όντως πέρασαν οι εποχές που τα κόμματα «άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν»

Το κοινό μας «σπίτι» ….Η ΑΧΑΪΑ

Τέλος, επιτρέψτε μου να σας πω δυο λόγια για την Αχαΐα.

Το λέω όπως το αισθάνομαι:

Η Αχαΐα της ανεργίας δεν είχε ανάγκη από έναν ακόμα Υφυπουργό

που θα «παρκάρει» κάτω από το air condition του γραφείου του,

αδιαφορώντας για τον λαό.

Η Αχαΐα των πολλών Πρωθυπουργών, των Προέδρων έχει ανάγκη από πολιτικούς που ξέρουν να τρέχουν και να φέρνουν αποτελέσματα.

Ακόμα και ΕΔΩ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ

Και το ξέρετε:

Ο Νικολόπουλος φέρνει αποτελέσματα, από όποια θέση και αν βρίσκεται!

«ΝΑΙ-ΚΟΣ» δεν θα γίνω ποτέ!!1

Μόνο που το όνομα «Νίκος» γράφεται με γιώτα και όχι με… άλφα γιώτα.