ΠΑΤΡΑ: Μια πόλη που νομίζει ότι είναι χωριό (και έτσι λειτουργεί)

Στο σκίτσο του Κώστα Βούλγαρη έχουμε την μάντρα που χωρίζει την Πάτρα από την θάλασσα της. Η μάντρα αυτή, είναι ένα μόνιμο μνημείο ανικανότητας, έλλειψης ονείρου και μια χειροπιαστή απόδειξη ότι η πόλη λειτουργεί παντού σαν χωριό. Ακόμα και στην εικόνα της. 

Επί δεκαετίες, η Πάτρα απέδιδε την ελλειμματική της ανάπτυξη στο αθηνοκεντρικό κράτος. Αυτό την είχε εγκαταλείψει μη κάνοντας κανέναν σημαντικό έργο υποδομής, με αποτέλεσμα να καθηλώνεται στα ασήμαντα. Όταν μάλιστα ήρθε και η αποβιομηχάνιση με το κλείσιμο εμβληματικών εργοστασίων και απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, η Πάτρα έγινε και με την βούλα μια πόλη στασιμότητας.

Όλα αυτά μπορούσαν να σταθούν ως επιχειρήματα μέχρι το 2004. Από τη χρονιά αυτή και μετά η Πάτρα ξεγυμνώθηκε, φάνηκαν οι τεράστιες ευθύνες της για την στασιμότητα της και οι δικαιολογίες περί αθηνοκεντρικού κράτους κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος.

Το 2004 ολοκληρώνεται η Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου. Μπορεί να ενώνει τότε δυο δρόμους της δεκαετίας του 60 (προς Κόρινθο και Ιωάννινα) όμως υπήρξε συνέχεια: είναι η έναρξη μιας σειράς δημοσίων έργων που μετατρέπουν την Πάτρα σε μια πόλη χωρίς ελλείψεις στις υποδομές.

Γίνεται η Ολυμπία Οδός, η Ιόνια Οδός, οι δυο περιμετρικές οδοί, το νέο Λιμάνι, οι παραγλαύκειες οδοί. Η νέα γραμμή τρένου έχει φτάσει ήδη στο Αίγιο και σίγουρα θα φτάσει και στο Ρίο. Κατασκευάζεται και η Πατρών - Πύργου. 

Ακόμη με έναν πακτωλό χρημάτων επιλύονται μεγάλα θέματα μέσα στην πόλη όπως αναπλάσεις, άνοιγμα Κανακάρη και πολλά άλλα. Το... κακό κράτος σε 20 χρόνια πρόσφερε στην Πάτρα όλα όσα της έλειπαν. Τι έχει κάνει όμως η ίδια για τον εαυτό της. ΤΙΠΟΤΑ.

Η Πάτρα είναι εδώ και 50 χρόνια μια πόλη που νομίζει ότι είναι χωριό. Δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον της άλλωστε κανείς δεν το σχεδιάζει ούτε γνωρίζουμε κάτι επ΄ αυτού. Με φορείς που δεν συνεργάζονται πουθενά, - κάθε φορέας και ξεχωριστό μαγαζάκι - αυτό το χωριό, η Πάτρα δηλαδή, ελπίζει μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά αυτό δεν αρκεί.

Και εδώ είναι το οξύμωρο της υπόθεσης. Η Πάτρα νομίζει ότι είναι ένα χωριό κάπου στα βάθη της χώρας, την ώρα που: 

- Έχει μια μοναδική πληρότητα φορέων (παράδειγμα εδώ υπάρχουν όλα τα Επιμελητήρια).

- Έχει δυο Πανεπιστήμια (καμία άλλη πόλη πλην των Αθηνών δεν έχει δυο).

- Είναι Αποστολική πόλη (δυο σε όλη την Ευρώπη, Ρώμη και Πάτρα).

- Έχει το κορυφαίο Καρναβάλι των Βαλκανίων.

- Έχει μοναδική στρατηγική θέση και επιτέλους τους πρέποντες οδικούς άξονες.

Αυτή η μοναδική σε πληρότητα πόλη, νομίζει ότι είναι χωριό και έτσι λειτουργεί: Σαν χωριό. Αρνείται να αναλάβει τον Μητροπολιτικό της ρόλο και να ηγηθεί της Δ. Ελλάδας (εδώ πήρε από το Αίγιο την Σχολή Φυσικοθεραπείας...), να δώσει στους κατοίκους της οράματα, να περιγράψει πως θα είναι το 2030. Η ευθύνη γι αυτό ανήκει στο πολιτικό της προσωπικό που δεν έχει ούτε όραμα ούτε ικανότητες.

Η "Μ" θα αναφερθεί με επόμενες αναρτησεις της σε δυο μεγάλα θέματα που μπορούν να μετατρέψουν την Πάτρα σε μια ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ που θα την κινεί η ανάπτυξη με συνεχόμενο αυξανόμενο πλούτο. 1. Τουριστικός προορισμός 2. το Λιμάνι της. Δείτε πως το χωριό περιφρονεί δυο μεγάλα της πλεονεκτήματα που θα την άλλαζαν εκ βάθρων.

                               ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ