Παναχαϊκή: Τα σπίτια μοιάζουν με τους ανθρώπους που τα κατοικούν!
Η στασιμότητα που διακρίνει τα τελευταία χρόνια τα διοικητικά αλλά και την παραγωγή πολιτισμικού – αθλητικού προϊόντος (ερασιτεχνική Παναχαϊκή) είναι το κύριο ζήτημα που πρέπει να απασχολεί όλη την κοινωνία του ευρύτερου Πολεοδομικού συγκροτήματος της Πάτρας και όχι μόνο.
Η πορεία της Π.Γ.Ε. ακολουθεί φυσιολογικά βήμα-βήμα την εξέλιξη αυτής της πόλης. Η ιστορία είναι ο αδιάψευστος κριτής κάθε κοινωνικής διεργασίας (ουσιαστικά μιλάμε για κοινωνικό εργαστήριο) και έχει κριθεί ότι η Π.Γ.Ε. ήταν δημιούργημα της περιόδου ανόδου της πόλης κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, μιας πόλης αριστοκρατών, αστών και ‘ευγενών κατοίκων και έμπορων, όπως είχε καταθέσει ο Πουκεβίλ την περίοδο της αναγέννησης του έθνους μας το 1821’.
Η διαρκής κρίση που βιώνει η πόλη μας από τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και εντεύθεν σαν απότοκο κύρια της αποβιομηχάνισης δείχνει το σκληρό πρόσωπο στο αθλητικό γίγνεσθαι με μικρές εξαιρέσεις και αναλαμπές για να επιβεβαιώνεται πάντα ο κανόνας. Λίγη πυγμαχία και λίγο μπάσκετ δεν αντικατοπτρίζουν το μεγαλείο της Π.Γ.Ε και ολόκληρης της πόλης μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να λύνεται αυτός ο κόμπος, αυτό το κουβάρι (περί γόρδιου δεσμού ο λόγος) κατά την πορεία των πραγμάτων. Στις Δυτικές κοινωνίες, κοινωνίες της προόδου, της δημιουργίας και της ανοχής, η εναλλαγή και ριζοσπαστικοποίηση είναι το ζητούμενο. Όχι απλή εναλλαγή, αλλά ριζοσπαστική αλλαγή στην φιλοσοφία, στην νοοτροπία, στο πράττειν κλπ.
Έτσι, θεωρείται επιβεβλημένο ότι πρέπει να αναταχτεί αυτή η πορεία και είναι προαπαιτούμενο η αλλαγή διοίκησης, διότι στο τέλος της ημέρας εμείς οι διαχειριστές και όχι οι ιδιοκτήτες πρέπει να βάζουμε και ένα καρφί που λέει ο λόγος, στο κοινό μας σπίτι και όχι να κρεμάμε το καπέλο μας σαν σώγαμπροι και η καταγεγραμμένη ιστορική ρήση του Βίκτωρος Ουγκώ τα σπίτια μοιάζουν με τους ανθρώπους που τα κατοικούν, είναι πάντα επίκαιρη.
