Διονύσης Πλέσσας: Ενώ οι υποδομές ολοκληρώθηκαν, σχέδιο για τις Συνδυασμένες Μεταφορές δεν είχαμε - Τι πρέπει να γίνει

Μια απορία και δέσμη προτάσεων από τον κ. Διονύση Πλέσσα πρόεδρο του Σωματείου Μεταφορών "Φάρος" που μίλησε στην ημερίδα για την αξιοποίηση του νέου λιμένα και τις δυνατότητες της Πάτρας στις ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΕΣ Μεταφορές.

Ο κ. Πλέσσας ξεκίνησε με την προβολή ενός βίντεο τριών λεπτών - που χειροκροτήθηκε - με το οποίο περιέγραψε την πληρότητα της Πάτρας: Νέο λιμάνι, παραγλάυκιοι οδοί για άμεση μετάβαση ή αποχώρηση από αυτό, περιμετρική, Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, Ολυμπία Οδός, Ιονία Οδός και η γραμμή του τρένου που ετοιμάζεται γοργά. Και τότε ρώτησε: "Εμείς γιατί δεν είμαστε έτοιμοι; Έχουμε τις υποδομές αλλά όχι σχέδιο!"

Ο κ. Πλέσσας προχώρησε και σε προτάσεις για την έλλευση εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι, την μέιωση των διοδίων κ.α. Ακολουθεί η ενδιαφέρουσα ομιλία του, που μάλιστα ξεκινά με μια σύγκριση του τότε με το τώρα στις Μεταφορές της Πάτρας.

"Συζητάμε σήμερα  για τις  δυνατότητες  που  ανοίγονται στην Πάτρα και στην Αχαΐα στον τομέα των ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ. Ας γυρίσουμε όμως για λίγο το χρόνο πίσω:

Πριν από σχεδόν ένα αιώνα, όταν ιδρύθηκε η δική μας εταιρεία, τις δεκαετίες του ‘20 και του ‘30, οι συνδυασμένες μεταφορές στο λιμάνι της Πάτρας εξυπηρετούνταν από τα πλοία, τα κάρα και τα οχήματα και το τρένο συνεργαζόντουσαν αρμονικά ενισχύοντας τον πλούτο της  πόλης  γιατί  θυμίζω,  το  λιμάνι  μας  ήταν  πάντοτε  η  ΚΑΡΔΙΑ  της  οικονομίας  της, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στις μεταφορές, στις συγκοινωνίες και στη διακίνηση των επιβατών.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, το λιμάνι μας έχασε μεγάλο μέρος των εμπορικών μεταφορών και οι άνθρωποι που επέμεναν και μοχθούσαν στον τομέα αυτό, βίωναν μια Οδύσσεια χωρίς αρχή και τέλος.

- Θυμίζω ότι έξοδος ενός φορτηγού από  τα παλαιό λιμάνι της Πάτρας  μπορούσε να διαρκέσει  και  δυο  ώρες  από  την  στιγμή  που  είχε  βγει  από το πλοίο! Μια ουρά εκατοντάδων αυτοκινήτων ανέμενε στο φανάρι στην έξοδο του λιμανιού επί της Ηρώων Πολυτεχνείου. Μόνο που σε κάθε πράσινο προλάβαινε να περάσει μια νταλίκα άντε δυο! Η είσοδος και η έξοδος της πόλης ασφυκτιούσε. Οι αυτοκινητιστές και οι πολίτες ταλαιπωρούνταν …

Όταν επιτέλους άφηναν οι οδηγοί πίσω τους την Πάτρα, υπήρχαν μόνο δρόμοι της δεκαετίας του 50 και του 60 για να μεταβεί κανείς προς τα Ιωάννινα ή την Αθήνα. Ήταν πραγματικά αδύνατο να προβλέψει κανείς την άφιξη στον προορισμό του. Ήταν πραγματικά αδύνατο να προβλέψει κανείς αν θα έφτανε σώος.

Η κεντρικότερη οδός της Πάτρας, η οδός Κορίνθου, αποτελούσε τμήμα του υποτιθέμενου «εθνικού δρόμου»

-  Ο σιδηρόδρομος στα τμήματα που λειτουργούσε είχε υποδομές του 19ου αιώνα.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι η Πάτρα είναι γεωγραφικά σε στρατηγικό σημείο με εξαιρετικές δυνατότητες για πολλαπλές μεταφορές, οι υποδομές της ήταν μηδενικές. Δεν υπήρχε τίποτε!
Συνεπώς αντίστοιχα περιορισμένες ήταν οι δυνατότητες για μεταφορές υψηλού επιπέδου. Τότε σε αυτή την κοντινή μας εποχή, οι μεταφορές ήταν μια σκληρή ιδιωτική προσπάθεια, σε ένα τριτοκοσμικό περιβάλλον.

ΗΡΘΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΙ ΟΜΩΣ: ΠΑΛΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΤΟΙΜΟΙ

Ας έρθουμε τώρα στο σήμερα.

Υπάρχει ένα νέο σύγχρονο λιμάνι στο οποίο κάθε βαρύ όχημα φτάνει ή και φεύγει μέσα σε λίγα λεπτά, μέσω των παραγλαύκειων οδών, χωρίς να επιβαρύνεται η κυκλοφορία της πόλης.

Στην συνέχεια υπάρχει η «Μάξι» Περιμετρική που παρακάμπτει την πόλη, μηδενίζοντας τον κυκλοφοριακό φόρτο του παρελθόντος.

- Αφήνοντας την Πάτρα έχουμε τη Γέφυρα Ρίου  Αντίρριου, την Ιόνια Οδό προς Ιωάννινα και την Ολυμπία Οδό προς Αθήνα. Δρόμοι καινούργιοι, ασφαλείς, γρήγοροι, που δίνουν το δικαίωμα του σωστού και έγκαιρου προγραμματισμού, κάτι αναγκαίο στις μεταφορές.

-  Σύντομα θα έρθει και το τρένο, να προσθέσει μεταφορικό έργο και όχι να αφαιρέσει, όπως πιστεύω.

-  Σήμερα η Πάτρα έχει ολοκληρώσει και ΟΛΑ τα οδικά της έργα στον αστικό της ιστό: Μίνι Περιμετρική, διάνοιξη Κανακάρη, χείμαρρος Διακονιάρη που έγινε η "Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η Πάτρα της ασφυξίας, σήμερα μετατρέπεται σε μια ΜΟΝΤΕΡΝΑ & ΑΝΕΤΗ ΠΟΛΗ.

Κρίνω αναγκαία αυτή την σύγκριση του τότε με το τώρα διότι πρέπει να αναρωτηθούμε:

-  Γιατί με την ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ των οδικών κόμβων και του νέου λιμένα, δεν ήμασταν έτοιμοι να προχωρήσουμε στομέγιστο δυνατό των μεταφορικών δυνατοτήτων της περιοχής;

Γιατί δεν υπήρξε ένα σχέδιο αξιοποίησης των σπουδαίων και σύγχρονων αυτών υποδομών;

Ενώ υπάρχουν εταιρείες που επιθυμούν και έχουν τις τεχνικές δυνατότητες μέσω της Πάτρας να μεταφέρουν containers, δεν χρησιμοποιούν το λιμάνι μας γιατί απαγορεύεται η κυκλοφορία και η χρήση πλατφορμών για να τα μετακινούν στο εσωτερικό του.

- Εδώ και 30 χρόνια οι μεταφορές έχουν αλλάξει παγκοσμίως και στηρίζονται στο τρίπτυχο: Νέες Συσκευασίες –Εμπορευματοκιβώτια - Συνδυασμένες Μεταφορές (πλοία, φορτηγά, τρένα), κάτι που ενισχύει πολλαπλώς σαν αναγκαιότητα και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

- Οι συνδυασμένες μεταφορές μειώνουν κόστη και χρόνους, παρέχουν ασφάλεια και αξιοπιστία, συνεπώς ΔΕΝ μπορούμε να μην προσαρμοστούμε. Δεν επιτρέπεται να μην αναπτυχθούμε..."

- Είναι ζήτημα χρό νου να δημιουργηθεί ένα ΤΡΙΓΩΝΟ μεταφορών μεταξύ Πάτρας – Ιταλίας – Τυνησίας. Θα προκύψει από τις ανάγκες όχι μόνο των τριών χωρών αλλά τριών ηπείρων και εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

- Εννοείται ότι ΕΠΕΙΓΕΙ να φτάσει το τρένο στην Πάτρα γιατί είτε προς Ευρώπη, είτε προς Πειραιά και πιο πέρα, μεγάλομέρος των μεταφορών θα γίνονται με το τρένο. Τα πλεονεκτήματα είναι: μικρότερο κόστος, οικολογικά οφέλη, ασφάλεια, μεγαλύτερος όγκος διακινούμενων φορτίων.

- Επίσης, προτείνω χρονική επέκταση των συμβάσεων με τους παραχωρησιούχους στις εθνικές οδούς ώστε να μειωθεί το κόστος των διοδίων, προκειμένου να συγκρατηθούν τα κόστη..."

Ο κ. Πλέσσας επέλεξε ένα άλλου τύπου επίλογο στην ομιλία του κλείνοντας με ένα κείμενο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, προκειμένου όπως είπε - να γίνει αντιληπτή η σπουδαιότητα της θέσης της πόλης μας τόσο πολιτισμικά όσο και οικονομικά

-  Πάτρα έχει ένα ορίζοντα που είναι κλειστός και ανοιχτός. 'Ανοιχτός είναι ειδικότερα προς τη Δύση. Και αυτό είναι ψυχικά σημαντικό. Όταν φεύγει η ημέρα, δεν κλείνει το φως της, τον ήλιο της, μια πόρτα ορθωμένη εμπρός μας ως σκοτεινό εδαφικό τείχος. Ή ημέρα φεύγει προς το άπειρο, το θαλασσινό άπειρο πάει και ή ψυχή της και ταξιδεύει.

Αλλά μόνο προς τη δύση έχει ή Πάτρα τον ορίζοντα ανοιχτό».