Το επιτελείο του νέου υπουργού Κώστα Καραμανλή “περνάει από κόσκινο” τις συμβάσεις, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η εκτίμηση ότι τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στα δύο έργα, λόγω του τρόπου που έχουν σχεδιαστεί, θα είναι ανυπέρβλητα και θα προκαλέσουν πολύ περισσότερα προβλήματα από τη νέα καθυστέρηση για την επαναδημοπράτησή τους.
Κομβικό ζήτημα, το οποίο θα έπρεπε να κριθεί σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο, είναι και ο τρόπος χειρισμού του ζητήματος που έχει δημιουργηθεί με την απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού για τις εταιρείες που συμμετείχαν σε “καρτέλ” για τα δημόσια έργα.
Σύμφωνα με πηγές του περιβάλλοντος του νέου υπουργού, η ακύρωση μιας σειράς από διαγωνισμούς που έχουν τα τελευταία χρόνια προκηρυχθεί είναι προτιμότερη από τη συνέχισή τους.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο οδικός άξονας Πάτρας – Πύργου (75 χλμ. σε νέα χάραξη), ο οποίος ήταν αρχικά μέρος της παραχώρησης στην Ολυμπία Οδό και “κόπηκε” με την αναθεώρηση των συμβάσεων παραχώρησης το 2013.
Έκτοτε το έργο άρχισε να… φουσκώνει και να ξεφουσκώνει. Η τότε ηγεσία του υπουργείου Υποδομών όρισε τον προϋπολογισμό του έργου στα 443 εκατ. ευρώ, 103 εκατ. ευρώ περισσότερα απ’ ότι είχε αρχικά υπολογιστεί.
Εν συνεχεία, η επόμενη ηγεσία του υπουργείου Υποδομών “ανέβασε” τον προϋπολογισμό στα 502 εκατ. ευρώ, επίσης χωρίς ουσιαστική αιτιολόγηση και το δημοπράτησε “σαλαμοποιημένο” σε οκτώ κομμάτια, προκειμένου να το διεκδικήσουν εταιρείες χαμηλότερης τάξης.
Όλοι οι επιλεγέντες ως ανάδοχοι προσέφεραν εκπτώσεις άνω του 50% και έτσι ο προϋπολογισμός του έργου “έπεσε” στα 293 εκατ. ευρώ.
Η συνέχεια είναι γνωστή: οι δύο από τις τέσσερις συμβάσεις στις οποίες είχε μειοδοτήσει η Κοινοπραξία “Τοξότης – Ομάδα Κατασκευών” του ομίλου Καλογρίτσα δόθηκαν τελικά στον πρώτο επιλαχόντα, ενώ η τύχη των άλλων δύο (Βάρδα – Κυλλήνη και Δουνέικα – Πύργος) κρίνεται από τις επιτροπές του υπουργείου Υποδομών στα τέλη του μήνα.
Τα ζητήματα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι δύο: πρώτον, τι αποζημιώσεις θα δικαιούνται να διεκδικήσουν οι ανάδοχοι που έχουν ήδη υπογράψει τις πέντε από τις οκτώ συμβάσεις (σύμβουλοι του υπουργού εκτιμούν ότι είναι λιγότερο από 10 εκατ. ευρώ συνολικά).
Και βέβαια με ποιον τρόπο θα κατασκευαστεί το έργο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ακύρωση του διαγωνισμού θα προκαλέσει σημαντική καθυστέρηση.
Στο επιτελείο του κ. Καραμανλή εκτιμούν ότι είναι προτιμότερη η όποια καθυστέρηση, από το να βρεθεί σε λίγους μήνες το Δημόσιο μπλεγμένο σε ένα έργο που δεν θα μπορεί να προχωρήσει. Η μεγάλη θυσία βέβαια θα είναι η απένταξή του από το ΕΣΠΑ.
