Η Πατρών Πύργου στα 4 μεγάλα έργα του ’19 – Στα αζήτητα Καλό Νερό – Τσακώνα

Το ξεμπλοκάρισμα 6 από τις 8 εργολαβίες του Πάτρα-Πύργος είναι το σημαντικότερο γεγονός αυτή την περίοδο. Το έργο που έχει συζητηθεί όσο κανένα οδεύει πλέον προς την τελική ευθεία και εφόσον δεν υπάρξουν άλλες καθυστερήσεις τότε μέσα στο επόμενο διάστημα θα μπορούμε να δούμε και τις πρώτες μπουλντόζες.

Σε εκρεμμότητα παραμένουν οι άλλες δύο εργολαβίες που θα πρέπει να περάσουν τον σκόπελο των δικαστικών εμπλοκών.

Καλό Νερό – Τσακώνα

Υπόλοιπο από την εποχή της τροποποίησης των συμβάσεων έχουν μείνει τα δύο τμήματα της Ολυμπίας Οδού Πύργος-Καλό Νερό και Καλό Νερό-Τσακώνα. Από τη στιγμή που κόπηκαν το 2013 πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει για να δούμε αυτά τα έργα να υλοποιούνται.

Σε μία πρώτη ανάγνωση μιλάμε για τμήματα με μικρές ροές που δεν συνδέουν 2 σημαντικά αστικά κέντρα αλλά αγροτικές περιοχές και είναι μάλλον απίθανο να δούμε να γίνονται αυτοκινητόδρομοι.

Το πρώτο τμήμα από τον Πύργο μέχρι το Καλό Νερό έχει το περιβαλλοντικό πρόβλημα του περάσματος του Καϊάφα. Αυτό από μόνο του δημιουργεί μεγάλα αναχώματα λόγω της ανάγκης νέας χάραξης με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει (αύξηση κόστους λόγω απαλλοτριώσεων).

Για το Καλό Νερό-Τσακώνα δημοσιεύματα το φέρνουν ως τμήμα που ενδιαφέρει τον Μορέα η κατάσταση δεν είναι και πολλή καλύτερη. Μιλάμε για ένα άξονα 28χλμ που χρειάζεται διαπλάτυνση (ενδεχομένως και κατά τόπους νέα χάραξη) όπου δεν έχουν εκτελεστεί απαλλοτριώσεις, άρα το κόστος κατασκευής δεν είναι και τόσο ευτελές μάλλον το αντίθετο (πάνω από 150εκατ.ευρώ).

Το έργο έχει το προνόμιο να είναι περιβαλλοντικά εγκεκριμένο και στο μεγαλύτερο μέρος του προβλέπει νέα χάραξη: Παράκαμψη στο Κοπανάκι με κατ εντ κάβερ, διέλευση πιο νότια στο Δώριο από τον υφιστάμενο δρόμο και πιο βόρεια σε Μάλθη – Κόκλα και στην περιοχή που είναι οι στροφές (μεταξύ Καλού Νερού – Κοπανακίου) καινούργια χάραξη.

Ωστόσο μετά την εμπειρία του Πάτρα-Πύργος που πέρασε από 40 κύματα για να εγκριθεί (παρότι συνδέει δύο σημαντικές πόλεις της Πελοποννήσου και σημαντικά τουριστικά και πολιτιστικά σημεία) αλλά και το νότιο τμήμα του Ε65 που έχει κολλήσει δύο χρόνια στις Βρυξέλλες, δείχνει ότι η πρόσθεση φυσικού αντικειμένου χωρίς διαγωνισμό είναι δύσκολη αν όχι αξεπέραστη καθώς θα μπορούσε να εγείρει θέματα ανταγωνισμού και απευθείας ανάθεσης και στη χώρα μας και φυσικά στις υπηρεσίες της Κομισιόν.

Αυτό που μένει να δούμε είναι αν οι προτάσεις που περιμένει το Υπ.ΥΠΟΜΕ από τους παραχωρησιούχους έχουν τελικά νόημα και νομικά πάτημα ή τελικά θα μιλάμε για ένα αδιέξοδο λόγω των προβλημάτων που περιγράφησαν παραπάνω.