Συγκίνηση στην υποδοχή των οστών του 22χρονου ήρωα που πολέμησε στην Κύπρο

Σέ κλῖμα συγκίνησης καί συγκλονισμοῦ καρδιᾶς, ἡ Πατραϊκή κοινωνία, ὑποδέχθηκε στό χωριό Μάνεσι Τριταίας, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομο, τά κόκκαλα τά ἱερά τοῦ ἣρωα Γεωργίου Μαρτζάκλη ἀπό τό Μάνεσι, πού ἒπεσε ἡρωικά μαχόμενος ἐναντίον τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, στίς 16 Αὐγούστου τοῦ 1974.

          Ἦταν τότε μόλις 22 χρονῶν. Νέος γεμᾶτος ζωή καί ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα. Πενήντα χρόνια μετά τοῦ ἒγινε λαμπρῆ ὑποδοχή στόν τόπο του, ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Ἡγεσία, Ἐκπροσώπους τῆς Πολιτείας καί τοῦ Στρατοῦ, τόν Πρέσβυ τῆς Κύπρου στήν Ἑλλάδα, τίς δύο ἀδελφές του πού ζοῦν ἀκόμα, τά ἀνήψια του καί πλῆθος κόσμου, πού τόν καλωσόρισαν μέ τό, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ καί μέ τήν ἰαχή «ΑΘΑΝΑΤΟΣ».

          Οἱ σκηνές ἦτο τόσο συγκινητικές πού καί οἱ πέτρες ἀκόμα ράγισαν. Τιμές ἀπέδωσαν στρατιωτικά Ἀγήματα, ἐνῶ μετά τόν συγκινητικό λόγο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν, μίλησαν, ὁ Ἐκπρόσωπος τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ὁ Πρέσβυς τῆς Κύπρου στήν Ἑλλάδα, ὁ συστρατιώτης τοῦ ἣρωος, Ἱερέας Θεόδωρος Ἀνδρικόπουλος, Ἐφημέριος Καλεντζίου Τριταίας, ὁ Δήμαρχος Ἐρυμάνθου κ. Θεόδωρος Μπαρῆς, ὁ ἀνηψιός τοῦ ἣρωος, Στρατηγός ε.α., Ἀπόστολος Μαρτζάκλης, ὁ Ἐκπρόσωπος τῶν Ἀχαιῶν Πολεμιστῶν τῆς Κύπρου, Γεώργιος Βουρλιόγκας καί ἐκ μέρους τῶν κατοίκων τοῦ Μανεσίου ὁ, Νικόλαος Λιαροδῆμος.

          Στήν ὑποδοχή καί στήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία συμμετεῖχαν Ἐκπρόσωποι τῶν Συλλόγων τῶν Ὀργανώσεων τῶν Κυπρίων τῆς Πάτρας καί τῆς Ἀχαΐας.

          Μετά τήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία σχηματίστηκε πομπή μέ τά ὁστᾶ τοῦ ἣρωος, τά ὁποῖα μετεφέρθησαν στό Κοιμητήριο τοῦ χωριοῦ του, ὃπου καί ἐτάφησαν δίπλα στόν τάφο τῶν ἀειμνήστων γονέων του. Ἐκεῖ οἱ σκηνές ἐπίσης ἦταν ἂκρως συγκινητικές, κυρίως ὃταν ἂνοιξε ἡ λειψανοθήκη μέσα στήν ὁποία ἦτο τά κόκκαλα τοῦ ἣρωος, ἀλλά καί προσωπικά του ἀντικείμενα πού εἶχε μαζί του, κατά τήν ὣρα πού ἒδωσε τήν ζωή του γιά τήν Πατρίδα.

          Οἱ δύο Σημαῖες πού σκέπαζαν αὐτά τά κόκκαλα, ἡ Κυπριακή καί ἡ Ἑλληνική, δόθηκαν τιμητικά στίς δυό του ἀδελφές, πού ζοῦν ἀκόμα.  Τίς ἂφησε νηές μέ μαῦρα μαλλιά καί τίς ξαναβρῆκε μέ τά μαλλιά τους κάτασπρα, ἀλλά μέ τήν δύναμη τῆς καρδιᾶς γυναικῶν, πού ἀγωνίστηκαν σκληρά στή ζωή τους καί πού περίμεναν αὐτή τήν ὣρα, νά ξαναφιλήσουν τόν 22/χρονο ἀδελφό τους.
 

          Οἱ τιμητικές ριπές ἀπό τόν Στρατό, ὁ Ἐθνικός Ὓμνος, πού ἒψαλε τό Ἂγημα καί ὃλος ὁ κόσμος καί τό Χριστός Ἀνέστη, πού ἒψαλε ὁ Μητροπολίτης, οἱ Κληρικοί καί ὁ Λαός, ἒκλεισαν τήν συγκινητική αὐτή τελετή γιά τόν ἣρωα Γεώργιο Μαρτζάκλη, πάνω στόν τάφο τοῦ ὁποίου, θά κυματίζουν οἱ Σημαῖες, τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, ἐνῶ ἡ Προτομή του στό κέντρο τοῦ χωριοῦ, πού στήθηκε ἀπό τό 1998, θά θυμίζουν τήν θυσία καί τήν προσφορά τῆς ζωῆς του γιά τήν λευτεριά τῆς Ἑλλάδος καί  τῆς Κύπρου καί θά ἐμπνέουν τίς νεώτερες γενηές.

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

1.6.2024

Τοῦ

 Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. Χρυσοστόμου.
 

 

Καλωσόρισες στό χωριό σου, Ἣρωα Γεώργιε Μαρτζάκλη. Χριστός Ἀνέστη Σταυραητέ τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδος.

Μέ δάκρυα στά μάτια καί συγκίνηση βαθειά σέ ὑποδεχόμεθα σήμερα, μετά ἀπό 50 χρόνια, ἡρωϊκῆς ἀπουσίας, στόν ἀγαπημένο σου γενέθλιο τόπο, ἀθάνατε ἣρωα τῆς δοξασμένης Ἑλληνικοτάτης Κύπρου μας, Γεώργιε Μαρτζάκλη.

Σέ ὑποδεχόμεθα στό Μάνεσι, ἀπ’ ὃπου φέρελπις νέος, πρίν 50 χρόνια, σέ ἡλικία 22 χρονῶν, γεμᾶτος σφρῖγος καί δύναμη ψυχῆς ἀκαταμάχητη, ἒχοντας ὡς ἐφόδια, τῶν εὐσεβῶν γονέων σου τίς εὐχές καί τήν φλόγα τῆς ἀγάπης γιά τήν πατρίδα, πέταξες μέ τά φτερά τῆς νιότης, στή γῆ τῶν ἡρώων καί μαρτύρων, τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ, τοῦ σταυραητοῦ τοῦ Μαχαιρᾶ Γρηγόρη Αὐξεντίου, τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη καί τόσων ἂλλων πού σέ περίμεναν ἐλεύθεροι στά φυλακισμένα μνήματα, γιά νά φωνάξετε μαζί, μαζί μέ ὃλο τόν Ἑλληνισμό ὃπου γῆς.
 

Η Ρωμηοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου.

Κανένας εν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψει.

Κανένας, γιατί σσιέπει την που τά΄ψη ο Θεός μου.

Η Ρωμηοσύνη εννα χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει.

Γιά νά πάρῃς ἓναν ἀνήφορο μαζί μέ τό Βαγορῆ τῆς Κύπρου καί στόν οὐρανό πετώντας νά τραγουδᾶς.
 

Θα πάρω μιαν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια,
να βρω τα σκαλοπάτια
που πάν’ στη λευτεριά.

Θ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα,
μες στα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για την λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.

Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι,
τη λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.

Ἐκεῖ γενναία μαχόμενος, ἒχοντας τήν δύναμη τῶν ἀετῶν Ἑλληνόψυχων προγόνων σου, πού στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Τριταίας στήν Ἀχαΐα, ἀγωνίστηκαν, μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἳματός τους γιά τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία καί 22 χρονῶν παλληκάρι, ἒπεφτες ἀπό τό βόλι τῶν βαρβάρων Τούρκων εἰσβολέων, πού καταπατώντας κάθε ἒννοια δικαίου καί μέ τίς πλᾶτες τῶν μεγάλων τῆς γῆς, πάτησαν τά ἃγια χώματα, τῆς ἁγιασμένης Κύπρου μας, πού ὃπου κι’ ἂν ἀκουμπήσῃς μυρίζει Ἑλλάδα καί ἀχνίζουν τά αἳματα, ὃλων ὃσοι στό πέρασμα τοῦ χρόνου τήν ἀγάπησαν καί θυσιάστηκαν γι’ αὐτήν.

Τά γενναῖα στήθη σου, ὃμοια μέ τά ἂπαρτα τῆς Ρωμηοσύνης κάστρα, στάθηκαν ἀνάχωμα καί ἒτσι στέκονται μέχρι σήμερα, στίς ὀρέξεις τῶν προκλητικῶν γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι διαχρονικά ἐφαρμόζουν τήν ἲδια τακτική, κάτω ἀπό τή μύτη ἢ καλύτερα, ὑπό τήν ἀνοχή τῶν ξένων.

Ἒφυγες 22 ἐτῶν καί σ’ αὐτή τήν ἡλικία σταμάτησε γιά σένα ὁ χρόνος. Ἒμεινες πάντα νέος, ἀετός ὑψιπέτης, πού φτερουγίζεις ἐλεύθερος, πάνω ἀπό τήν ὂμορφη γῆ τῆς Κύπρου, ὑπερασπιζόμενος τά ἱερά καί τά ὃσια τοῦ Γένους μαζί μέ τούς ἂλλους σταυραετούς τῆς λευτεριᾶς.

Ἐπέστρεψες στό Μάνεσι, μετά ἀπό 50 χρόνια καί πάλι 22χρονος νέος, εὐθυτενής, ἀγωνιστικός, ἀκμαῖος, μέ πνευματικές περγαμηνές μέ προτάσεις ἢ θά ἒλεγα καί μέ διαμαρτυρίες γιά τήν συνεχιζόμενη κατάφορη καί πρωτόγνωρη ἀδικία εἰς βάρος τῆς Κύπρου.

Πῶς εἶναι δυνατόν νά μιλᾶμε γιά κατεχόμενα καί νά ἐθελοτυφλοῦμε μπροστά στήν γνωστή ἀπαράδεκτη διαχρονικά τακτική ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας;

Διαμαρτύρεσαι γιά τήν ἀνοχή τῶν ξένων καί τά λάθη καί τίς παραλείψεις τῶν δικῶν μας.

Ἐκεῖ ἂφησες τό αἷμα σου μαγιά ἱερή γιά τήν συνέχιση τῶν ἀγώνων, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν καί τήν παύση τῆς κατάφορης ἀδικίας ἑνός τόπου, ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων Ἑλληνικοῦ καί ἑνός Λαοῦ, στίς φλέβες τοῦ ὁποίου ρέει αἷμα καθάριο ἑλληνικό.

Ἐδῶ ἦλθες μέ τά ὀστᾶ σου γιά νά θυμίζῃς στούς Ἓλληνες ὃτι ἒπεσες στίς ἐπάλξεις τοῦ χρέους, ὡς φύλακας ἀκρίτας τῶν ἐσχατιῶν τῆς πατρίδος μας, γενόμενος θυμίαμα στό φοβερό τρισάγιο γιά τήν πίστη καί τό γένος.

Ὁ τάφος σου τῆς λευτεριᾶς προσκυνητάρι.

Οἱ αείμνηστοι γονεῖς σου,περήφανοι καί ἣσυχοι πλέον ἒχοντας καί σωματικά, κοντά στό δικό τους μνῆμα τοῦ ἣρωα παιδιοῦ τους τά ἱερά κόκκαλα, θά ἀγάλλωνται στόν οὐρανό καί στή γῆ θά μακαρίζωνται.

Τά ἀδέλφια σου, ὃσα στόν οὐρανό καί οἱ δύο ἀδελφές σου πού ζοῦν ἀκόμα σ’ αὐτόν τόν κόσμο, τά ἀνήψια σου καί ὃλοι ὃσοι σέ γνώρισαν, θά καυχῶνται γιά τήν ἡρωική σου θυσία καί τόν πατριωτισμό σου.

«Μέ βῆμα πρωινό στή χλόη τῆς Πατρίδος σου πού μεγαλώνει,

Ἀνεβαίνεις ὁλόλαμπρος

Γέρνουν κατά σένα τά δέντρα τῆς Τριταίας

Μέ τίς φωληές τῶν ἀηδονιῶν ἐπάνω στά κλαδιά τους

Μέ τά ὂμορφα φύλλα τους βουτηγμένα στίς χρυσακτίδες τοῦ ἣλιου,

Ἀνεβαίνεις μοναχός κι ὁλόλαμπρος

Τόσο λουσμένος μές στό φῶς, πού φαίνεται ἡ καρδιά σου.

Τώρα χτυπάει πιό γρήγορα τ’ ὂνειρο μεσ’ στό αἷμα

Τοῦ κόσμου ἡ πιό σωστή στιγμή σημαίνει:

Ἐλευθερία

Γιά σένα, Γιώργη, δακρύζει ὁ ἣλιος ἀπό χαρά,

Πουλιά σέ χαιρετοῦν, σοῦ φαίνονται ἀδέλφια

Ἂνθρωποι σοῦ φωνάζουν καί σύ τούς λές

“Πουλιά καλά πουλιά μου, ἐδῶ τελειώνει ὁ θάνατος

Ἂνθρωποι, συντοπίτες μου, ἐδῶ ἡ ζωή ἀρχίζει”

Ἁγιάζι οὐράνιας ὀμορφιᾶς γυαλίζει στά μαλλιά σου».

Καί μεῖς ὃλοι θά σέ χαιρετᾶμε καί θά σέ μακαρίζωμε, ἀτενίζοντας τήν Ἑλληνική Σημαία νά κυματίζῃ πάνω ἀπό τή μνῆμα σου, ὃπου ἀθάνατη θά παραμένῃ ἡ γραφή:

Γεώργιος Μαρτζάκλης

ἐτῶν 22

ἀπό τό Μάνεσι Τριταίας, Πατρῶν.

            Ἒπεσε ἡρωικά μαχόμενος στήν Κύπρο, στίς 16 Αὐγούστου 1974.

Καί  στίχους ποιητικούς θά ἐπαναλαμβάνωμε:

            Ἀητέ-ἀητέ καί παλληκάρι,

            Τ’ἂστρι μιά νυχτιά θά βγῆ

            Θά βρῆ ἡ νύχτα τό φεγγάρι

            Θ’ ἀστράψει ὁ ἣλιος τήν αὐγή

            ἀητέ, ἀητέ καί παλληκάρι.

            Ἀκοῦς, ἀκοῦς, Γιώργη Μαρτζάκλη, χτυποῦν καμπάνες στό χωριό σου. Σήμερα, σήμερα, τό Πάσχα τοῦ Θεοῦ, Γιώργη, Χριστός Ἀνέστη!