Το βασικότερο πρόβλημα της χώρας μας είναι η νοοτροπία με την οποία μεγαλώσαμε

(Του Αλέξανδρου Ηλιόπουλου υποψήφιου βουλευτή Ν. Αχαΐας)

Μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίζει πρόβλημα διότι η Ελληνική Οικονομία δεν πηγαίνει καλά, αλλά το βασικότερο πρόβλημα της χώρας μας είναι η νοοτροπία με την οποία μεγαλώσαμε και την οποία πρέπει να σκοτώσουμε.

Για να σκοτώσουμε την νοοτροπία που μας ταλαιπώρησε τόσα χρόνια και έκοψε τα φτερά στους περισσότερους νέους της γενιάς μου, οι οποίοι δεν έχουν μάθει να παίρνουν πρωτοβουλίες και ρίσκα, θα πρέπει να αλλάξουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Και αυτό μπορεί να γίνει με ένα πολύ απλό τρόπο. Πρόκειται για τα κουπόνια εκπαίδευσης, ένα σύστημα που αν το καλοσκεφτούμε, το εφαρμόζουμε ήδη, αλλά στα φροντιστήρια.

Ξέρουμε οτι το κράτος ξοδεύει μερικά δις ευρώ το χρόνο για την Παιδεία. Αυτά τα χρήματα τα δίνει στο υπουργείο Παιδείας να τα μοιράσει αυτό όπως θέλει. Το Υπουργείο Παιδείας μετέπειτα με αυτά τα λεφτά πληρώνει τους δασκάλους και συντηρεί τα σχολεία. Το αποτέλεσμα το ξέρουμε πολύ καλά.

Τι προτείνει η Δράση και η Φιλελεύθερη Συμμαχία; Πολύ απλά παίρνουμε τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού που θα δοθούν για την Παιδεία στο επόμενο διδακτικό έτος και αντί να τα δώσουμε στο Υπουργείο Παιδείας να τα διαχειριστεί, τα διαιρούμε με τον αριθμό των μαθητών που θα πάνε σχολείο τον ίδιο χρόνο και δίνουμε το ποσό που αναλογεί σε κάθε μαθητή, στον γονέα του! Αυτό το ποσό το δίνουμε με τη μορφή κουπονιού.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει πως ο γονέας ως κάτοχος του κουπονιού θα είναι ελεύθερος να επιλέξει το σχολείο στο οποίο θέλει να στείλει το παιδί του. Αν το σχολείο δεν τον ικανοποιεί, θα παίρνει το κουπόνι του (δηλαδή τα χρήματα του κράτους που αναλογούν στο παιδί του) και θα πηγαίνει το παιδί του σε άλλο σχολείο. Τα πλεονεκτήματα απο αυτή την μεταφορά «εξουσίας» τεράστια. Οι δάσκαλοι θα «αναγκάζονται» να κάνουν το καλύτερο μάθημα που μπορούν αφού πλέον ο μισθός τους δεν θα είναι εγγυημένος και θα ξέρουν πως αν οι γονείς μείνουν ανικανοποίητοι απο την απόδοσή τους,  το σχολείο στο οποίο δουλεύουν θα κλείσει και οι ίδιοι θα χάσουν τη δουλειά τους.

Οι γονείς θα είναι σε άμεση θέση να ξέρουν πόσα χρήματα έχει το σχολείο. Ας πούμε οτι το κουπόνι εκπαίδευσης είναι 5000 ευρώ.  Έχεις κύριε 200 μαθητές; Αυτό σημαίνει πως το σχολείο σου  έχει έσοδα 5000 Χ 200 = 1000.000 ευρώ το χρόνο. Αν λοιπόν για παράδειγμα σπάσει ένα καλοριφέρ η δε δουλεύει η τουαλέτα, η ένας τοίχος θέλει βάψιμο, η δεν υπάρχουν βιβλία προς διάθεση, η θέλει ο σύλλογος γονέων να δημιουργήσει ένα εργαστήρι πληροφορικής,  ο γονέας θα μπορεί να κρίνει αν ο λυκειάρχης έχει κάνει καλή διαχείριση των χρημάτων του και έχει να πληρώσει για τις ζημιές αυτές η αν τον κοροϊδεύει. Ο λυκειάρχης δε μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω απο το Υπουργείο Παιδείας αφού αυτός θα είναι ο άμεσα υπεύθυνος της διαχείρισης των χρημάτων που του έχουν δώσει οι ίδιοι οι γονείς.

Το κάθε σχολείο και ο κάθε δάσκαλος θα είναι ελεύθερος να επιλέξει το σύγγραμμα που ο ίδιος θεωρεί πως είναι το καλύτερο για να διδάξει τους μαθητές του. Η ύλη θα είναι δεδομένη απο το υπουργείο Παιδείας, αλλά το ΠΩΣ θα διδαχθεί αυτή, αφήνεται στο ίδιο το σχολείο να το κάνει.

Εν ολίγοις με το νέο σύστημα εισάγεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός στα σχολεία και δίνεται το κίνητρο που λείπει σήμερα απο το σύστημα και τους δασκάλους για να γίνουν καλύτεροι.

Σας θυμίζει κάτι αυτό το σύστημα; Δε μοιάζει  με αυτό που κάνουμε ήδη στα φροντιστήρια;  Στο φροντιστήριο στέλνουμε τα παιδιά μας και αν δε μας αρέσει  για τον Α,Β λόγο παίρνουμε τα παιδιά μας (άρα και τα λεφτά μας) και τα πάμε σε άλλο. Γιατί νομίζετε πως γίνεται καλό μάθημα στα φροντιστήρια; Διότι τα χρήματα δεν είναι εξασφαλισμένα, και για να τα κερδίσουν ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου και ο δάσκαλος που δουλεύει εκεί πρέπει να τα αποκτήσουν με την αξία τους. ΄Άρα σκέφτονται συνέχεια τρόπους για να γίνουν καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα (μάθημα, βιβλία,υποδομές κλπ) και να προσελκύσουν παραπάνω μαθητές.

Αυτό θέλουμε και εμείς να πετύχουμε με τα κουπόνια εκπαίδευσης. Να αναδείξουμε και να  επιβραβεύσουμε τα καλύτερα σχολεία και  τους καλύτερους δασκάλους. Να παίρνουν οι καλύτεροι μεγαλύτερο μισθό απο τους χειρότερους. Αυτό είναι η πραγματική ισότητα. Και το ξεκαθαρίζω για να το καταλάβετε. Το να παίρνουν 2 δάσκαλοι ίδιας ηλικίας και ίδιων προσόντων, τον ίδιο μισθό, δεν είναι ισότητα, είναι εξίσωση. Είναι εξίσωση, διότι 2 άτομα με τα ίδια προσόντα και την ίδια ηλικία μπορεί να κάνουν εντελώς διαφορετικό μάθημα, με εντελώς διαφορετική διάθεση και απόδοση και άρα δεν πρέπει να αμείβονται με τον ίδιο μισθό βρέξει χιονίσει.

Στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα, με την μονιμότητα που διακρίνει τη θέση του κάθε δασκάλου και τον σταθερό μισθό που παίρνει, εξαφανίζεται το οποιοδήποτε κίνητρο για να γίνει καλύτερος. Ας το αλλάξουμε!