Παρακολουθώντας την καθημερινότητα (Τρεις διαπιστώσεις)
Κάνω έναν απολογισμό αυτής της παρακολούθησης της καθημερινότητας. Ποια κατά τη γνώμη μου είναι τα σημαντικότερα που διαπιστώνω; (από τα εκατοντάδες σπουδαία και άκρως σημαντικά φυσικά...).
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ, προκρίνω μια άποψη που διατύπωσα πριν από είκοσι χρόνια και συνεχίζει να ισχύει επακριβώς. Είμαστε η ομορφότερη πόλη στη χώρα με αδιανόητες δυνατότητες που όμως μένουν θαμμένες κάτω από μια πικρή αλήθεια: Μικρές ομάδες διοικούν η μια τον Δήμο, η άλλη το Επιμελητήριο, μια τρίτη τον Εμπορικό μια τέταρτη... μια πέμπτη... μια έκτη κ.ο.κ.
Αυτές οι ομάδες ΔΕΝ συνεργάζονται ποτέ με αποτέλεσμα μια στασιμότητα, ένα τέλμα, μια ακινησία. Η πόλη ΠΟΤΕ δεν έχει σχέδιο, είναι ένα όχημα με 20 τιμόνια. Πως να κινηθεί και προς τα που;
Για την κατάσταση αυτή, κανείς δεν ενοχλείται γιατί ταυτόχρονα ο κοινωνικός ιστός της πόλης είναι και αυτός κατακερματισμένος. Αιτωλοακαρνάνες, Ηλείοι, Καλαβρυτινοί, Αρκάδες, Μεσσήνιοι κ.α. δεν έχουν ένα κοινό όραμα για να νιώσουν Πατρινοί. Έτσι η βασική τους σκέψη αφορά τους τόπους καταγωγής τους (πλην ολίγων εξαιρέσεων).
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, κορυφαία διαπίστωση μου είναι αυτό που ο Λευτέρης Κουσούλης έχει ονομάσει "ιδεολογική σκλαβιά". Ένα κρίσιμο ποσοστό πολιτών, έχει ενταχθεί στα μπλε, κόκκινα, πράσινα κομματικά κοπάδια. Αυτοί οι ανθρωποι, υπερασπίζονται με πάθος την κάθε κομματική ψευδολογία, χωρίς οι ίδιοι να έχουν άποψη, μα ούτε και να τους ενδιαφέρει η αλήθεια.
Ακριβώς όμοιοι τους και οι πολιτικοί που είναι τυφλά φερέφωνα των ηγεσιών τους. Οι πραγματικά ελεύθεροι πολίτες, όταν τολμούν να διατυπώσουν μια γνώμη, αμέσως υβρίζονται σκαιότατα και κατηγορούνται από τα κομματικά πρόβατα σαν... κομματικοί. Αυτή η ιδεολογική σκλαβιά εξηγείται από το παρελθόν (εμφύλιος, αστυνομικό κράτος δεξιάς κ.λπ.) όμως είμαστε πια στο 2020...
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ μόνο μια φράση: Απίστευτης έκτασης έλλειψη παιδείας. Άνθρωποι χαμένοι σε μια καθημερινότητα μακριά από τα σπουδαία του πνεύματος και της σκέψης που πρόσφερε ο 20ος ακόμη και ο 19ος αιώνας. Αυτοί οι ανθρωποι εκλέγουν τον Τραμπ, τον Τζόνσον, τον Μπολσονάρο. Επιλέγουν έναν από τους όμοιους τους.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ