Μήνες κρατικής αδράνειας για τρεις ώρες δουλειά (Της Κωνσταντίνας Κοσπέτα)

Η ενασχόλησή μου με την πολιτική έγινε τυχαία. Οφείλεται στην κοινωνική μου δράση - είμαι παιδί δεκαμελούς οικογένειας - που κατέληξε σε μια πρόσκληση από το κόμμα των ΑΝΕΛ την οποία αποφάσισα να αποδεχθώ.

Η σκέψη ήταν πως εισερχόμενη στην πολιτική θα μπορούσα να εντείνω τις προσπάθειές μου σε ότι ήδη έπραττα και πράγματι αυτό επετεύχθη. Ωστόσο ήμουν ενετελώς απροετοίμαστη για ότι βίωσα στην λειτουργία της πολιτικής.

Ευθέως λέγω ότι υπάρχει μια αδιανόητη αναβλητικότητα στην πολιτική και στο κράτος. Τίποτε δεν λειτουργεί από μόνο του, πάντοτε πρέπει να ασχολείται ο πολιτικός και όχι οι κρατικοί μηχανισμοί που αντί να κάνουν το καθήκον τους, συνήθως μένουν ανενεργοί περιμένοντας την περίφημη "άνωθεν εντολή".

Τρανό παράδειγμα τέτοιας αναβλητικότητας που πάντοτε έχει μεγάλες επιπτώσεις, η περίπτωση των μεταναστών στο λιμάνι της Πάτρας. Έχοντας την Διεύθυνση επιχείρισης στο Νέο Λιμάνι έζησα ως πρωταγωνίστρια αυτή την αναβλητικότητα στο έπακρο. 

Το κράτος δεν επενέβη παρά τα δεκάδες βίντεο που έδειχναν εκατοντάδες μετανάστες να εισβάλλουν σε απαγορευμένες περιοχές και να επιτίθενται σε φορτηγά και πλοία. Πολλά βίντεο ήσαν δικά μου.

Χρειάστηκε μήνες μετά μια επέμβαση του κ. Βίτσα για να επιλυθεί το πρόβλημα μόλις σε τρεις ώρες! Ποιος μπορεί να εξηγήσει γιατί χρειάστηκαν10 μήνες για να εργαστεί το κράτος σωστά τρεις ώρες;

Τέλος οφείλω να επισημάνω ότι το πρόβλημα των μεταναστών δεν έχει επιλυθεί - έχουν και πάλι επιστρέψει - γιατί δεν αντιμετωπίστηκε στον πυρήνα του που είναι τα κυκλώματα των ΔΙΑΚΙΝΗΤΩΝ, που τους εκμεταλλέυονται. Φαίνεται ότι και πάλι θα περάσουν μήνες αδράνειας για εργαστεί το κράτος κάποια στιγμή αποδοτικά, άλλες τρεις ώρες.

* Η κυρία Κοσπέτα είναι πολιτευτής των ΑΝΕΛ

** Την π. εβδομάδα δεκάδες μετανάστες μπήκαν εκ νέου στον υποτιθέμενο ασφαλή χώρο φτάνοντας μέχρι τα πλοία, διαπληκτιζόμενοι με οδηγούς.