Ε όχι άλλη μουρμούρα (του Γιάννη Καφέζα)

Στις δυο τελευταίες δεκαετίες, σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ελλάδα, η Πάτρα είχε φανερά και κραυγαλέα προβλήματα. Το ίδιο και η Αχαΐα.

Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό, υπήρξαν αρκετοί και κατά την γνώμη μου ξεκάθαροι, αλλά δεν είναι της ώρας να καταγραφούν.

Σήμερα η πόλη βαριά πληγωμένη από όσα προηγήθηκαν, γονάτισε κάτω από το πελώριο βάρος της κρίσης που έφερε σε εξαθλίωση τους κατοίκους της.

Όχι όλους τους κατοίκους βέβαια, αλλά σίγουρα εκείνους που έβγαζαν έντιμα το ψωμί τους, χωρίς να φτιάχνουν απόθεμα από τα κλοπιμαία του δημόσιου κορβανά ή την καταλήστευση της τσέπης του κοσμάκη.

Περνάμε λοιπόν δύσκολα χρόνια.

Προσδοκούμε ασφαλώς από το μέλλον. Που ίσως θα είναι καλλίτερο.

Αλλά για να συμβεί αυτό, υπάρχουν προϋποθέσεις. Ιδού τι πιστεύω πως χρειαζόμαστε :

Α. Να σταματήσουμε την παλαιά συνήθεια της στείρας μουρμούρας και της φαγωμάρας. Επαρκεί η καλοπροαίρετη και εποικοδομητική κριτική. Δεν γκρεμίζουμε ντε και καλά το κάθε τι, επειδή το φτιάχνει ‘’ο αντίπαλος’’. Τον τόπο μας βλάπτουμε με αυτό τον τρόπο.

Β. Εμείς οι πολίτες, να μην τα ζητάμε όλα από την αυτοδιοίκηση και το κράτος. Να απαιτούμε μεν, με ρεαλισμό δε. Και να βάλουμε πλάτη ο ένας στον άλλο, σε όλη τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων. Όχι να μας ενδιαφέρει μόνο ‘’η πάρτη μας’’

Γ. Όχι μόνο να ‘’ανεχθούμε’’ αλλά και να στηρίξουμε τους αιρετούς άρχοντες σε όλη τη διάρκεια της θητείας τους.  Αν βοηθηθούν, μπορούν να κάνουν πολλά. Στο παρελθόν, ξόδεψαν πολύ χρόνο στα κανάλια και τις χειραψίες. Τώρα ας τον ξοδέψουν στη δουλειά. Σε αυτό να τους κρίνουμε.   

Δ. Να καταθέσουμε όχι μόνο την κριτική μας, αλλά κυρίως εφαρμόσιμες ιδέες και προτάσεις για υλοποίηση. Η καταγγελία είναι εύκολη. Μια χρήσιμη και μελετημένη πρόταση όμως χρειάζεται να καταβληθεί προσπάθεια και απαιτεί σοβαρότητα.

Ακούω συχνά τον τελευταίο καιρό γκρίνιες. Πριν καν αρχίσουν οι νέες θητείες. Τόσο κατά του Α. Κατσιφάρα, όσο και του Κ. Πελετίδη.

Προσωπικά δεν έχω ενστάσεις. Ούτε για τον περιφερειάρχη, του οποίου η προηγούμενη θητεία δεν άφησε αρνητικές εντυπώσεις, ούτε για τον επερχόμενο δήμαρχο. Για τον δεύτερο μάλιστα, γνωρίζοντας τον προσωπικά, μπορώ να πω ότι είναι εύστροφος, ικανός και έντιμος, με πλατύτερη από όσο νομίζουν κάποιοι πολιτική αντίληψη. Συνεργαστήκαμε εξάλλου. Στα ιατρικά και στα δημοτικά.  

Τέλος όσον αφορά τους φόβους που εκφράζουν κάποιοι, για την άρνηση χρημάτων που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την καλλίτερη απάντηση νομίζω πως την έδωσε μια κομμουνίστρια φίλη μου: ‘’γιατί να τα αρνηθούμε; αυτά είναι λεφτά που τα πήραν από τον Έλληνα εργαζόμενο. Δεν μας τα χαρίζουν’’. Είπε, χωρίς να έχει μεγάλο λάθος.    

Γιάννης Καφέζας