Περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι παραβρέθηκαν στην κηδεία του Τζο Φρέιζερ, ενός από τους σπουδαιότερους πυγμάχους όλων των εποχών. Ανάμεσά τους, ο μεγάλος του αντίπαλος, Μοχάμεντ Άλι που έδωσε το παρόν στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας για να αποχαιρετήσει τον πρώτο άνθρωπο που κατάφερε να τον νικήσει.
Ο Joseph William “Joe” “Smokin” Frazier άφησε την τελευταία του πνοή sτις 7 Νοεμβρίου, προσβεβλημένος από καρκίνο του ήπατος. Ηταν 67 χρονών.
Η πορεία του πρωτοπυγμάχου δεν είναι μόνον μια αθλητική ιστορία. Αποτελεί ένα ακόμα έντονο αποτύπωμα της εικόνας της Νέου Κόσμου. Γη της ευκαιρίας, αλλά και της βίας, κάποτε του ρατσισμού, συχνά της σκληρότητας, ακόμη πιο συχνά της επιτυχίας, πάντα του θεάματος μα πάνω απ' όλα του γιγαντισμού- αναδύεται σε όλο της το μεγαλείο μέσα από τη ζωή του.
Γεννημένος το ΄44, στο Beaufort της Νότιας Καρολίνα δεν είχε αυτό που μπορεί να περιγραφεί ως "ευτυχισμένα παιδικά χρόνια". Παιδί δεκαμελούς οικογένειας, αναγκάστηκε από πολύ μικρό να βγει στην αναζήτηση του μεροκάματου.
Στην αυτοβιογραφία του περιγράφει όλη τη σκληρότητα που βίωσε στις φυτείες βαμβακιού και τα μποστάνια πεπονιών αλλά και το στίγμα του ρατσισμού που από νωρίς ένιωσε να κουβαλά. Ομοίως και τη συμβουλή της μάνας του: “Παιδί μου αμα δεν τα βρίσκεις με τους λευκούς, σήκω και φύγε, δεν θέλω να σου συμβεί κάτι κακό.”
Λίγες μέρες νωρίτερα ο 15χρονος τότε Joe είχε σταθεί με γενναιότητα απέναντι στον λευκό, βάναυσο εργοδότη του. Έτσι, ένα πρωί, χωρίς πολλές χαιρετούρες, δίχως χωρίς δάκρυα και δράματα, ανέβηκε σε ένα λεωφορείο με προορισμό τον αμερικανικό Βορρά. “Ήταν 1959, ήμουν 15 χρονών και ήμουν ολομόναχος”, κατέγραψε στη βιογραφία του.
Δούλεψε σε εργοστάσιο εμφιαλώσεως, άρχισε να πυγμαχεί ερασιτεχνικά και να επαληθεύει αυτό που ένας θείος του πρόσεξε στη σωματοδομή του, όταν όλη η οικογένεια έβλεπε παιχνίδια πυγμαχίας γύρω από έναν ασπρόμαυρο δέκτη στα μέσα της δεκαετίας του '50:”αυτό το παιδί θα γίνει ο επόμενος Joe Louis”.
Ο Ali. Το αντίπαλο δέος. Η σύγκρουσή του με αυτόν, θα διαρκέσει σχεδόν μια ζωή. Ο ένας ήταν η Νέμεσις του άλλου. Χωρίς τον έναν, ο άλλος θα ήταν λιγότερο σημαντικός. Οι τρεις συνολικά αναμετρήσεις τους θα αποτελούσαν πολλά περισσότερα από πυγμαχία, από αθλητισμό.
Η σπουδαιότερη αναμέτρηση του Μοχάμεντ Άλι και του Τζο Φρέιζερ, δόθηκε την 1η Οκτωβρίου του '75, στο Araneta Coliseum στην πόλη Quezon λίγο έξω από την Μανίλα των Φιλιππίνων. Έτσι κέρδισε και την ονομασία “Thrilla in Manila” (θρίλερ στη Μανίλα), σχεδιασμένη από τον δαιμόνιο ατζέντη Don King.
Το 1999, το Αμερικανικό καλωδιακό κανάλι ESPN κατέταξε το “Thrilla in Manila” ως το πέμπτο πιο σημαντικό αθλητικό γεγονός του 20ου αιώνα, ενώ όσοι γνωρίζουν από πυγμαχία διατυπώνουν την άποψη ότι υπήρξε ο πιο σημαντικός αγώνας όλων των εποχών.
Το μεγαλύτερο έγκλημα του Σαμαρά δεν ήταν ότι έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ το 1993 και έφερε το ΠΑΣΟΚ για μια οκταετία. Το μεγαλύτερο έγκλημα του ήταν η καταγγελία των μνημονίων από τα Ζάππεια.
Δηλητηρίασε έναν ολόκληρο λαό βαφτίζοντας ασθένεια ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. (Όλες οι άλλες χώρες χάρις στα μνημόνια βγήκαν από την κρίση σε χρόνους ρεκόρ).
